Verloren Meisjes

14. Damien

Damien genoot van de douche. Het warme water stroomde over zijn bezwete lijf heen. Hij had die middag doorgebracht op het strand van Andillan Coast en had op zijn surfplank de golven willen trotseren, maar hij was niet in vorm en hij wist hoe het kwam. Felicia. Hij smachtte naar haar. Het was te lang geleden dat hij haar in zijn armen had kunnen houden. Het deed hem veel pijn als hij haar zo naakt en weerloos in de cel zag zitten. Uiteindelijk draaide hij de kraan dicht en pakte hij een handdoek om zijn lijf droog te maken. Damien trok het bundeltje kleren aan wat in de hoek lag en liep naar zijn slaapkamer toe. Hij pakte zijn rugtas en verzamelde de spullen die hij nodig had. Zijn bivakmuts en handschoenen verdwenen er in samen met een rol tape en nog wat andere spullen die hij dacht nodig te hebben. Ten slotte stopte hij zijn pistool weg onder zijn shirt. Hij was klaar om te gaan. Met zijn rugtas over zijn schouder liep hij naar beneden. Eenmaal in de hal riep hij gedag tegen zijn ouders. Het was zijn ouders gaan opvallen dat Damien zich anders was gaan gedragen, maar zij weten dat aan de ontvoering van Felicia. Damien wist dat er meer aan de hand was.

Nauwelijks stond hij buiten naast zijn fiets of zijn vader kwam al naar buiten. 'Damien, heb je het al gehoord?' vroeg hij.

'Wat?'

'Er is nieuws. De ouders van dat eerste meisje dat ontvoert is hebben een DVD ontvangen.' Damien probeerde zo verbaasd mogelijk te kijken. 'Er staan beelden op van de verkrachting van dat meisje. Denk je dat...'

Damien slikte even. 'Pap, ik denk heel veel, maar aan dit soort dingen wil ik liever niet denken.'

Zijn vader knikte begrijpelijk. 'Veel plezier vanavond en doe geen gekke dingen.' Damien grinnikte. Snel deed hij zijn oortjes van zijn mp3-speler in en hij stak nog even zijn hand op voordat hij weg. Hij volgde zijn route richting het huis van Terence. Daar hadden ze afgesproken voor vanavond. Terwijl hij op zijn fiets zat ging hij nog een keer de plannen na die hij voor die avond had. Als het goed was dan kon het niet mis gaan.

Hij parkeerde zijn fiets in de portiek van het flatgebouw en belde aan. Zodra de zoemer klonk opende hij de deur en vervolgde hij zijn weg naar boven waar Terence hem vrolijk begroette.

'Ik ben echt gek dat ik heb ingesteld met dat plan van jou.'

'Gek of niet, je hebt de keuze wel gemaakt,' antwoordde Damien toen hij binnenkwam.

Zijn gastheer bood hem meteen een Bud aan die hij gretig aannam. Hij nam plaats op de bank en legde puntsgewijs zijn plan voor de bevrijding van de meisjes uit aan Terence. De inbreker knikte goedkeurend.

'Als jij met het plannen van je inbraken net zo serieus bezig bent, dan kan je nog beter worden dan ik,' grinnikte hij.

Damien nam dankbaar het compliment in ontvangst. 'Denk je dat het uitvoerbaar is?'

'Dat denk ik wel. Jij moet alleen naar die chicks communiceren om jouw rol in alles te verzwijgen, anders komt de politie toch naar jou opzoek.'

Damien knikte. 'Zullen we dan maar gaan.'

De zenuwen gierden door zijn lijf. Dit was anders dan de inbraken die hij onlangs had gedaan. Hier hingen levens vanaf. Het leven van zijn vriendin, maar ook die van de andere meisjes. Terence zag de spanning op zijn gezicht.

'Durf je straks de trekker van je pistool over te halen tegen één van die gasten?' vroeg hij.

'Ik wil niets liever,' zei hij gretig.

De gedachten aan een dode Steve deden Damien alleen maar goed. Eventjes betastte hij het pistool dat hij droeg. Hij kon niet wachten om aan de slag te gaan. Hij gaf Terence aanwijzingen hoe ze moesten rijden. Toen ze het bedrijventerrein opreden parkeerden ze de auto al ergens. Direct trok Damien al zijn handschoenen aan en stopte zijn bivakmuts in zijn kontzak. Gezamenlijk liepen ze richting het verlaten fabriekspand waar ze moesten zijn.

'Ben je er klaar voor?' vroeg Terence.

Damien knikte, haalde zijn bivakmuts tevoorschijn en trok het over zijn hoofd heen. De laatste meters legden ze gemaskerd af.

Ze stonden een tel stil bij de deur. Damien voelde hoe de spanning in zijn lijf inmiddels een kookpunt had bereikt. Hij balde eventjes zijn vuist en trok vervolgens zijn pistool. Snel bevestigde Hij knikte zijn maat toe. Met een harde trap van Terence knalde de deur open. Meteen richtte Damien zijn pistool op de ruimte erachter en schoot op een gestalte. Het was begonnen.