SYMPATHY FOR THE DEVIL (COMPLETED)

CHAPTER EIGHTEEN (Stop thinking about me)

"There is no perfect in love; but perfect love casts out fear."

——————————-

Elodie's POV

"Fuck that fucking prank. Your fucking boob is out."

Damang-dama ko ang galit ni Martin nang talikuran kami. Pero hindi nakaligtas sa akin ang sinabi niya kaya agad akong napatingin sa dibdib ko. Oh my God! My right boob was peeking out! Agad kong tinakpan iyon ng kamay habang sinusundan ng tingin ang galit na galit na lalaki.

"Nagalit. Napikon sa joke mo," bulong ni Samantha sa akin habang nakasunod din siya ng tingin sa papalayong lalaki.

"It was supposed to be funny. Saka ako pa nga ang nasaktan. He was hitting my chest," marahan ko pang hinilot-hilot ang dibdib ko na dinidiinan ni Martin kanina.

"Gaga. Siyempre CPR 'yon kasi akala niya nalunod ka. Tapos nag-" hindi naituloy ni Samantha ang sasabihin tapos ay napangiti ng nakakaloko. "Nag-mouth-to-mouth kayo! Leche ka! Hinalikan ka ni Martin!" Hinampas pa ako sa braso ng pinsan ko.

"Aray!" Tiningnan ko siya ng masama at tiningnan ang dinaanan ng lalaki kahit wala na ito doon. Tapos ay wala sa loob na sinalat ko ang labi ko. Oo nga. Nag-mouth-to-mouth kami kanina. Wala naman akong naramdamang malisya sa ginawa ni Martin. Talagang gusto lang akong iligtas pero iba ang pakiramdam noon sa sarili ko.

Hindi ako nandidiri. Sa katunayan, gusto ko ang pakiramdam ng labi niya sa labi ko.

Ipinikit ko ng mariin ang mga mata ko para maialis ang alaalang iyon sa isip ko. No. Katulad lang din si Martin ng mga lalaking bumaboy sa akin. Lahat ng lalaki ganoon. Lahat sila baboy. Lahat sila walanghiya. Iisang tao lang ang lalaking hindi ganoon at iyon ang nagligtas sa akin.

"Pero tingin ko mukhang napikon talaga siya." Komento pa ni Samantha.

Napahinga ako ng malalim at napakamot ng ulo. "Tingin mo dapat mag-sorry ako?" Tumingin pa ako sa pinsan ko.

"Tingin ko. Kasi mukhang hindi naman din siya nagbibiro kanina. Talagang natataranta siya na nalunod ka. Genuine naman 'yong nakita kong pag-aalala sa kanya kanina."

Hindi ako nakakibo. Sabagay iyon din naman ang naramdaman ko. Saka ang weird. Nang nakatingin sa akin kanina si Martin habang inililigtas niya ako, pakiramdam ko ay nangyari na iyon. Parang ganoon din ang nangyari nang may makakita sa akin noong itinapon ako. I know it was the man who saved me. Ang ipinagtataka ko lang bakit hindi man lang inalam ng kung sino man na iyon kung nakaligtas ako.

"Mag-sorry ka na. Baka bigla pang mag-resign iyon. Siya pa naman ang dahilan kaya ako gumigising ng maaga. 'Di ba? Diyos ko, araw-araw pandesal ang nakahain sa harap ko. Mag-stretching ng naka-shorts lang tapos nagmumura ang mga ukit-ukit na pandesal sa tiyan. Juskolord. Bakit ba kasi hindi ako binigyan ng matres at kipay." Napapadyak pa sa frustration si Samantha.

Inirapan ko siya. "Talagang pantasya mo si Martin 'no?"

"Aba, kahit sino pagpapantasyahan ang lalaking iyon. Nakita mo naman 'di ba? Guwapong-guwapo. Ang ganda ng height. Ang ganda ng built ng katawan. Walang taba. Malaki ang paa," kinilig pa si Samantha ng sabihin iyo at muli akong hinampas sa balikat.

"Isa pang hampas mo sa akin lulunurin na talaga kita," banta ko sa kanya.

Ngumuso siya sa akin at bahagyang lumayo.

"Mag-sorry ka na. Sabihin mo lang naman, Papa Martin, sorry at na-prank kita. Pero masarap ka naman mag-mouth-to-mouth. Puwede ba nating ulitin?" Sabi ni Samantha. "Tapos kapag nagalit siya at ayaw niya, sabihin mo ako na lang ang substitute na makikipag-mouth-to-mouth. Walang tigil."