One and Only || yoonmin💔 ✅

| 17ο |

Jimin

Κοιταζόμασταν στα μάτια. Δεν ξέρω καν για πόση ώρα. Ήταν σαν να είχε σταματήσει ο χρόνος. Ή μάλλον σαν να είχε γυρίσει πίσω, και καθόμασταν μαζί και ερωτευμένοι στο σαλόνι του δικού μας σπιτιού. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Για λίγη ώρα έτσι αισθάνθηκα.... δυστυχώς αυτή δεν ήταν η πραγματικότητα.

JM: Σου έλειψα καθόλου; Σε παρακαλώ απάντησε μου.

Πήγα ακόμα πιο κοντά του. Σαν να με μαγνήτιζε το κορμί του. Ήθελα να νιώσω τη ζεστασιά του.

Υ: Και μου έλειψες και σε σκεφτόμουν. Ξέρεις πόσο σε αγάπησα.

JM: Τώρα; Τώρα δεν με αγαπάς;

Υ: Τώρα είμαι με τον Jin.

JM: Το ξέρω γαμώτο. Μου το υπενθυμίζεις αρκετά συχνά. Εγώ ρώτησα κάτι άλλο. Δεν μπορείς να είσαι ειλικρινής μαζί μου; Δεν το αξίζω;

Τα μάτια μου είχαν βουρκώσει.

JM: Με αγαπάς; Πες μου.

Υ: Ναι. Σε αγαπάω.

Ανυπομονούσα τόσο να ακούσω αυτά τα λόγια από τη φωνή του.

JM: Κι εγώ, δεν έπαψα ποτέ.

Επικράτησε σιγή ξανά. Με κοιτούσε τόσο έντονα. Ένιωθα πόσο πολύ με θέλει. Δεν έκανε όμως τίποτα.

JM: Είσαι ότι πιο όμορφο είχα στη ζωή μου.