Verloren Meisjes

15. Felicia

Gestaag bewoog ze op en neer. Ooit had ze dit lekker gevonden om te doen, maar nu niet meer. Ze zou eigenlijk bijna moeten kokhalzen van deze vieze vent. Ze keek met haar ogen omhoog naar het gezicht van de man, maar hij keek haar niet aan. sukkel. Het liefst wilde Felicia zijn lul er af bijten. Alleen moest ze wachten op wanneer Damien zou komen. Het liefst zo snel mogelijk. Uiteindelijk voelde ze hoe de smerige sperma van de man haar mond in gespoten werd. Er welde een traan in haar ooghoeken op. 'Slikken wijf.' Met veel moeite deed ze wat er van haar gevraagd werd. Bah, bah en nog eens bah. Wacht maar, dacht ze, ik krijg jou nog wel. Meteen werd ze omhoog getrokken en boos keek ze de verkrachter aan. Even ontmoette hun ogen elkaar en met al haar moed spuugde ze het laatste restje sperma dat ze in haar mond had op zijn gezicht. Ze had op zijn ogen gemikt, maar het kwam op het masker neer. Meteen kreeg ze een klap in haar gezicht. 'Bitch,' siste hij.

Haar wang brandde, maar ze schonk er geen aandacht aan. Felicia zag hoe hij wegliep. Toen hij wegwas haalde ze eindelijk even, goed, adem. Ze had geen idee hoe lang het duurde, maar uiteindelijk verscheen een van de andere mannen. Was het Damien? Ze wist het niet. Toen ze los was werd er niet tegen haar gesproken. Ze werd gewoon meegevoerd, alsof ze hond was. Felicia had de afgelopen dagen een steeds grotere neiging gekregen om het mes van Damien in één van haar ontvoerders te planten. Shannon had haar daar vanaf kunnen houden. Het was Vingers die haar mee nam. Ze hadden inmiddels hun cel weer bereikt. Voor ze er erg in had kreeg ze van hem ook een klap. Haar hoofd tolde ervan. Ze hoorde de klik dat haar ketting vastzat en werd vervolgens de cel ingetrapt.

Met de komst van Chloe was hun cel erg vol geworden. Ze zaten nu dichter bij elkaar, omdat hun schijtemmer erger stonk dan voorheen. Shannon en Chloe lagen met hun hoofden tegen elkaar te slapen en schrokken op toen de deur achter haar werd dichtgesmeten. 'Jouw hebben ze lang vast gehouden,' zei Shannon. Ze knikte. 'Ze hebben me een hele lange tijd laten wachten voor de Verkrachter kwam.' Ze zocht haar eigen kussen op. 'Ik wou dat Damien hier was.' 'Hij zou vandaag toch komen?' vroeg Chloe half slaperig. Ze hadden haar verteld van de aanstaande reddingspoging. De andere twee dames knikten. 'Hoe sneller, hoe beter,' mompelde Felicia.

Ze viel terug in haar eindeloze gedachtes, want meer had ze niet. Ze dacht veel aan Damien. Aan al hun mooie momenten samen. Hun eerste kus, de eerste keer dat ze de nacht samen gedeeld hadden. Dat was hele andere seks dan ze hier kreeg. Hij was heel lief geweest in bed. Ze kon nog bijna zijn lippen op haar voelen toen ze er aan terugdacht. Zo intens. Felicia wilde hem terug. Heel onbewust, zonder dat ze er erg in had, gleed haar hand naar beneden en begon ze met zichzelf te spelen. Ze hoorde dat Shannon het zag. 'Wat doe je in hemelsnaam?' riep ze. 'Sorry,' zei ze beschaamd. 'Ik moest aan Damien denken en aan hoe fijn we het samen hebben gehad en...' Ze snikte. Een traan rolde over haar wang heen. 'Ik snap het. Houd vol Felicia. Hij komt ons redden.' Bemoedigend legde Shannon een hand op haar schouder. 'Dank je.'

Ondanks alle opgekropte gevoelens in haar lijf was het haar toch gelukt om een beetje tot rust te komen. Ze had net haar ogen gesloten toen ze in de verte een klap hoorde. Felicia schrok meteen op. 'Een schot,' prevelde Chloe. De dames keken elkaar verschrikt aan. 'Zou het Damien zijn?' Al snel voelde Felicia hoe Shannon haar hand vastpakte. Ze greep snel naar de hand van Chloe. Er klonk nog een schot. Eventjes huiverde ze. Wist Damien wel wat hij deed? Misschien werd hij wel gedood door die engerds. Ze haalde even diep adem en graaide naar het mes dat nog altijd onder het kussen van Shannon lag. Ze spitste haar oren om nog meer te kunnen horen. In de verte hoorde ze voetstappen naderen. Zou hem dat zijn? Maar toen hoorde ze nog een schot. Het drietal meisjes zag hoe het slot van de deur werd gehaald. Het was de Deur Ontvoerder. In zijn hand hield hij dreigend een pistool vast. 'Kennelijk denkt iemand jullie te kunnen bevrijden. Als die schoften hier komen, zullen ze warm begroet worden.' Hij sloot de deur en ging er naast staan.

Felicia moest iets doen. Hoe kon ze het beste bij hem komen zonder dat hij mes zag. Ze keek wanhopig naar Shannon. 'Speel mee,' fluisterde ze in haar oor. Ze knikte. 'Jouw schuld,' zei Shannon. 'Had je maar nooit die vent moeten bespugen?' 'Mijn schuld? Hoezo mijn schuld? En waarom zou die spuug die gasten heer heen hebben gelokt?' Shannon mompelde iets. 'Wat zei je?' vroeg Felicia boos, die al haar acteertalenten aansprak. 'Ik zei bitch.' 'Hoer.' Ze wist dat het zou komen, maar toen het gebeurde verraste het haar toch. De klap die ze van Shannon kreeg, maar het had het gewenste effect. 'Ophouden jullie allebei,' siste de Deur Ontvoerder. Hij greep de hand van Shannon vast. Dat was het moment waarop Felicia toesloeg. Met al het haat in haar lichaam haalde ze uit met het mes van Damien. Het flitste omlaag en kwam neer in de schouder van de Deur Ontvoerder. Hij liet zijn pistool vallen en Shannon was er als de kippen bij om het wapen van hem over te nemen.