One and Only || yoonmin💔 ✅

| 56ο |

Namjoon

Ύστερα από τόσο καιρό που ο Jimin επέστρεψε στη Νέα Υόρκη, αποφασίσαμε να συναντηθούμε. Όλο αυτό το διάστημα, φυσικά και επικοινωνούσαμε με κάποια μηνύματα, αλλά τίποτα παραπάνω. Το έβρισκα κάπως αμήχανο από τη πλευρά μου...τι θα έλεγα στον Jin...τι θα έλεγε αυτός στον Yoongi; Πώς θα ένιωθαν;

Ευτυχώς μπόρεσα να το συζητήσω με τον Jin μου και φυσικά μόνο χάρηκε που έρχομαι ξανά κοντά με τον φίλο μου. Ή τουλάχιστον αυτό μου έδειξε, γιατί σίγουρα θα περάσαμε διαφιρεςυ σκέψεις από το μυαλού του.Ο Jimin αμφιβάλλω αν θα είπε την αλήθεια στον Yoongi του.
.
.

JM: Μου έλειψες.

Ν: Κι εμένα. Είσαι ευτυχισμένος;

Έλαμπε! Δεν τον είχα δει ξανά έτσι.

Καθίσαμε σε μια καφετέρια να μιλήσουμε, όπως κάναμε κάθε εβδομάδα μέχρι πριν λίγους μήνες. Κάτι τόσο απλό, κι όμως μου είχε λείψει απίστευτα. Μου είχαν λείψει οι συζητήσεις μας.

JΜ: Δεν έχω υπάρξει πιο ευτυχισμένος Namjoon. Ζω τη κάθε μέρα μαζί του. Κάνω όνειρα για το μέλλον μας. Αυτή είναι η ζωή που ήθελα και σίγουρα θα γίνει και καλύτερη.

Είχε πάρει φόρα και χαιρόμουν να τον ακούω να μιλάει με τόσο ενθουσιασμό.
Έμοιαζε να έχει αλλάξει, να έχει γίνει άλλος άνθρωπος, πιο αισιόδοξος.

JM: Θέλω να κάνουμε οικογένεια...σε λίγο καιρό το πιστεύω, πως θα γίνει.

Ν: Τι εννοείς;

Οικογένεια έτσι ξαφνικά;

JM: Θέλω να υιοθετήσουμε ένα παιδί...και ο Yoongi το θέλει, απλώς δεν το έχει παραδεχτεί ακόμα.

Κιόλας ένα παιδί; Μου φαίνονται τόσο βιαστικά όλα αυτά.

Ν: Το ξέρεις πως σε λίγο ο Seokjin θα γεννήσει, σωστά;

Και στον Yoongi θα έρθει πολύ απότομη η εγκυμοσύνη του Seokjin. Θα χρειαστεί στήριξη. Δεν θα είναι εύκολο να υιοθετήσει και ένα παιδί με τον Jimin.

JM: Αυτό δηλαδή τι σημαίνει για εμένα; Πως δεν πρέπει να κάνω οικογένεια; Να μην έχω ένα δικό μου παιδί;