Verloren Meisjes

1. Shannon

Snel nam ze haar laatste slok koffie. Niet dat deze koffie zo geweldig goed was, maar ze overleefde dit soort lange dagen op de universiteit alleen maar op koffie. O ja en op broodjes tonijn. Shannon keek verwilderd om zich heen waar haar vriendinnen gebleven waren. Stonden ze soms verdekt opgesteld achter een pilaar. Achteloos wierp ze een blik op haar polshorloge. Het was al kwart over! Het college was allang begonnen! Wat moest ze nu? Ze kon toch niet meer het college binnenkomen. Shannon besloot uiteindelijk om maar richting de universiteitsbibliotheek te lopen.

Het was niet bepaald rustig te noemen in de bibliotheek. Overal zaten mensen al te zwoegen voor hun tentamens. Toch wist ze een plekje te vinden. Ze nam plaats aan een klein tafel waar ook een jongen zat. Onopvallend bekeek ze hem. Zijn bruine lokken zaten zorgvuldig weggestopt achter diens oren, maar als de jongen voorover boog sprongen er toch een paar lokken voor zijn ogen. Hij had een smal gezichtje en een spits neusje. Shannon vond hem nog best knap. Om niet op te vallen legde ze haar boeken en haar aantekeningenboekje op tafel en ging ze aan de slag. Af en toe bekeek ze stiekem de jongen. Ze kon zich niet beheersen en scheurde een stuk van een onbeschreven bladzijde af. Ze had het idee dat het scheuren tot aan de andere kant van de zaal te horen was. Ze kon wel door de grond zakken. Snel schreef ze een boodschap op het briefje.

Heb je zin om morgenavond samen iets te doen? X Shannon

Ze schoof de jongen het briefje toe. Het duurde even voordat hij in de gaten had wat er gebeurd was en las het berichtje snel door. Ongelovig staarde hij haar even aan. Voor het eerst kon Shannon zijn ogen goed zien. Hij had bruine ogen wat mooi bij zijn gezicht paste. Een vluchtige glimlach werd zichtbaar op het gezicht en snel krabbelde hij iets op de achterkant.

Lijkt me leuk! Zullen we een Drankje doen? Jesse.

Voor ze het wist waren ze doormiddel van dit soort berichtjes met elkaar aan het communiceren geslagen. Ze zouden morgenavond een drankje gaan doen bij de Pelican Bar. Tot nu toe had ze nog geen spijt van de afspraak die ze had gemaakt. Toen Shannon na een uur echt hard werken vertrok zond ze hem nog een kushandje. De Californische zon straalde vrolijk toen ze eenmaal buiten was. Ze liep richting de bushalte waar ze de bus naar huis zou nemen. Ze keek even goed om zich heen. Aan de overkant van de straat stond een witte Volkswagen Transporter, als ze niet beter wist zou ze denken dat ze die auto eerder had gezien deze week. Shannon dacht er al verder niet meer over na toen de bus voor haar neus stopte.

Eenmaal in de bus zocht ze naar haar oortjes en snel zette ze haar muziek op. Ze bekeek even rustig de ingekomen Whatsappjes. Verschillende van haar vriendinnen hadden zich afgevraagd waar ze was met het college. Snel stelde ze hen op de hoogte van wat er die middag gebeurd was. Al snel stroomden de reacties binnen. Ze kon er wel om lachen. Shannon werd weg van haar telefoon gehaald toen haar bushalte werd omgeroepen. Snel pakte ze haar spullen en bewoog ze zich na de uitgang. Met een hard geluid kwam de bus tot stilstand en stapte ze uit. Ze hees haar tas nog eens goed over haar schouders en liep de laatste meters naar haar studentenkamertje toe. Toen ze de straat in liep zag ze dat het daar druk was met auto’s. Ze liep snel door naar haar eigen voordeur. Pas toen ze daar was zag ze dat er voor de deur een witte Volkwagen Transporter stond. Wat deed die auto hier? Maar er reden wel meer van dat soort auto’s rond. Ze kon ook moeilijk zien of er iemand in de auto zat. Ze draaide zich om naar de voordeur en zocht haar sleutels. Ze hoorde een klap achter haar. Shannon draaide zich te laat om. Ze zag iemand met een bivakmuts op naar haar toesprinten. Ze probeerde zich te verzetten toen de man haar woest beetpakte, maar ze verloor de strijd. Een griezelig uitziende zakdoek werd op haar neus en mond gedrukt 

en Shannon merkte dat ze een of ander chemisch goedje inademde. Voor ze het wist werd alles zwart om haar heen.