Hoofdstuk 10

212 2 1
                                    

Uren lig ik na al wakker, maar ik kan nog steeds niet slapen. Ik voel me niet lekker. Mijn buik doet pijn. Ik denk dat dit komt door naar Amerika te gaan met mijn ontvoerders. Dit valt best wel zwaar. Ik ben nu nog verder weg van mijn familie en vrienden.

Ik blijf alleen maar piekeren. Ik moest nu gewoon naar iemand toe. Dus ik koos maar om naar Noah te gaan. Zachtjes klopte ik aan. Een slaperige stem hoor ik hem iets zeggen. Langzaam doe ik de deur open.

Daar zit Noah op bed met geen t-shirt aan in bed. Ik staarde er even naar, maar keek snel naar zijn ogen. 'Ik voel me niet lekker en kan niet slapen. Mag ik misschien bij jou liggen?" vroeg ik. Ik was super nerveus, want de vraag klinkt heel dom. Ik die vraag of ik bij de ontvoerder in bed mag liggen.

"Tuurlijk, kom er in." hij hield de dekens op. Langzaam gleed ik naast hem neer. 'Waar heb je last van?' vroeg hij. "Ik heb last van mijn buik en hoofd." zei ik en keek hem niet aan. Hij knikte en leg zijn warme hand op mijn buik.

Dit voelde zo lekker, maar ook zo slecht. Hij ging achter mij liggen en deed het licht uit. Hij slaat zijn arm om me heen en legt opnieuw zijn hand om op mijn buik. Ik ga dichter tegen hem aan liggen en zei, welterusten. "Welterusten babe." zei hij en gaf me een kus op de voorhoofd. In zijn armen viel ik in slaap.

Laat wordt ik wakker door het zon licht. Voorzichtig doe ik mijn ogen open en keek de kamer rond. In mijn nek voel ik warme adem. Verward keek ik achter me. Achter me zie ik hem met zijn mond open liggen. Ook zijn haar ligt heerlijk door de war. Zijn armen liggen strak om me heen. Wat is hij eigenlijk, Hij is te lief om een ontvoerder te zijn.

Mijn vreselijke gedachten kwamen weer naar boven. Hoe moet ik voor hun geld verzorgen. Vandaag kom ik er als goed is achter.

Ik probeer voorzichtig zijn armen van mij af zonder hem wakker te maken. Het lukt niet makkelijk. Elke keer als ik me beweeg gaan ze juist nog strakker. Maar hij liet me uiteindelijk wel los.

Ik sluip op mijn tenen de kamer uit en doe voorzichtig de deur dicht. "Wat doe je in zijn kamer?" vroeg Paul streng. Geschrokken keek ik op. "Uh ik kon gisteravond niet in slaap komen dus ik vroeg of ik bij hem kon liggen." vertelde ik hem. Ik kon hem beter gewoon de waarheid vertellen. Hij knikte en zegt,"Waarom kon je niet slapen?" vroeg hij nieuwsgierig. Of het hem wat boeide. "Ik kon gewoon niet slapen, omdat ik me niet zo lekker voelde."Ik haalde mijn schouders op.

"Oke, niet te vaak doen hij mag niet aan je hechten." zei Paul streng. Hij trok aan mijn arm en sloeg me keihard in mijn buik. "Oké." mompelde ik van de pijn. Snel liep ik naar mijn kamer. Door de gordijnen kwam de zon door. Het zag eruit dat het lekker warm is.

Ik kon niet wachten dat het dit weer is en mijn kamer geverfd is. Dit gingen we als goed is doen, als we tijd hebben.

Snel kleed ik mij om. Ik had gekozen voor een licht blauwe jurk aan. Precies luchtig genoeg. Mijn haar laat ik los hangen met een klein knotje bovenop. Ik doe snel mijn make-up en nog wat sieraden om.

Beneden maak ik pancakes voor iedereen en snij wat fruit. Niemand was er nog, dus had ik genoeg tijd. Ik zet alles op tafel en riep "Eten." Ze kwamen allebei naar beneden en keken verbaast naar de tafel.

"Jammie pancakes." riep Noah opgewonden als een klein kind. Het zag er grappig uit dat ik er moest lachen. Paul negeerde mij en Noah keek me aan met een pruillipje. Dit deed hij altijd als ik om het moest lachen. Ze gingen snel aan tafel zitten en vielen meteen aan. Ik begon gewoon rustig te eten en binnen een half uur klaar. "We gaan zo gelijk naar je management." zegt Paul enthousiast. Ik knikte en liep snel naar boven.

Ik doe de laatste dingen klaarmaken en loop naar beneden. Paul en Noah zaten al in de auto en ik ging ook zitten. Paul reed gelijk weg. "Wat ga ik dan doen?" vroeg ik nerveus. "Dat zie je zo we." zei Noah. Ik zuchtte en keek uit het raam. Na een kwartier zie ik een groot gebouw met allemaal bekende modellen op foto's. Ik herinner gelijk aan mijn vaders bedrijf. Dit was degene waar mijn vader vaak mee samen werkten.

KidnappingWhere stories live. Discover now