Verloren Meisjes

12. Steve

Hij checkte nog een keer of ze alle spullen hadden die ze nodig hadden. De wapens en maskers lagen klaar en het flesje chloroform had hij veilig in de binnenzak van zijn jas zitten. Hij keek iedereen om hem heen aan. Rick en Damien zouden met hem meegaan, maar Alex zou achterblijven om de gevangenen te bewaken. ‘Zijn jullie er klaar voor?’ vroeg hij. De twee jongens knikten. Damien oogde een beetje nerveus, maar dat was niet zo verwonderlijk in deze omstandigheden. Het drietal liep naar buiten toe. ‘Rick, jij rijdt,’ zei hij. ‘Maar ik…’ ‘Geen gemaar. Ga gewoon achter het stuur zitten. Je weet wat je moet doen.’ Hij nam plaats op de bijrijdersstoel en Damien ging achter hen zitten.

Al snel waren ze op weg. Rick wist waarheen hij moest rijden, maar toch knaagde er iets bij Steve. Hij vertrouwde de jongen niet. Wat precies dat wist hij niet, maar hij kon er zijn vinger niet opleggen. Eventjes keek Steve achterom naar Damien. Zou die jongen onder één hoedje spelen met Rick? Hij had geen idee. Eén ding wist Steve zeker, als hij zekerheid wilde dan moest hij de beide jongens op hun loyaliteit testen. Te beginnen vandaag.

‘Rick, vertel onze nieuwe rekruut eens wie we gaan ontvoeren,’ zei hij om de stilte te doorbreken. ‘Een meisje,’ grinnikte de bestuurder van de auto, ‘ze heet Chloe. Als ik het goed zeg is ze achttien jaar oud en heeft ze een prachtige voorgevel. Een minzaam lachje werd zichtbaar op het gezicht van Damien. ‘Heb je een vriendin Damien?’ vroeg Steve. De jongen schudde zijn hoofd. ‘Heb je weleens geneukt?’ vroeg hij vervolgens. ‘Ja, natuurlijk,’ antwoordde hij. Rick hoorde de spanning in zijn stem. Ook hij was inmiddels een beetje gespannen. ‘Als je geluk hebt, dan mag je binnenkort ook een keer spelen met Jane of één van de andere dames.’ Eigenlijk zou hij de beelden die hij had van de verkrachtingen die hij had moeten opsturen naar de ouders, misschien zou dat hen wel aan het denken zetten. Dat was een goed idee waar hij zich later mee bezig kon houden.

Voor hij er erg in had stond de auto stil in een rustige straat. ‘Zijn we er al?’ vroeg hij aan maat. ‘Ja.’ Steve knikte tevreden. Ineens moest hij terugdenken aan de eerste keer. Toen hij het nog in zijn eentje had gedaan en Shannon bij haar voor de voordeur had gekidnapt. Het had hem genoegen geschept. Zeker toen hij haar later echt in haar macht kreeg. Het was haar verdiende loon, vanwege dat zij hem had afgewezen. Bitch. Hij haalde zijn pistool tevoorschijn en inspecteerde het wapen. Hij ontgrendelde het wapen en legde het op zijn schoot. ‘Hoe lang nog?’ ‘Nog vijf minuten.’ ‘Oké, maak je klaar.’ Hij haalde uit zijn zak zijn bivakmuts en trok die over zijn hoofd. Niet veel later zaten er drie gemaskerde en gewapende mannen in het busje. Het was nu wachten.

Steve hield de zijspiegel in de gaten. Zijn aandacht was bijna verslapt toen hij ineens een fietser in de spiegel zag opduiken. ‘Is dat ze?’ vroeg hij. De jongen naast haar knikte. Steve bekeek haar goed. Het was een latino en Rick had niet gelogen over haar uiterlijk. Ze was inderdaad lekker. In gedachten telde hij af en gooide hij de deur open. Het meisje schrok van de plotselinge beweging en kwam tot stilstand. Steve stapte uit met zijn pistool in de hand. Hij zag de schrik en angst in haar gezicht en hij grijnsde. Ze draaide zo snel als ze kon om, maar voor ze het wist ging de achterdeur van het busje open en stond Damien tegenover haar met zijn wapen in de hand. Even leek het meisje besluiteloos, maar toch ging ze fietsen. Snel zette Steve de achtervolging in.

Ze kwam echter niet ver. Met een welgemikte trap trapte Damien tegen de voorwiel van de fiets waardoor ze tot stilstand kwam. Vervolgens haalde hij met de kolf van zijn wapen naar haar uit en zakte ze op de grond. Steve keek Damien uit. ‘Goed gedaan,’ mompelde hij. Hij haalde het flesje chloroform uit zijn zak en deed wat van het vloeistof op een zakdoek. De zakdoek drukte hij tegen de mond van het meisje. Die zou wel even slapen. Hij pakte haar bij de oksels. ‘Help me even, wil je.’ Damien deed wat hem gevraagd werd en pakte het meisje bij de enkels. Gezamenlijk legden ze haar in de auto. ‘Bind haar vast. Ik heb geen zin om moeilijkheden onderweg te krijgen, mocht ze bijkomen.’ De jongen knikte en ging aan de slag.

Snel liep Steve naar zijn plek in het busje en stapte in. Voor hij het wist trapte Rick op het gaspedaal en waren ze weg. Met een ruk trok hij de muts van zijn hoofd. ‘Je hebt goed werk geleverd Rick. Heb jij zin om zo direct door één van die meisjes verwend te worden?’ De jongen keek hem aan. ‘Natuurlijk, geef mij maar die Felicia. Die is zo lekker onstuimig.’