One and Only || yoonmin💔 ✅

| 7ο |

Jimin

Με κοίταξε σαν να έβλεπε φάντασμα. Ξαφνιάστηκε. Από χαρά; Από λύπη; Δεν ξέρω.

Υ: Jimin...
Είπε το όνομα μου έτοιμος να κλάψει.

Μου είχε λείψει τόσο πολύ η φωνή του.

Ανυπομονούσα για την επόμενη φράση του...

Ήλπιζα να ακούσω κάτι όμορφο. Από αυτό θα εξαρτιόταν και η δική μου συμπεριφορά.

JM: Σου έλειψα;

Έκλεισε τα μάτια του και πήρε μια βαθιά ανάσα.

Υ: Γιατί είσαι εδώ;

Δεν ήθελα σίγουρα να ακούσω κάτι τέτοιο.
Πώς γίνεται να δείχνει ξαφνικά τόση ψυχρότητα; Μέχρι πριν λίγα δευτερόλεπτα νόμιζα πως θα μου πει κάτι πιο γλυκό...

JM: Αυτό είναι το πρώτο πράγμα που θέλεις να με ρωτήσεις;
Ψυχρός αυτός; Ψυχρός κι εγώ.
Δεν θα είμαι πάλι ο αδύναμος που θέλει να τρέξει στην αγκαλιά του να κλάψει και να του πει πως τον αγαπά ακόμα.

Υ: Γιατί με έψαξες;

JM: Μάλλον δεν χάρηκες.

Υ: Απλώς δεν βρίσκω το λόγο μετά από τόσα χρόνια να έρθεις να με δεις.

Ίσως γιατί τώρα κατάφερα επιτέλους να σε βρω.

Με πονούσε απίστευτα πολύ η συμπεριφορά του.

JM: Έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς. Σου χρωστάω και μου χρωστάς.

Υ: Δηλαδή;

JM: Σου χρωστάω αυτά.

Πέταξα πάνω του το βιβλιάριο με τα χρήματα που μου είχε δώσει την τελευταία μας μέρα, τότε στο νοσοκομείο. Ήταν σαν να πετούσα πάνω του όλη την κοροϊδία και τα ψέματα του.

Με κοίταξε λιγο νευριασμένος. Ξέρω αυτό το βλέμμα.

Υ: Δεν στα είχα δανείσει αυτά τα χρήματα. Είναι δικά σου.

JM: Δεν χρειαζόμουν ποτέ την ελεημοσύνη σου.

Υ: Για αυτό δηλαδή ήρθες;
Με ρώτησε ειρωνικά.
Θα φαινόμουν τόσο χαζός στα μάτια του...αλλά για εμένα ήταν σημαντικό. Όπως σημαντικός είναι και ο ίδιος για εμένα. Δεν με ένοιαξαν ποτέ τα λεφτά του.

JM: Ναι. Για εμένα είναι σημαντικό.

Υ: Εντάξει με ξεπλήρωσες. Τώρα μπορείς να φύγεις.