One and Only || yoonmin💔 ✅

| 46ο |

Ένας μήνας μετά

Seokjin

Εδώ και σχεδόν ένα μήνα έχουμε έρθει με τον Namjoon στην Νέα Υόρκη. Σκεφτόμουν να νοικιάσω ένα διαμέρισμα κοντά του, όμως επέμενε να μείνουμε μαζί. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ το προτίμησα. Δεν θέλω να μείνω μόνος, και η παρέα του είναι όμορφη. Χρειάζομαι ένα άτομο κοντά μου, να μην αισθάνομαι μοναξιά και να μην χάνομαι σε άσχημες σκέψεις.

Κάθε μέρα είναι και καλύτερη. Σκέφτομαι τον Yoongi, αλλά κάθε φορά πονάω έστω και λίγο λιγότερο. Ο Namjoon μιλάει με τον Jimin, όμως δεν τον έχω ρωτήσει κάτι για το πώς περνάνε οι δυο τους. Αν θα συνέβαινε κάτι κακό, θα μου το έλεγε και μόνος. Επομένως σκέφτομαι πως είναι καλά και ευτυχισμένοι μεταξύ τους.

Το διαμέρισμα του μου αρέσει πολύ. Είναι φωτεινό και ζεστό. Ίσως η παρουσία του να το κάνει τόσο ζεστό. Μου παραχώρησε τη κρεβατοκάμαρα του και αυτός κοιμάται στο δωμάτιο της κόρης του. Πρόκειται για ένα αξιολάτρευτο κορίτσι που με κέρδισε από τη πρώτη στιγμή. Εγώ αγαπήσει ήδη το γεγονός πως τα Σαββατοκύριακα έρχεται να μείνει μαζί μας και βγαίνουμε βόλτες.

.
.

Κάποιες μέρες με πιάνουν δυνατοί πονοκέφαλοι και ζαλίζομαι. Άλλες μέρες είμαι καλά και με όρεξη. Προσπαθώ να σκέφτομαι αισιόδοξα και ο Namjoon με βοηθάει πολύ σε αυτό. Έχει πίστη σε εμένα και αυτό βοηθάει να πιστεύω κι εγώ στον εαυτό μου.

Όσο περνάει ο καιρός προσπαθώ να καταλάβω αν νιώθω κάτι για τον Namjoon... Σίγουρα δεν τον ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα, όμως σίγουρα δεν τον αισθάνομαι και μόνο σαν φίλο.
Νιώθω τα δυνατά του συναισθήματα.
Κάθε φορά που είμαι κοντά του νιώθω ασφάλεια, ζεστασιά και μια ηρεμία στη καρδιά μου.
Όταν με κοιτάζει, αισθάνομαι να μάγουλα μου να καίνε.

Αρχίζω να έχω εξάρτηση από το άγγιγμα του. Πλέον νιώθω τόσο λογικό και φυσικό να χωθώ στην αγκαλιά του κάθε φορά που είμαστε μαζί στον καναπέ, που στην σκέψη της έλλειψης της πανικοβάλλομαι.

.
.

Είχα φτιάξει σπιτική πίτσα και τρώγαμε καθισμένοι στο χαλί μπροστά στο τραπέζι.

SJ: Σιγά σιγά αρχίζει να έχει λίγο κρύο.

Ν: Έχει τελειώσει για τα καλά το καλοκαίρι.

Μου αρέσει αυτή η αλλαγή... πάντα προτιμούσα το κρύο.