Kidnapping

Hoofdstuk 22

Eindelijk ben ik aangekomen in Amsterdam. Het duurde een uur totdat ik Amsterdam was. Smurf en ik hadden veel vertraging. Smurf was het zat en zat de hele tijd aan het touw te trekken. Ik wilde hem wel loslaten, maar hij wilde niet blijven liggen.

We lopen de trein uit, maar dat hadden we beter niet kunnen doen. We worden gelijk omringd door allemaal flitsen. Fans die op de foto willen, paparazzi die foto's maken en pers die allemaal vragen stelde. Hoe weten ze toch altijd waar ik ben.

Ik pakte gauw Smurf op en ren naar de auto die Aron heeft beschreven over de telefoon. Ik zetten de tassen gelijk neer op de achterbank neer en stap gauw voorin met Smurf op mijn schoot.

Aron stond gelijk in de startblokken en rijdt gelijk weg als ik zit. "Ik dacht dat ik nooit meer van hun af kwam. "Zuchten ik. "Waarom kunnen we gewoon niet een normaal leven lijden. Zonder dat er telkens foto's ervan gemaakt moeten worden." Ik begrijp je, maar ik heb er voor gekozen jij niet." zegt hij. "Dat is waar, maar toch word jij er niet zat van?" vroeg ik. "Ja tuurlijk wel, maar je went er wel aan" zucht hij. "Maar we zijn er bijna." Veranderde hij het onderwerp.

We kwamen langs een grote appartementen complex. Het leken maar een paar appartementen die best groot zijn. Aron reed naar de parkeergarage en parkeerde daar zijn auto.

We stappen uit. Hij pakte mijn tas en leidde mij naar de lift. Beide liepen we de lift in en Smurf zetten ik op de grond. Hij drukt op het knopje met de goede verdiepingsnummer. We wachten een tijdje totdat de lift boven is.

In de lift voelde ik hem de hele tijd naar mijn buik staren. Het voelde ongemakkelijk, maar gelukkig waren we snel boven. Hij liep gelijk door naar zijn appartement en ik volgde hem. Alles om me heen leek nieuw.

Hij liet me naar binnen en ik liet Smurf gelijk los. Hij liep nieuwsgierig naar de woonkamer op een grappige manier. We lachen beide om zijn reactie. Smurf wist niet waar hij naar moest kijken. Overal snuffelde hij aan.

"Ik laat je de logeerkamer wel zien. Dan kan Smurf verder wennen." zei hij en wees me naar een deur. Ik liep naar die deur toe en opende hem. Het was een prachtige kamer, mooier dan die van mij. Het heeft uitzicht op het park.

Hij stond tegen de deur aan te leunen kijken naar mijn reactie. "Dankje dat ik hier mag komen en dat je er voor mij ben." zeg ik en liep naar hem toe. "Tuurlijk alles voor jou en de baby." zegt hij met een lach op zijn gezicht. Ik kon de mijne ook niet bedwingen en gaf hem een knuffel. Hij hield mij stevig tegen hem aan en liet me niet meer los. Smurf kwam ook mijn kamer in en begon met z'n kopje aan het geven bij onze benen. Aron zag het en zakte door zijn knieën om Smurf t aaien. "Hai lieverd." en hij begon te praten met hem. Wat ben ik echt blij dat hij de vader van mijn baby mag zijn.

Ik ben de tas gaan uitpakken, terwijl Aron Smurf aan het uitlaten is. Die twee gaan een goede band krijgen.

Het was ergens midden in de middag en we hebben allebei nog niks gegeten. Ik was net klaar met de tas uitpakken en ik begon erg trek te krijgen. Ik liep naar de keuken en begon met een broodje gezond te maken voor ons beide. Ik had net de broodjes in de oven gedaan en begon de groenten te snijden.

Tijdens dat ik bezig ben komt Aron moe met Smurf binnen. Een glimlach op mijn gezicht als ik zie dat ze beide uitgeput. "Hey heb je heerlijk gewandeld jongen?" vroeg ik aan Smurf. Ik zakte door mijn benen en begin hem te aaien. "Je bedoeld gerend." zegt Aron moei. Hij zakte uitgeput op de barkrukken. "Arme jij, wees blij dat ik lunche voor je gemaakt hebt."Zei ik met een lach. Ik stap op en aai even door zijn haar en ging verder met de kaas. Ik belegde broodjes die net uit de oven kwamen. Aron gaf Smurf eten en schenk drinken voor ons beide in. Ik leg de borden op tafel en ga er aan zitten.

"Jammie, het ziet er echt lekker uit." zegt hij. Ik moest lachen en hij begon gelijk te eten. Zijn gezicht zegt al genoeg dat het lekker is. Ik begon gewoon rustig te eten en genoot van ons tweeën. 'Ik heb nog een vraagje?' zei hij opeens. Ik keek hem gelijk vragend aan. "Wil je misschien vanavond naar een wedstrijd van mij?" vroeg hij. Ik was even verbaast dat hij het mij vroeg, maar ik knikte blij. Je zag dat hij opgelucht keek.

"Maar dan moet ik nu wel even op bed gaan liggen, want dit kleintje vraagt veel energie." zei ik. Hij knikte en liet me gaan. "Ik ruim wel op, ga jij maar slapen." zegt hij. "Wil je nadat je klaar is bij mij liggen. Ik durf nog steeds niet alleen te liggen." zeg ik nog steeds bang dat er iets ging gebeuren. Ik was bang voor zijn antwoord, maar hij keek me even aan en er kwam een lach op zijn gezicht.

"Tuurlijk wil ik bij je liggen." zei hij. Ik keek hem opgelucht aan en ging naar de slaapkamer. Stiekem pak ik een shirt van hem en kleed me om in mijn joggingbroek en in zijn shirt. Ik ging daarna liggen in bed en doe mijn ogen dicht.

Na een tijdje komt Aron mijn kamer in. "Mag ik in mijn onderbroek?" vroeg hij. "Tuurlijk, ik heb je al naakt gezien." zei ik en hij moest lachen. Hij trok alles uit en kwam naast me zitten.

"Mag ik misschien je buik zien?" vroeg hij zenuwachtig. Ik knikte en doe mijn shirt omhoog. Je zag ietsjes dat ik zwanger was als je goed keek, maar als je niet goed kijk zie je het nog niet. Hij zakte naar beneden en gaf een kusje op mijn buik. Hij fluisterde dat hij van de baby houd en dat hij mama ging helpen. Door die woorden moest ik lachen. Hij kwam naar boven en leg zijn hand op mijn buik. Ik nestel me tegen hem aan en val in slaap.

-----------------------------------

Hallo allemaal,

Dit is alweer hoofdstuk 22. Geniet ervan om het te lezen. Ook wil ik jullie een fijne kerst wensen. Geniet ervan. 

Liefs ik