Üvey Annem

3.1

Sabah uyandığımda kendimi yine restoranda bulmayı bekliyodum. Ama tahmin edebileceğiniz gibi restoranda değildim. Peki nerdeydim? İnanın bunu bende bilmiyorum. Hiç tanımadığım bir yerde yatakta yatıyordum. Zaten üvey annemin işleri hep böyle olurdu. Bir kaçırılmadığım kalmıştı en sonunda sayesinde oda oldu.

Ayağa kalktım,kapıya doğru adımlar attım. Açmaya çalıştım, her normal hikayedeki gibi kapı açılmamazlık yapmadı,açıldı. Derin bir oh çektim. Kapının ardına geçtim. Sanırım büyük bir yerdeydim. Acaba restoranın üstündeki otelde olabilirmiyim diye bir aklıma geldi. Uyandığım odaya tekrardan girip pencereden dışarı baktım. Tabiki de değildi. Bilmediğim bir yerdeydi ama etraftaki evler falan cidden çok güzeldi. Tabi dışlarından bahsediyorum, içlerini bilmiyorum.

Tekrardan odadan çıktım o yeri ya da evi gezicektim. İlk önce gözüme merdivenler takıldı, hem aşağı hem yukarı giden merdivenler vardı. Ben yukarı çıkmaya karar verdim. Aşağıda ne olup olmadığını bilmiyodum. Belki tehlikeli olabilirdi. Bu yüzden yukarı çıktım. Yukarsıda aynıydı. Yani şekil olarak aynıydı. Daha doğrusu mimarisi aynıydı. Pek merak ettiğim bişey yoktu. Hiç bide evi gezmekle uğraşamam. Uyandığım odaya geri döndüm. Yatağa oturdum aklıma telefonum geldi. Montumun olduğu yere yöneldim. Ceplerini aradım telefonum ordaydı. Aldım elime kardeşimi arayacaktım. Ama çeki yoktu pencerenin dibine gittim. Yine yoktu en sonunda orda ufak bir çarpı işareti vardı. Artık beni buraya kaçırandada nasıl bir akıl varsa telefonu değil telefonun içindeki kartı almış. Olsun oda iyi en azından oyun oynayabilirim. Yatağa tekrar geri uzandım. Açtım bir oyun oynamaya başladım.

Bendeki bu rahatlıkta hiç bir yerde yoktu herhalde. Kaçırılmıştım ama ben ne bağrıyodum ne de çığlık atıp ağlıyodum. Baya kendi evimmiş gibi yatağa uzanmıştım elimde telefon oyun oynuyodum. Cidden sanırım pisikolojik rahatsızlıklarım var heralde burdan kurtulduktan sonra bir doktora görünsem iyi olacak. Ayyy neler düşünüyorum. Kaçırıdım ve neler düşünüyorum ben cidden deliyim. Ama içimde bir his var. Kötü bişey olacakmış gibi hissetmiyodum. Hislerime güvenirim. Bana yalan söylemezler. Yani çoğunlukla.

Acaba burda güvenlik falan varmıydı? Acaba iyi adamların eline mi düşmüştüm yoksa kötü adamların eline mi? Acaba restoran sahibi mi kaçırmıştı beni? Yoksa daha önce adlarını bile duymadığım salak insanlarmı? Acaba benden para mı isteyeceklerdi? Aman şu an çok boş yaptım. Zaten benden para isteselerdi telefonumu falan alılardı. Hemde böyle lüks bir evde uyanmazdım. Dememkki beni kaçıranlar zengindi. Benden ne istiyolardı. Muhtemelen beni tanıyolardı. Belkide mafyalardı. Bu kadar zenginler ve benden ne istediklerini bilmiyodum. Telefonu bir kenara atıp düşünmeye başladım. Benden ne istiyolardı? Para olmadığına hem fikiriz zaten. Umarım vücudumu falan istemiyolardır. Yok canım vücudumu isteseler baş beni bulmazlar. Bu kadar zengin insanların hayranı vardır mutlaka. Neyse bu fikirdende vazgeçtik. E o zaman bu ne böyle beni neden kaçırdınız yoksa sadece misafir olarak mı aldılar. Ama misafir olarak alsalar başımda dururlardı. Hemde telefonumdaki kartı almazlardı. Napsam acaba çığlık atsam duyarlarmı yoksa başım belaya mı girer. Acaba beni kaçıranın cinsiyeti ne? Aman neyse ben bunları düşünürken koridordan sesler duydum. Topuklu ayakkabı sesiydi sanırım bu. Hemen yan döndüm. Telefonu yastığın altına sakladım. Çarşafı üzerime örttüm. Uyurmuş numarası yaptım. En azından beni kaçıranın cinsiyetinin ne olduğunu az çok anlamıştım.

(evet gene yarıda bıraktım. Ama merakta bırakmak huyum olmuş artık. Neyse umarım bölümü beğenmişsinizdir. Yarınki bölümde görüşürüzzz. Sizi seviyorummmmmmm❤️💜❤️)