Samen met Isa loop ik van de ene kant van het gebouw naar de andere kant. We hadden Nederlands van een op zich wel aardige mevrouw. Alleen het enigste is dat Ashton en zijn vriend bij ons in de les zat. Dit gaat een lange les worden.
We lopen het Nederlands lokaal en begroeten de docent. We waren de eerste, dus we konden de plek achterin claimen. Ik pakte mijn boeken en opende ze op de goede bladzijde. Ondertussen kwamen de andere leerlingen kwamen. Ik begroette er een paar, maar keek er voorderest niet naar.
Tot mijn grote opluchting zat Ashton er niet bij. Dit was een opluchting. "Dames en heren, open je werkboek op bladzijde 45, we gaan vandaag leren schrijven...." De vrouw wilde nog wat zeggen, maar de deur gaat open.
"Goedemiddag mevrouw, sorry dat we later zijn." Ashton liep naar binnen en ging een rij voor ons zitten samen met zijn vriend. "Hallo prinses." Begroette hij mij.
"Ashton het kan best zo zijn dat je te laat ben, maar onderbreek mijn les niet. Ga nu aan de slag met deze opdrachten." Ze wees naar het bord. Je kon zien dat de vrouw dat ze boos is, maar ze liet hem gewoon gaan. De hele les is hij de hele tijd irritant aan het doen. Hij gooit propjes naar mijn hoofd en fluisterde allemaal dingen naar me. Ik negeerde hem gewoon en ging verder. Gelukkig was de les snel voorbij. Samen met Isa loop we het Nederlands lokaal uit. Ik had het overleefd en nu kan ik gewoon naar huis.
Ik neem afscheid van Isa en beide lopen we naar ons eigen kluisje. Het duurde even voordat ik er was, maar gelukkig was het dicht bij de uitgang. Ik doe mijn kluisje open en leg mijn boeken er in. Ik probeerde mijn jas te pakken, maar hij viel uit mijn handen.
Ik werd weggetrokken en mijn kluisje werd keihard dichtgegooid. "Hallo schoonheid, heb je me gemist." Aron stond voor me. Hij drukte mij keihard tegen de kluisjes. "Auw, je doet mij pijn. En nee waarom zo ik je missen?" met pijn in mijn ogen keek ik naar hem. Hij hield stevig mijn polsen vast en houd mij met zijn lichaam gevangen.
"Omdat dat iedereen dat doet. Mag ik ook nog even zeggen dat je er lekker uitziet in die top." grijnsde hij naar me. Ik rolde met mijn ogen. "Laat me gewoon los ik heb nog meer te doen vandaag.' zei ik geïrriteerd en probeerde mij los te wurmen. 'Waarom zou ik dat doen.' zei hij met een grijs. Zijn gezicht kwam weer terug in mijn nek. Het gevoel van vanmorgen kwam terug. Hij gaf me kusjes daar. Zijn warme lippen voelde geweldig in mijn nek.
Ik wilde kreunen, maar dacht eraan dat dit tegen mijn wil ging. Ik probeerde weer weg te komen en dit keer lukt het wat beter. Mijn pols kwam los. Ik gaf hem nog een duw, maar hij liet me gewoon niet los.
"Hey zus, kom je anders komen we te laat." Hoorde we opeens. De stem klinkt me bekend in mijn oren. Ik was nog nooit zo blij om zijn stem te horen. Ik wilde Daan roepen dat hij me kwam helpen, maar een hand kwam voor me mond. Ashton liet mij daarna los, maar kon het niet laten om iets in mijn oor te fluisteren," Ik zie je snel schoonheid", hij gaf me een klein kusje in mijn nek en liep weg. Maar stopte nog even om naar Daan te kijken voordat hij wegging.
Daan wist niet wat er gebeurde, maar liet het maar gaan. Hij pakte mijn spullen van de grond en trok me mee. "Is dat je vriendje Han? Je hebt mij er helemaal niets over verteld." vroeg hij grijnzend, maar ook een verraden blik. "Mocht hij willen. Ik heb je niks gezegd, omdat er niks tussen ons is." zei ik geïrriteerd en liep snel naar de auto.
"Dus wie is hij dan. Jullie leken erg kloos." vroeg hij nog steeds grijzend. Ik denk dat hij nog steeds denkt dat het mijn vriendje is, maar ik mag hem echt niet. "Dat is Ashton een eikel eerste klas. Hij denk dat hij alles is, maar dat is hij niet. Ik botste per ongeluk tegen hem aan en nu doet hij zo. Ik wilde het niet, maar hij duwde me elke keer tegen de kluisjes en geef kusjes in mijn nek. En wil dat niet. Ik probeer hem weg te duwen, maar......" Daan onderbreek me. "Je ratel door neem even rustig adem, voordat je verder gaat." stelde hij me gerust.
Ik kwam even op adem en veeg mijn tranen weg. "Als hij je pijn doet zeg het dan, dan regel ik het met hem. Goed." Ik knikte en legde mijn hand op hem. "Bedankt dat je er bent en naar mij luistert. Ik hou van jou." vertelde ik.
