"o lezbiyen kız"
Benim hakkımda dediği bu şey çok ağırıma gitmişti. Ben ona karşı içimde bir sevgi beslerken onun beni tanımlamak için kullandığı bu kelime...
İnsanların acıması yok.
Günlüğün sahibinin ismi Alya'ydı. Oralarda başka sayılar falan da vardı. Sanırım doğum tarihiydi. Sayılar aynen şöyleydi; 27/10/1989 biz şu anda 2021 yılında olduğumuza göre o şu anda eğer yaşıyorsa bu yıl 32 yaşında olacak. Neyse günlüğün bir sayfasını çevirdim. Bir fotoğraf vardı. Fotoğraf günlüğe tutturulmuştu. Elimle biraz tozunu sildirdim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gördüğünüz bu fotoğraf vardı. Sanırım bu alya'nın fotoğrafıydı.
Bir sayfa daha çevirdim. Bir kaç süsleme vardı. Bir sayfa daha çevirdim ve bu sefer günlüğü yazmaya başladığı sayfaya geldim. Sayfada şunlar yazılıydı ; 09/06/2004 " sevgili günlük Saat şu an gece yarısı... Annemle babamın odasından bağırış sesleri geliyor. Aslında hiç de tuhaf değil. Her zamanki halleri.
Teyzem anlattı. Annemle babam daha sevgiliyken annem hamile kalmış. Hamile kaldığı içinde evlenmek zorunda kalmışlar. Başta araları iyiymiş ama ben doğduktan sonra kavga etmeye başlamışlar. Babam annemi suçlarmış 'eğer sen hamile kalmasaydın evlenmek zorunda kalmazdık' diye. Annem başta hep bu suçlamalara dayanmaya çalışmış ama bu yüzden sinir hastası olmuş. Bu yüzdende şimdi babamla bu kadar sık tartışıyorlar.
Bunların tüm sorumlusu benmiş gibi hissediyorum. Ben olmasaydım eğer onlar evlenmek zorunda kalmazdı. Annem sinir hastası olmazdı. Belkide ben olmasaydım şu an biribirlerini tanımayacaklardı. Keşke annem bana hamile kaldıktan sonra beni düşürseymiş. Onların acı çekemesine katlanamıyorum. Özellikle de annemin acı çekmesine. "
Bunları okuduktan sonra çok şaşırdım. Hatta gözlerim sulandı diyebilirim. Cidden günlüğün ilk sayfası bile bu şekildeyse devamını düşünemiyorum.
Bir sayfa daha çevirdim. Yine bir yazı vardı. Okumaya başladım ; 14/06/2004 " sevgili günlük Seni özledim. Senin içine bu 5 gün boyunca yazamadığım için üzgünüm. Ama bana kızma teyzemin yanındaydım. Kuzenimle çok eğlendik. Hatta hayatımda ilk defa lunaparka gittim. İlk defa çarpışan arabalara bindim. Çok eğlenceliydi. Tabii keşke annemle babamda yanımda olsaydı. Teyzem yerine onlar beni lunaparka götürseydi. Ama sanırım bunu hiç bir zaman göremeyeceğim.
Bu sefer evde kimse yok. Annem hastanede ama babamın nerde olduğunu bilmiyorum. Belkide annemi bekliyordur. Ama hiç sanmıyorum. Babam için arkadaşları daha önemli. Bu yüzden bazı akşamlar eve hiç gelmez. Bende annemi yanıma çağırırım ve bana masal okur. Ben uyuduktan sonra odamdan çıkıp kendi odasına gider. Babamın aksine annem beni çok sever. Ama babamın karşısında bana sevgisini hiç belli etmez. Zavallı annem, ona acıyorum. Benim yüzümden tüm bunlara katlanmaya çalışıyor. Keşke onu bu yaşadığı hayattan kurtarabilsem..."
Evet şu an ister inanın ister inanmayın. Gözlerimden yaş akıyor. O yaşta bir kızın benden çok olay yaşaması cidden beni de kırdı.
...
Daha fazla gözlerim sulanıpta ağlamamak için defteri yastığımın altına koydum. O kızın çok zor şeyler yaşadığına yemin edebilirim.
(evet umarım bölümü beğenmişsinizdir. Birdahaki bölüm görüşürüzzz. Sizi seviyorummmm💜❤️💜)
