Kidnapping

Hoofdstuk 34

Ik weet niet hoelang we zo hebben gestaan, maar uiteindelijk gingen we uit elkaar. Ik wist dat ik een keer met de politie moet praten dus waarom niet gelijk.

"Kom dan praat ik met de politie en daarna kunnen we naar huis en knuffelen." Stelde ik voor. "Ja dat gaan we doen. Hup naar de ingang."

Snel liepen we terug waar de agenten al stonden te wachten. "Mevrouw van Beek wilt u misschien met ons mee komen. Als je wilt mag u iemand meenemen." vroeg een agent. "Tuurlijk." zei ik en trok Aron met mij mee.

De agent leiden ons naar het kamertje van het hoofd van de school. Hij wees naar de stoelen waar we op konden zitten. We deden allebei wat hij wilde en gingen zitten.

Na een paar seconde Anne met haar collega binnen en gaven ons en een hand. Daarna gingen ze tegenover ons zitten. 'Wil je ons alsjeblieft vertellen wat er allemaal gebeurt in. 'Tuurlijk.' zei ik en begon te vertellen. Het was moeilijk om niet gelijk in tranen uit te barsten. Iedereen keek mij medelevend aan na dat ik mijn verhaal heb verteld.

Aron had tijdens het gesprek mijn hand vastgepakt en ik kon er in knijpen als ik het moeilijk had. 'Weet je wat jij allemaal mee hebben gemaakt is niet normaal op zo jonge leeftijd, maar wat ik wel weet is dat jij een sterke meid ben die toch door deze situatie heeft heen getrokken. Misschien wel met veel tranen, maar je bent er toch sterker uitgekomen.' zei Anne opeens. Door haar woorden was ik tranen uitgebarsten. Anne ken ik al vanaf na de ontvoering. Zij weet allemaal wat ik mee heb gemaakt en daar ben ik dankbaar voor.

'Dankje zonder jou weet ik niet waar ik nu stond.' zei ik. Anne had ook tranen in haar ogen en stond op om mij een knuffel te geven.

Na de knuffel zei ze dat het beter is om naar huis te gaan. Aron en ik zeiden gedag en liepen naar mijn moeder en vrienden toen. 'Hey schat gaat het goed?' vroeg mama en gaf mij een knuffel. Ik haalde mijn schouders op en ging dichter bij haar staan. 'Schat misschien is het beter dat jij en Smurf een tijdje bij Aron blij dan kan jij alles rustig verwerken en in rust je laatste weken uitzitten.' zei ze. 'Dankje mama, ik hou van je.' zei ik en gaf haar een kus op haar wang. We liepen met z'n drieën naar buiten met Rob bij ons. Rob brengt ons naar huis, waar ik mijn spullen kon pakken. Mijn familie had ik allemaal gezegd dat het goed komt en dat Aron mij ging helpen om me er doorheen te helpen. Daarna heeft Rob ons naar Aron's huis gebracht.

Bij hem thuis aangekomen gingen we gelijk naar binnen. Het blijkt dat de Fotografen hem en mij in mijn school gezien te hebben en zijn adres hebben gevonden. Dus overal staan er mensen die foto's maken van ons maken. Rob begeleide ons er door heen en liet ons naar binnen. Opgelucht was ik toen we binnen waren. Ik had het dat ze alles willen weten van je als je beroemd ben, maar ik hou van de fans die mij als voorbeeld zien. Aron had Smurf los gelaten, zodat hij rond kon lopen en ik was bezig met mijn koffer uit te pakken.

Aron kwam achter mijn staan en sloeg zijn armen om mijn heen. 'Ik ben hartstikke trots op je, dat je na veel heel veel tegenslagen het toch nog het positieve inziet van het leven.' zei hij en gaf me een kus op mijn hoofd. 'Tuurlijk, waarom zou ik dat niet zijn. We krijgen samen een kind en ik heb een geweldig vriendje die supper goed op mij let.' zei ik en draaide mij om in zijn armen. Ik kijk recht in zijn mooie blauwe ogen. 'Ik hou van je, weet je dat.' zei hij en begon mij te zoenen. 'Ik hou ook van jou.' zei ik tussen het zoenen door. Na een tijdje lieten we elkaar los en gaf hij mij een knuffel. Aron is daarna met Smurf gaan spelen, terwijl ik onder de douche stap. Dit had ik echt even nodig. Tranen kwamen niet meer uit mijn ogen, ik moet juist blij zijn dat mijn kindje en ik het hebben overleeft.

