Kidnapping

Hoofdstuk 6

"Gistermiddag is er een tiener waarschijnlijk uit het winkelcentrum verdwenen. Ze is een 16 jarig meisje van het dorp. Gistermiddag ging ze met haar vrienden naar de stad." Begon de presentator.

"Zaterdagmiddag had Hannah van Beek afgesproken met haar vrienden. Ze is met het vervoer gegaan waar ze altijd meegaat. In de stad hebben ze gewoon geshopt. Na het middageten is ze weggaan om de bus te halen."

"Volgens haar vrienden deed ze niet raar. Ze hebben gewoon een normale afscheid genomen zoals altijd. Hannah kwam die dag niet thuis. Ze hebben het even af gewacht tot 's avonds, maar ze kwam niet."

"Hannah is daarna zelf nog twee keer gezien op de camerabeelden van de winkel. Volgens bekend, vrienden en familie deed ze in de dagen voor haar verdwijning niets raar. Daarom denkt de politie ook niet dat ze is weglopen."

"De laatste mensen die haar in levende lijve hebben gezien, zagen dat ze hard op de vlucht was voor twee mensen in het zwart gekleed. Politie zegt dat de familie en vrienden hebben gezegd dat ze vaker gevolgd is door zulke mensen. Ze vertelde het die dag zelf nog aan haar vrienden, maar haar ouders dachten dat ze gek is. De familie en vrienden willen graag dat ze veilig terug komt. Dus weet u waar ze is of heb je enige idee. Bel dan dit nummer 06*********. En we hopen dat ze snel terugkomt."Sluit ze af en ging verder met het nieuws.

Noah zet de tv uit en keek me aan raar aan. Ik keek boos voor mij uit. Opeens kwam de puzzel bij elkaar. "Jullie waren het, jullie waren het die mij elke keer volgde. Mijn familie dachten dat ik gek werd." riep ik boos. Ik wilde opstaan en weglopen, maar werd keihard aan mijn haren weer terug getrokken op de stoel. Ik voelde gewoon een pluk uit mijn haar getrokken wordt.

"Stil zitten anders kan ik niet werken." riep Sara boos. Ze gaf me een klap en ging gewoon weer verder. Ik ging terug goed zitten en bleef stil. Ik keek niemand meer aan en blijf gewoon voor mij uitkijken.

Het deed pijn. Ik wist dat ze niet zachtjes doet. Ze trok elke keer aan mijn haar. Ze verft het en doe het bij de volgende pluk weer. Het doet echt pijn. Ik hoop gewoon dat het stopt. Ik kon het gewoon niet meer. Ik kon ook niets doe.

Ze was eindelijk na een uur klaar met mij haar. Ik mocht opstaan en voor de spiegel staan en kijken hoe het mij staat. Ze heeft jammer genoeg heel mijn haar blond geverfd met een paar bruine plukjes er nog door. Ik hou er niet van. Het hoort gewoon niet bij mijn.

"Zo je ziet er al een stuk beter uit, maar nu hier komen. Zo kan ik je leren om met make-up om te gaan. Dit maakt je nog mooier worden." Lachte ze. Maar wat ik alleen maar zag, was de barbie wat ze van mij maakte.

Nadat we klaar was dacht ik eindelijk klaar te zijn. Maar jammer genoeg was ik dat nog niet. Paul pakt me hard bij de arm vast. "Ik dacht dat ik klaar was." Ik was echt geïrriteerd. "Je bent klaar wanneer ik dat zegt." Hij nam me ruw mee naar een of andere kamer.

Overal stonden fitness dingen. Ik begrijp het niet meer. Ze willen mij voor geld, maar de kleding voor en dit kunnen ze wel betalen.

Het viel me later pas op, maar er stond een man te wachten die ik niet kenden. "Hallo ik ben Chris en ik ga er voor zorgen dat je er weer top uit ziet." Stelde hij zichzelf voor. Het voelde me een beetje beledigd. Gelijk begonnen we.

Het was een hele harde training. Ik mag Chris niet echt. Hij geef me klappen als ik het niet goed doe. Hij deed Paul precies na. Gelukkig ben ik wel een zware training gewend. Vroeger deed ik aan dansen en dit heb ik jaren volgehouden. Door een drukke leven ben ik gestopt. Maar nu hoef ik me geen zorgen te maken over spierpijn.

