Birisi | texting

63

Defterimi kaldırdıktan sonra odamdan çıktım. Şimdi annemlerle konuşma vaktiydi.

Boynuma taktığım kolyenin ucunu elime alarak baktım. Güneş ve içinde küçük bir ay...

Annemle ablamın yanına geldiğimde ikisi de televizyona bakıyorlardı.

"İki güzel insan bana bakar mısınız?" deyip diğer kanepeye oturdum. İkisi de yüzünü bana döndü.

"Sizinle konuşmam gerekli." dedim kalbim hızlı hızlı atarken. Ablam televizyonu kapatınca tüm bedenleriyle bana döndüler.

"Hayırdır inşallah." dedi annem. Çok güzel bir hayırdı bence.

"Ben az önce Ufuk'un yanına gittim." dediğimde ablam güldü. "Onu biliyoruz canım."

"Sonra biraz konuştuk." dedim sakince. Sakin konuşsam da içten içe hiç sakin değildim.

"İşte Ufuk bana bir şeyler dedi, ben ona bir şeyler dedim." derken ellerimi birleştirip sıkmaya başladım.

"Ablacım konuşmanın tanımı bu zaten ama ne konuştunuz?" Abls hiç yardımcı olmuyorsun ya.

"Biz bir karar verdik." dememle ablamın gözleri kocaman oldu. "Tabii annemin de izni olursa." diye devam ettim konuşmaya.

"Biz evlenmek istiyoruz." Annem yerinden kalkıp yanıma geldi. Kolunu sırtıma doğru sararak beni kendisine çekti. Kafamı omzuna yasladım hemen.

"Evlenmek istiyorsunuz demek." deyip başımdan öptü. Sol eliyle yanağımı okşadı.

"Evlenecek kadar onu sevdiğini hissediyorsun demek. Peki onunla birbirinize saygı duyuyor musunuz? Her koşulda barışabileceğinize inanıyor musunuz? Evlilik kararı hızlıca verilmez." Kafamı annemin omzundan kaldırarak yüzüne baktım.

"Ben ondan eminim o da benden emin anne. Elbette içimde bir korku var ama bu korku karşımdaki kim olursa olsun olacak. Hatta Ufuk'la olmasaydım daha çok korkardım." Annem elimi tutup okşadı.

"Sen eminsen ben izin veririm güzel kızım benim. Ufuk'u hepimiz de çocukluğundan beri tanırız. Kulağımıza ne kötü bir alışkanlığı geldi ne de kötü bir işi. Ufuk'tan yana tanıdığım kadarıyla içim rahat benim. Siz de birbirinizi evlenecek kadar çok seviyorsanız ben izin veririm tabii."

Aferin iyi çocuk olmuşsun. Canım Ufuk'um ya.

"Teşekkür ederim anne." dediğimde annem yüzüme yaklaşayarak yanağımı öptü. "Annesinin minik kızı herkesten önce mi uçacak bu yuvadan?" dedi duygulanarak.

Anneme yaklaşıp sarıldım. Kollarını bana sarıp başımdan öptü tekrar.

"Bana da sarılın." derken ablam annemin diğer yanına gelip oturdu. Sonra üçümüz sarıldık.

"Giray niye gelemedi yanımıza?" diye soran anneme güldüm. Abimin bana küstüğünden haberleri yoktu.

"Abime Ufuk bu kararımızı söyledi az önce. Abim de bana yine küstü." dediğimde annemle ablam da küstü. Onlardan ayrılıp ayağa kalktım.

"Ben bir yanına gideyim." dedim. İkisi de başını sallayınca onlardan uzaklaştım.

Abimin odasının önüne gelince kapıya vurdum. "Soyadını değiştirmeyi düşünen kişi hariç girebilirsiniz."

Gülerek kapıyı açtım. "Soyadını değiştirmeyi düşünse de abisini çok seven birisi girebilir mi?" dedim kapıdan kafamı uzatarak.

Abim oturduğu yerden ters ters yüzüne baktı. "Giremez." Kapıyı tamamen açıp içeri girdim. Abim elindeki kitaba kafasını çevirip bana bakmadı.