"Maar even een ander onderwerp. Waarom draag je zulk soort outfits. Dit kan je niet naar school aan. Elke jongen zou naar je staren. Vanochtend droeg je het nog niet." Zijn blik was veranderd. "Sorry iemand goot tomatensaus over me heen. En dit was het enigste wat Nora had." Legde ik uit.
De rest van de autorit hebben we over Daans dag gepraat. Ik had geen zin meer om over mij te praten. Snel waren we thuis. Ik stapte uit de auto en doe de voordeur open. "Hallo?" Ik riep door het huis, maar ik hoor niemand terug roepen. Op de tafel lag een briefje. Iedereen was weg. Sander was bij zijn moeder, Nora bij een vriendin, Emma bij haar vriend en mijn ouders bij hun vrienden.
"Waar is iedereen." Daan kwam de woonkamer binnen met Smurf naast zich. "Blijkbaar zijn we alleen thuis." Vertelde ik hem. "Nou dan kunnen we er net zo goed een feestje van maken. Hier dan laat jij Smurf snel uit dan bestel ik pizza." Daar was ik wel in voor, dus ik knikte.
Ik pak Smurf van hem over. Snel pak ik wat spullen en maak hem klaar om naar buiten te gaan. Ik maak niet zo groot rondje, maar precies lang genoeg.
Nadat hij alles had gedaan liep ik naar huis. Smurf liep voorop en genoot van alles om hem heen. Thuis zou ik hem wat eten geven en misschien een snoepje.
Na het uitlaten loop ik gelijk naar boven. Ik had Smurf eten gegeven, zodat hij wat te doen had. Daan had ik nergens meer gezien. Ik denk dat hij op zijn kamer was. Dit gaf mij de tijd om om te kleden. Ik pak een lekker zittende kleding. Het was gewoon simpel en zat lekker. Na mij omgekleed te hebben loop ik naar beneden. Daar zat Daan op de bank in ook een andere outfit. We hadden beide een joggingbroek aan, maar hij had een trui er op aan en ik een coltrui.
"Kom dan zet ik de film aan." Ik ga naast Daan op de bank zitten. Hij slaat een arm om me heen en we begonnen de film te kijken. We hadden gekozen voor Spiderman, daar hadden we best veel zin in.
Halverwege de film werd er op de bel gedrukt. Daan wilde gaan maar ik hield hem tegen. "Ik ga wel." Ik pakte mijn portemonnee en liep naar de deur. Ik deed hem open. "Hier is de pizza's." Vertelde hij. Ik betaalde hem en nam de pizza's over.
Ik wilde de deur dicht doen, maar er viel wat op. Achter de pizza bezorger stond een man in geheel zwarte kleding naar me te kijken. Ik kan ze gezicht niet zien. Ik probeerde nog een keer te kijken, maar hij was al weg. Het zou vast wel de buurman zijn.
Met de pizza's liep ik naar de woonkamer. Naast Daan was Smurf gaan liggen. Het zag er schattig uit. Ik maakte eerst een foto van die twee en daarna zet ik pas de pizza's neer. Daan stond gelijk op en pakte zijn doos. Ik opende ook mij doos en begon hem op te eten. Ook Daan begon aan zijn pizza.
De eerste film was afgelopen, maar we besloten nog een film te kijken. Ik was dichter tegen Daan aan gekropen. Of hoe je ook wil zeggen we liggen naast elkaar. Voor ik het weet gingen mijn ogen al dicht. Ik was moe geworden van deze dag. Nu voel ik gewoon dat het er in haakt.
De 2de film was nog niet afgelopen, of ik was al in slaap gevallen. Lichtjes hoor ik mensen thuis komen. Ik was best wel een lichte slaper. Volgens mij keken zelf er een paar mee. Maar ik kreeg er niks meer van mee.
Na een tijdje voel ik me zachtjes opgetild worden. Vaag hoor ik ook welterusten. Een arm lag onder mijn benen en dan andere om mijn nek. Even later voel ik me op een bed worden gelegd. Ik denk dat het mijn eigen bed is.
Ik doe heel even mijn ogen open om naar hem te kijken. Daan zag het. "Ga slapen." Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd. Daarna verliet hij mij kamer. Met een glimlach kroop ik onder mijn dekbed. Ik ben echt blij om zo broer te hebben. Hij verdiend de verdriet niet die zijn moeder hem aan doet.
Met een rustig gevoel viel ik in slaap.
------------------------
Hey,
Bedankt voor alle stemmen en het lezen van dit verhaal. Ik hoop dat jullie het leuk vinden.
Liefs, ik
आप पढ़ रहे हैं
Kidnapping
किशोर उपन्यासNaakt lig ik daar dan. Bang voor wat komen gaat. Niemand weet waar ik ben of wat ik doe. Dit is het leven waar ik niet voor gekozen heb. Mensen trokken me weg van het leven dat ik kende. Nu moet ik leven met de gevolgen die hun hebben gemaakt. Dit...