Na een uur mocht ik gelukkig gelijk terug naar de kamer waar ik wakker werd. Ik hoef nu niks meer te doen.

Over de kamer. Ze zeiden dat dit voorlopig van mij zal zijn. Door de training ben helemaal bezweet en de bloed zit ook nog een beetje op mijn neus. Ik zetten de douche aan. Ik begon mij om te kleden en keek perongelijk in de spiegel. Overal zitten blauwe plekken. Mijn lip is zelf een beetje gescheurd. Het is gewoon om te huilen. Ik voel me gewoon kut.

Snel ging onder de douch, zonder verder in de spiegel te kijken. De heerlijk warme douche laat me vergeten wat er gebeurd is. Ik wil er niet meer aan denken. Al het zweet en bloed spoelde van me af. Na een half uur ga ik er onder uit. Ik voel me schoon genoeg. Met een handdoek om gewikkeld liep ik naar de kamer. Ik was vergeten mijn kleding te pakken, maar dit is de grootste fout die ik kon maken.

"Zozo ik zie al dat je klaar voor mij ben. Ga op bed liggen en doe de handdoek af." riep hij. Ik schrok van wat hij vroeg. Ik raakte een beetje in paniek. Ik weet niet wat er gaat gebeuren. Maar mijn gedachten gingen allemaal terug naar verkrachting.

Dit wilde ik niet. Trillend liep ik naar het bed en ging ik er op liggen met nog mijn handdoek om. Het maakte niet uit wat ik deed, want hij trok de handdoek van mij af. Naakt lig ik daar dan. Ik wilde mijn handen erop leggen, maar het lukte niet. Hij hield mijn handen vast.

"Ik ben blij dat we jou gekozen hebben. Dit is het beste geschenk wat ik kan krijgen." Hij begon mij aan me te zitten. De handen branden op mijn lichaam. Hij draaide mij lichaam om zodat ik op mijn rug ligt.

Achter me hoor ik zijn riem open gaan. Shit, shit hij gaat me verkrachten. Maar toen voelde ik iets anders. Hij sloeg met zijn riem keihard op mijn billen. "Au!" Huilde ik. Het deed echt pijn. "Stop schreeuwde ik keihard, maar hij luisterde niet.

Na ongeveer een uur was hij klaar. Gelukkig bleef hij me maar betasten en slaan. Ik zou liever geslagen en betast worden, dan dat hij mij verkracht. "Lig elke avond zo, naakt op bed." Zei hij voordat hij weg liep. Hij had gewoon een grijns op zijn gezicht.

Ik weet niet hoelang ik daar gelegen heb, het voelde als uren. Snel neem ik nog een douche. Ik blijf mezelf inzepen. Ik probeerde de handen van mijn lichaam af te wassen, maar die ging er niet van af.

Na een half uur onder de douche gestaan te hebben stap ik er maar onderuit. Het lukt maar niet om zijn handen van mij af te krijgen. Ik droog me af en loop naar de kledingkast toe, daar pak ik een pyjama uit en trek hem aan.

Ik loop uit de inloopkast en loop naar het bed. Ik ga lekker liggen, maar het lukt niet. Ik moet steeds terug denken aan wat er net is gebeurd. Ik moet steeds denken aan wat er gebeurd is. Eerst word geachter volgd en daarna wordt ik onvoerd. De ene persoon is aardig en de andere is gemeen.

Ook mijn uiterlijk moest veranderd worden. Ik heb me nog nooit veranderd. Ik houden van alles van mij, maar nu mocht ik het niet houden. Ook wordt ik geslagen en betast. Zou iemand mij missen of ga ze gewoon door met hun leven. Wat moet Smurf wel niet denken als hij mijn niet ziet.

Ik zorg altijd voor haar en nu ben ik er niet om dat te doen. Ik laat hem altijd uit, het gebeurt maar weinig dat andere dat doen. Ik blijf maar denken over alles. Het duurde lang voordat ik in eindelijk in slaap val.

------------