Verloren Meisjes

6. Damien

Damien gaf de knaap een flinke handdruk en draaide zich om naar zijn kluisje. Hij opende meteen met zijn sleutel zijn kluisje. Aan de binnenkant van zijn kluisje zat een foto van Felicia geplakt. Hij wierp smachtend een blik op de foto. Hij miste haar. Hij wilde haar vasthouden, haar zoenen en zoveel ontelbaar meer dingen. Hij keek even goed en pakte een boek uit zijn kluisje en tegelijkertijd nam hij zijn pistool mee. Damien had niet het risico wille lopen dat hij in de les werd betrapt met een pistool in zijn tas, want dat had direct een schorsing opgeleverd. Damien was eerder een brave leerling, dan iemand die de schoolregels regelmatig overtrad.

Hij ritste zijn tas dicht en hing hem over zijn schouders. Damien was klaar met school voor deze dag. Nu moest hij zich weer op zijn speciale taak richten. Zodra hij het schoolgebouw verliet werd hij begroet door de brandende lentezon. Normaal gesproken zou hij met dit weer met zijn surfplank op het strand bevinden, maar nu moest hij zijn tijd aan andere dingen besteden. Terwijl hij over het schoolplein heen liep werd hij door verschillende mensen begroet. Damien stak vriendelijk een hand op en liep verder. Hij liep richting de fietsenstalling en haalde zijn fiets van het slot. Op naar de Walmart.

Het was een aardige fietstocht van een kleine vijftien minuten naar de grote supermarkt. Zodra hij binnenstapte voelde hij zich een beetje ongemakkelijk. Misschien kwam dat wel vanwege zijn doel. Damien liep langs de gangen met huisraad, sokken en ondergoed. Voor hij het wist stond hij op de afdeling. Hij verwonderde zich over de keuze die hij had. Er ware bivakmutsen met van allerlei prints. Van doodshoofden tot rare prints, maar hij had geen behoefte aan zo'n muts. Uiteindelijk vond hij er één die aan zijn eisen voldeed. Een wollen muts met drie gaten; twee voor de ogen en een voor de mond. Damien pakte hem uit het rek en in het voorbijgaan naar de kassa pakte hij nog een paar andere spulletjes. Zwijgend legde hij zijn spullen op de lopende band bij de kassa. Toen hij aan de beurt was keek hij het kassameisje niet aan toen ze de bivakmuts scande. 'Je gaat toch niet ons overvallen?' vroeg ze. Damien dwong te glimlachen. 'Daar heb ik de ballen niet eens voor, maar ik ga een lijpe video maken en daarvoor heb ik hem nodig.' 'Aha, maar dat is in totaal zestien Dollar en tien cent alsjeblief,' zei ze. Damien haalde het geld te voorschijn en nam het wisselgeld weer in ontvangst. Hij stopte zorgvuldig de aangeschafte spullen in zijn rugtas. Snel liep hij de winkel weer uit.

Damien was blij dat hij dit had gedaan, maar hij wist dat het moeilijkste vanavond moest komen. Hij had zich de afgelopen dagen behoedzaam georiënteerd in de criminele wereld van Andillan Coast; niet dat die veel voorstelde en daarom had hij gedacht snel klaar te zijn, maar dat viel hem vies tegen. Uiteindelijk was hij tegen een jongen aangelopen op zijn school die als inbreker actief was. Damien hoopte door het vertrouwen te winnen van Terence meer te weten te komen of aanknopingspunten te vinden. Dat was dan ook de reden dat hij die avond ging inbreken. Het idee stond hem niet aan, maar hij vond dat alles moest doen om Felicia te helpen.

