Offended / Taekook

31

İyi okumalar💜
___________

Bir el silah sesi.

Sanki her şey o an bir anlığına donarken acı dolu bir inleme döküldü yaralı bedenden. Yavaşça dizlerini üzerini çöktü ve göz yaşları ona vuran bedene baktı. Jung Woo,öylece yaraladığı bedene bakıyordu. Yaptığı şeyin sanki yeni farkına varabilmişti.

Dizleri üstünde oturan bedenin ağzından son bir güçsüz acı dolu inleme dökülürken tam kalbinin üstüne denk gelen kurşun üzerinde bulunan beyaz gömleğin kırmızıya boyanmasına sebep olmuştu. Depoyu saran kanın paslı demir kokusu herkesin burnunu sızlatırken,güçsüzce yere yığıldı ve yarı açık gözleri ile son kez dolu gözleri ile onu izleyen Taehyung'a baktı ve acı bir şekilde gülümseyip gözlerini kapatmadan önce konuştu.

"Özür dilerim...seni her zaman çok sevdim."

Hırıltılı nefesler,kesik ve zorlukla tamamlanan kelimeler... dudaklarını kırmızıya boyayan o kirli kan ve son kez saf bir şekilde gülümseyen acı bir yüz ifadesi. Son bir gülümseme...

Taehyung... gördüğü manzara içini acıtırken konuşmadı,konuşamadı çünkü diyecek bir kelime bulamıyordu. Beyni işlevini çoktan yitirmişti. Tek çalışan şey ayakları ve gözleri olurken onlar sadece onun titreyerek ayakta durmasına ve farkında bile olmadan göz yaşlarının bir bir dökülmesine neden oluyordu. Nefes alış verişleri hızlanırken bundan sonrasının yerde yaralı beden için ne olabileceğini bilebiliyor ama buna engel olabilecek hiçbir şeyin olmadığının farkına varıyordu. İçinden son kez dedi ve adımlarını yerde yatan ve nefes alış verişi iyice güçsüzleşen bedene ilerletti. Titreyen ayakları tutmayıp düşerken diz çöktü. Yerde oluşan kan birikintisi pantolonunu kirletirse de bu onun umrunda olan en son şey bile değildi. Titreyen elleri ile son kez elini tutarken içinden tek dediği şey 'böyle olmamalıydı'oldu.

Sessiz göz yaşları hıçkırığa dönüşürken kalbindeki sızı her saniye daha da artıyordu. Yalanlarla kurulu olan hayatının içinde  ona güzellik katan adamlardan  bir tanesi yerde yatarken o sadece hıçkırarak ağlıyordu. Tam o esnada deponun kapısı gürültülü bir şekilde hızla açılmıştı. Kapının duvara vurma sesi yankılanırken o an için kulaklar sağırdı,gözler kördü,ağızlar dilsizdi...sadece bu yalan hayata isyan eden göz yaşları vardı.

İçeri doluşan üniformalı polisler,dışardan gelen siren sesleri ve içeriye arkadaşlarının adını sayıklayarak giren bedenler. Hepsi içeri girdiği an gördüğü manzara ile donup kalırken belki de kaderin onlara son oyunuydu bu.

Sessizlik hakim olan depoda alfanın acı dolu çığlığı yankılanırken herkes göz yaşlarına boğulmuştu.

Arkalarından çok iş dönmüştü ve öğrendikleri gerçekler onlara acı gelmişti. Şimdi ise o depodan çıkan yaralı beden hızla hastaneye kaldırılırken ortada garip bir sessizlik vardı. Belki de bu sessizlik ölüm için olan son uğurlamaydı. Çünkü o yaralı beden hastaneye varamadan can vermişti. İşte şimdi bu yalanın son bulduğu acı noktaydı.

5 ay sonra

Sessiz ve yas tutulan günlerin ardından hayat yavaş bir şekilde eski haline dönmeye başlamıştı. Aradan geçen onca aydan sonra  her şey tamamen değişmişti. Şimdi ise Taehyung omega ile eskiden sık sık geldiği uçurum kenarında bir kayada sessizce otururken güneş yavaşça yerini terk edip karanlığa bırakırken muhteşem bir manzara sunuyordu. Turuncuya dönen gökyüzü...

Uçurum her zamankinden kalabalıkken bir kenarda oturup sohbet eden dörtlü bir arkadaş grubu,diğer tarafta öpüşen bir çift,onlara iğrenen gözlerle bakan iki genç kız,elinde içkiler ile bir kenarda oturmuş iki orta yaşlı adam vardı. Herkes kendi halindeyken kayalıkta oturan beden gün geçtikçe çökmüştü.