Yanına gidip oturduğu kanepede yanına oturdum. Sonra yüzüne baktım ama o bana dönmedi.

"Abii." dedim uzatarak. Yine dönmedi.

"Ama bem evlenip gidersem pişman olursun yüzüme bakmadığına." diye konuştuğumda bana baktı huysuz bir suratla. "Evlenme o zaman."

Gülerek eline uzandım. "Abicim yapma böyle lütfen." dedim tüm samimiyetimle. Abim kitabını kapatıp kenara bıraktı.

"Asıl sen yapma böyle. Ben daha senin büyüşüne şahit olmak istiyorum ama sen evlenmekten bahsediyorsun." Gülümseyerek yüzüne baktım.

"Abi ben daha büyümem ki. 21 yaşındayım, baksana kocaman oldum." diye konuştum. Abim asık suratıyla komodinin üzerindeki çerçeveyi eline aldı. Burada üç kardeş yıllar önce çekildiğimiz bir fotoğraf vardı.

"Her gece uyumadan bu fotoğrafı görürsem, sabah uyanınca da evde seni göremezsem çok üzülürüm ben." dediğinde ona yaklaşıp beline kollarımı sardım. Eğilerek göğsüne kafamı yasladım.

"Canım abim benim." diye mırıldandım. Abim kollarını bana sardı.

"Ama ömrüm boyunca seninle kalamam abi." diye konuştum. "Sen de bizimle kalamazsın. Senin se sevip sevilmeye, aile kurup baba olmaya hakkın var." deyip geriye çekildim.

Omuzlarını silkti. "Bana siz yetersiniz." dedi. Gözlerim dolarken gülümsedim. Abim bize böyle bağlı olmasa ne yapardık acaba?

"Yetmeyiz abi. Hepimizin de bizi seven birisiyle tamamlanması gerekiyor."

Abimin yüzü daha da asılırken kapıya baktı. "Hepimiz gidersek annem ne olacak? Bir başına ne yapacak burada?" Bunu düşününce tüm mutluluğum uçup gitti sanki.

Sahi biz annemi yalnız mı bırakacaktık?

Gözlerim dolarken sessizce geriye yaslandım. Benim yüreğim annemin yalnız kalmasına dayanamazdı.

"Bunu hiç düşünmemiştim." dedim gözümde biriken yaş yanağıma akarken.

"En uzun süre benim yanında durmam gerekirdi ama ben hemen gitmeye niyetlendim." diye üzgün bir şekilde konuştuğumda abim bana baktı. Ben de yaşlı gözlerimle ona baktım.

"Ilgaz ağlama abim." dedi abim omzunu koluma atıp beni kendisine çekerken.

"Özür dilerim, üzülmeni istememiştim." diyerek saçlarıma dudaklarını bastırdı. "Çok özür dilerim abicim."

Gözlerimden birkaç damla yaş daha akmıştı. Gerçekten de evlenmek annemi terk etmek gibi bir şeydi.

Bu konu benim için, kardeşlerim için çok önemliydi. Biz annemizi nasıl bırakabilirdik?

"Be-benim Ufuk'la konuşmam lazım bunu." dedim kekeleyerek. Abim demese bu aklıma bile gelmeyecekti.

Bem kötü bir çocuk muydum?

"Ilgaz." dedi abim ama ayağa kalkıp odasının kapısına ulaşmıştım bile. Kapıdan çıktığımda koridorda annemle karşılaştım.

"O eşek sıpası mı ağlattı seni?" diye sinirli sinirli bana doğru gelmeye başladı. Abime kızacaktı.

Bana gelip abimin odasına dönecekti ki annemin boynuna sarıldım.

"Anne ben seni yalnız bırakmak istemiyorum." diyerek boynundan öptüm.

"Erkenden evlenip gitmeye karar verdim, özür dilerim."

*

Mal mısın Giray?

Giray'a kızdınız mı?

Ilgaz evlenmekten vazgeçer mi sırf bunun için?

Ilgaz'ın annesi bu duruma ne der?

Ben şimdi diş teli taktırmak için ortodontiste gidiyorum. Biraz korkum var. Dua edin de canım acımasın. 🌹

Sınır:

160 vote

160 yorum