Later die avond

Het was lang geleden dat Damien op dit basketbalveldje was geweest. Hij werd uit zijn gedachten opgeschrikt toen er een pick-up naast het veldje stopte. De autolichten gingen uit en even later kwam er iemand op Damien afgelopen. Het was Terence. De jongen die op hem afkwam had een smal gezicht en diens inktzwarte haar was strak achterover gekamd. Ze gaven elkaar een hand. 'Ben je er klaar voor?' vroeg de inbreker. 'Jazeker,' Damien probeerde zijn spanning te verbergen. Hij haalde zijn bivakmuts uit zijn tas en liet ook zijn pistool zien. 'Ik hoop niet dat we hem nodig hebben, maar als je wilt kan ik wel een beter wapen voor je regelen.' 'Serieus?' vroeg Damien. 'Ja, maar kom we moeten gaan.'

De auto stopte aan het einde van de straat. De jongens keken elkaar even aan en ze schoven hun maskers over hun gezichten heen. Het masker voelde onwennig aan voor Damien. Ze pakten de tassen beet en sprongen de auto uit. Damien volgde Terence en al snel sprongen ze over een hek heen een tuin in. Een beetje ineen gedoken liepen ze richting het witte huis. Al snel hadden ze het huis bereikt. Damien keek goed om zich heen, maar er stonden geen ramen op. Ook de achterdeur bleek dicht te zijn. Terence haalde uit zijn tas een koevoet en gaf die aan Damien. 'Aan jou de eer,' fluisterde de jongen. Damien voelde hoe zijn hart te keer ging en hoe de adrenaline in zijn lijf vrijkwam. Hij plaatste de koevoet tegen de deurstijl aan bij het slot en trok de deur gemakkelijk open. Met een brede grijns op zijn gezicht gaf Damien het breekijzer terug.

'Ik ga naar boven om daar de spullen te jatten, dus jij kan hier je gang gaan. Probeer zo weinig mogelijk geluid te maken.' Damien knikte en keek om zich heen. Hij stond in de bijkeuken. Hier was niks te vinden. Snel liep hij verder. Eerst kwam hij in een gang terecht waar hij zag dat Terence naar boven sloop. Damien checkte de zakken van de jassen die aan de kapstok hingen. Hij vond twee portemonnees. Hij voelde een steek in zijn hart toen hij de portemonnees in de weekendtas gooide. Alles voor Felicia. Snel liep hij verder naar de woonkamer. Met behulp van ee kleine zaklamp keek hij rond. Op een tafel vond hij een tablet en schoof die in de tas. Na een beetje zoeken vond hij in een kast een vrij professionele fotocamera en ook die verdween in de tas. Damien zocht verder en de tas werd langzamerhand voller. Na een paar minuten werd hij gewenkt door Terence. Snel slopen ze het huis weer uit.

Ondanks dat ze alweer in de auto zaten ging het hart van Damien nog steeds te keer en daar verwonderde hij zich ook over. De spanning van die avond voelde op een bepaalde manier ook goed. Hij glimlachte. Ook Terence merkte het op. 'Lekker he?' 'Jezus, dat ik dit nooit eerder heb gedaan. Ze reden terug naar het basketbalveldje waar ze uiteindelijk op de achterbank van de auto het gestolen waar bekeken. Het was Terence gelukt om de sieraden mee te jatten. 'We hebben goed verdiend denk ik. Ik ga morgen naar mijn mannetje toe met de spullen, maar hier komt minimaal duizend Dollar uit.' Damien knikte. 'Ik kreeg 40% toch?' De inbreker naast hem knikte. 'Kan ik de volgende keer weer op je rekenen. Ik vind je een fijne partner.' 'Ja, natuurlijk man. Ben jij een beetje bekend in de criminele wereld  van Andillan Coast?' De jongen knikte. 'Heb je dan iets nodig.' 'Ja, het lijkt mij toch fijn om een ander pistool te hebben.' Terence lachte. 'Ik zal je wel de contactgegevens geven van Rick Rice, daar heb ik ook mijn wapen vandaan. Eén ding, de jongen is een beetje verknipt. Ik hoorde laatst van iemand dat hij waarschijnlijk betrokken is bij die ontvoeringszaken.

 =================

Bedankt voor alle comments en votes. Zoals jullie zien heb ik nu ook een andere cover, deze is gemaakt door mijn trouwe lezeres Cindy-lau