------------------

De rest van de week hebben we het allemaal gewoon rustig aan gedaan. Aron en ik hebben gewoon zo normaal mogelijk geleefd. Hij ging gewoon naar zijn werk en ik deed thuis aan school. Ik woonde nu in bij Aron, omdat ik mij daar veiliger bij voelde. Het maakte niet veel uit, want mijn en zijn familie komen vaak genoeg langs. Als we over straat gaan moeten ik zowiezo vermomming op.

De politie heeft wel verteld wat er is gebeurd, maar dat is alleen maar in grote lijnen.

De media wilt graag allemaal weten wat er is gebeurt. Ik kwam vaak om het nieuws en wordt vaak gebeld, gemailt of gevraagd of ik mijn verhaal wil doen, maar dat wil ik niet. Ik was er nog niet klaar voor om alles te vertellen. Het eerste wat ik wilde was Paul, Sara en Noah achter de tralies.

Noah maakt me niet veel uit wat ze daar mee doen, maar Paul en Sara wil ik heel graag dat ze achter de tralies gaan. Ze hebben de eerste weken mijn leven erg beïnvloed, maar het ging weer weg. Bang was ik niet, ik was alleen bang dat ze iets met het kind was. Ik had na die dag eindelijk mijn leven weer op orde. Het is alleen maar wachten totdat de rechtszaak is en daarna zie ik ze nooit meer.

Nu ben ik juist druk bezig met leren voor mijn examens. Het is over een paar weken en ik stres em nu al.

Vandaag kwam Levi, clair, Evan en Kevin langs. We wilde graag wat leuks met hen doen voordat ik beval. Clair is hiervoor speciaal naar Nederland gekomen. Daar ben ik super blij mee.

Dit weekend hebben we samen uitgekozen om naar een vakantiepark te gaan, zodat we allemaal konden uitrusten. Het was buiten de vakantie seizoen dus er zullen niet veel fans zijn.

"Zullen we gaan zwemmen. Daar heb ik echt veel zin in." Enthousiast liep ik naar de jongens toe. clair was met Smurf naar buiten dus het waren alleen de jongens en ik.

"Tuurlijk, trek je spullen maar aan. Wij gaan plezier maken." Evan zei. Gelijk liep ik naar de kamer van Aron en mij en trok mijn spullen aan. "Wat zie je er sexy uit in de bikini. Je baby buik komt er goed uit." Hij kwam naar me toe en begon me te kussen.

"Voor je het weet heb je dit wondertje in je armen." zeg ik. Ik kon niet wachten. Snel trok Aron ook zijn zwemkleding aan. Op de tafel leg ik een briefje klaar dat we in het zwembad op haar wachten.

Zo snel als ik kon waggelde ik naar het zwembad. De jongens begonnen gelijk met de bal te spelen. Sommige jonge kinderen spelen mee.

"Hey wat zit je hier." Levi vroeg. Ik zat bij de rand van het zwembad met mijn benen in het water. "Er is niks, ik zit gewoon na te denken. Vorig jaar in begin schooljaar hadden we nooit gedacht dat het leven zo liep. Over een paar weken krijg ik al mijn eerste kindje. Kan je dat voorstellen?" Vertelde ik het hem. Het voelde net of ik dromenland zat.

"Het is zo onwerkelijk dat mijn beste vriendin een baby krijg, met een knappe jongen. Jij hebt echt getroffen dat Paul niet de vader is." Hij gaf me een knuffel en trok me voorzichtig in het water. Het water was ondiep en kon ik makkelijk in staan.

"Kom Leev en Han, zijn jullie bang dat jullie verliezen." riep Levi naar ons. "Tuurlijk niet kom maar op." Riep Levi terug. Clair kwam precies op tijd. Nu speelde we drie tegen drie. Je raad wel wie er won. Ik natuurlijk.

Na een gezellige middag en avond lagen Aron en ik in bed. "Ik kan niet wachten totdat de baby er is. Ik hou nu al van de baby." Hij kwam naast me liggen en trok me dicht tegen zich aan. "Ik kan ook niet wachten. Ik hou van je." Vertelde ik hem vrolijk. "Ik hou ook van jou." Verluisterde hij. Hij gaf mij een kus op mijn wang en zo vielen we in slaap.

------------------------------

Hallo allemaal,

Ik wilde jullie even vertelen dat dit boek er bijna op zit. Dit is de ene laatste hoofstuk. De volgende hoofstuk is de laatste. Geniet ervan en ik hoop dat jullie het leuk vonden.

Liefs ik