Owned By Him

Chapter 14

Chapter 14
________

Nahinto siya sa pag iisip nang mga mangyayari nang biglang may na realised siya. Ngayon niya lang napansin na mukhang iba na ang daang tinatahak nang taxi na sinasakyan niya.

Ang pagkakaalam niya ay hindi naman kalayuan ang Terminal na pupuntahan niya at lalong hindi ang daan na siyang tinatahak nila.

"Ahm manong? Mukhang mali po ata ang pinupuntahan natin. Sa Terminal po nang bus ang punta ko. Baka po hindi kayo nagkaintindihan nang kaibigan ko." nagtataka niyang tanong sa driver.

Pero binalot siya nang kaba nang makalipas ang ilang minuto ay hindi pa din ito nagsasalita. Patuloy lang ito sa pagmamaneho at hindi pinansin ang tanong niya. Pero pinanatag niya ang isip dahil baka hindi lang siya nito narinig.

"M-manong?" Mas malakas niya nang tawag sa pansin nito pero hindi pa rin ito lumingon.

Tiningnan nya ang mukha nito at napakapit siya sa bag niya nang marealised na naka mask ito at cap kaya hindi niya makikita ang kabuoan nang mukha nito.

Kinakabahan na siya lalo pa at mas lalong bumilis ang takbo nang sasakyan.

"Sa-sandali po dito na lang ako." ani niya pero wala pa din siyang narinig na sagot.

Mas lalong humigit ang hawak niya sa bag niya at napatingin siya sa paligid niya. Kailangan niyang makababa. Baka kung saan siya nito dalhin. Natatakot na siya.

Hinawakan niya ang pinto nang sasakyan at tiningnan kung mabubuksan niya ito. Pero pakiramdam niya ay namutla siya dahil naka locked ito at kahit anong pilit niya buksan ito ay hindi niya magawa.

"Ma-manong ano ba! Bababa na po ako. Itigil niyo na po ang sasakyan." naiiyak na siya.

Saan ba siya dadalhin nito. Ano bang kailangan nito sa kaniya. Diyos ko ayaw niya pang mamatay. Andami niya na ngang iniisip tapos mukhang may binabalak pa nang masama ang driver nang sinasakyan niya. Kung bakit na naman kasi masyado siyang tulala at hindi na napansin na malayo na ang nararating nang sinasakyan.

Napatingin siya sa lugar na dinadaanan nila. Wala na siyang nakikitang bahay, puro nalang puno ang nakikita niya. Mukhang napakalayo na nga nila.

Nabaling ang tingin niya nang lumiko ang taxi. Doon niya nakita ang isang malaking gate kahit na medyo malayo pa ito. Sa laki noon ay talaga namang makikita iyon agad.

Napakagat siya nang labi. Nasaan sila? Hindi kaya ay ito iyong lugar kung saan dinadala ang mga taong dinudukot. Tapos papatayin nila kukunin ang organs? O baka naman isa itong bahay aliwan? Jusko miserable na ang buhay niya. Ayaw na niyang dagdagan pa. Kailangan niyang makatakas. Pero paano? Hindi niya mabuksan ang pinto at natatakot siyang baka saktan siya nito.

Tuluyan na nga silang nakarating sa tapat nang malaking gate. Pagkatapat pa lang nila ay unti-unti na agad itong bumukas kahit na hindi pa man bumubusina ang sinasakyang taxi. Para bang inaasahan na nang mga ito ang pagdating nila.

Pagkapasok nang sinasakyan ay umandar pa ito palapit sa isang napakalaking bahay. Medyo may kalayuan ito sa gate.

Ilang saglit pa ay huminto din ang sinasakyan.

Nararamdaman niya na ang panginginig nang mga kamay niya lalo na nang makitang may mga kalalakihan ang sumalubong sa kaniyang sinasakyan. Lahat nang mga ito ay mapapansing may nakalagay na baril sa kanilang mga tagiliran. Malalaki din ang mga katawan nito na lalo niyang ikinasindak.