AS1: RISK [✔]

33

Chapter 33
Zari

"Anak! Buti naman at ayos ka na ngayon!"

Napangiti ako kay Mama. I'm on the hospital right now. I already received some treatment. Pagkagising ko, tinanong ko kaagad sila kung sino ang nag ligtas sa akin at nalaman ko na sinabihan pala kaagad ni Mama si Suji kaya pinunatahan ako kaagad ni Suji sa parking lot.

Mama and Suji's crying right now in front of me, thanking me for surviving it. Si Papa naman ay kausap si Amarah - pinsan ko na pulis na kasali sa case na ito. Sya ang isa sa mga detectives sa case na ito kaya binisita nya ako para tanungin kung namumukhaan ko ba iyong pinakita nya sa akin na picture.

I just told her that I didn't see the perpetrator's face. It was just so sudden that I didn't even have the time to react after I got stabbed. I just called Mama afterward because I knew that she's gonna save me no matter what.

I stared at my stitches. "I hate this," naiiritang sabi ko. "I can't wear crop tops anymore."

Kaagad umupo si Mama sa kama ko at hinaplos ang pisngi ko. "Maganda ka pa rin naman," nilingon nya si Suji na nakatingin sa amin ngayon. "Diba?"

"Oo naman!" pagsang-ayon kaagad ni Suji na tinawanan nalang namin ni Mama.

Maya-maya ay pumasok na si Papa kasama si Amarah. She's still on her uniform. Si Papa ay dumiretso na kay Mama para i-comfort ito, umiiyak na naman kasi dahil sa nangyari sa akin.

"Is my case same as the others?" tanong ko kay Amarah gamit ang mahinang tono para hindi marinig nila Mama, baka kasi maiyak sya lalo.

She sighed before nodding. "The MO's same and even the weapon that has been used on you," she forced a smile. "Don't worry, we're already close to catching the perpetrator."

"Take your time," mahinahong sabi ko sa kanya.

I know that she's worried because of me. She also looks so tired because of this case so I told her to take some rest here but she still has something to do so she left afterward.

Pinauwi ko sila Mama at Papa kasi kailangan na nilang magpahinga. Si Suji lamang ang natira rito para bantayan ako kada gabi. Si Mama naman ang sa umaga at uuwi lang kapag nandito na si Suji.

"Matagal pa ba ako rito, nurse?" tanong ni Suji pagkapasok ni Kira - pinsan din namin. Kaka-out nya lang at binisita nya ako. "Ganda mo naman, nurse!"

Mahinang natawa si Kira kay Suji. "Siraulo ka, Suji!" natawa kami ni Suji sa sinabi nya. Tumungo ka kaagad sa akin. "2 days pa bago ka makaalis sabi ni doc."

"Oh, okay. Thank you," sabi ko. "Maraming pagkain pala dyan," turo ko sa malaking lamesa na malapit sa banda ni Suji. "Kumain ka lang, Ki."

"Salamat," sabi nya sa akin bago tumungo na roon para kumain kasama si Suji.

It was fun. Puro lamang kami asaran dito. While looking at Kira...naalala ko bigla iyong sinabi ni Reign. Na nagkaroon ng masamang image si Kira rito kaya pumunta sya sa ibang bansa para roon ituloy ang pag-aaral nya.

I can't understand how and why. She's too angelic for me. Hindi ko alam kung paano at ayoko namang ungkatin kung ano ang nangyari noon. I feel like she's also like me...trying to recover from the past.

"Uuwi na ako," tumayo na si Kira. Ngumiti sya sa akin. "Nakakapagod kanina kaya gusto ko nang matulog sa bahay."

Napatango ako. "Sige, salamat, Ki. Ingat ka pauwi, ha?"

Tumango lang sya sa akin bago nya nilingon si Suji at hinampas ito. Kaagad napahawak si Suji sa braso nya na hinampas ni Kira. "Hatid mo ako,"

"Wala ka bang paa?" siraulong aniya kay Kira.

"Samahan mo na," sabi ko kay Suji kaya napanguso at napairap nalang ito bago sinunod ako.

I was left alone when they left. Nanonood na lamang ako ng mga movies sa phone ko. Nang bumalik si Suji, nag-usap lamang kami habang nanonood ng mga movies.

"She's too good for that man," frustrated na sabi ni Suji habang nanonood kami. Magkatabi kami sa kama ngayon, umaalis lang sya kapag pumapasok na ang nurse kasi pinagbabawalan sya. "Walang hiya iyong lalaki!"

I chuckle. "Parang hindi ka naman naging ganyan."

"Ay, wow ha!" natawa ako sa reaksyon nya.

While we're watching, the door suddenly opened. Muntik pa akong matawa kasi nahulog si Suji sa kama dahil sa malakas na pagtulak ko. Baka kasi nurse na ito or doctor. Sya naman ay kaagad na tumayo para lumipat ng pag-upo.

I was already ready to talk with the nurse or doctor when I saw someone who I thought I wouldn't see. Nagulat kami ni Suji nang makita namin kung sino ito.

He's wearing a suit while holding a bouquet. He's also bringing a basket of fruits with him. Napaiwas kaagad ako nang tingin sa kanya nang magtagpo ang mga paningin naming dalawa. Si Suji naman ay hindi alam kung ano ang gagawin kaya tinignan nya ako.

I sighed. "Umalis ka muna," sabi ko sa kanya na sinunod nya kaagad.

Gin walks slowly towards the chair beside my hospital bed after putting the bouquet and basket of fruits on the big table. Umupo lamang sya sa upuan na nasa tabi ko lamang.

"Kamusta ka na?" tanong nya kaagad.

"Okay lang naman," sagot ko nang hindi sya tinitignan.

Narinig ko ang pag-buntong hininga nya. "Kailan ka makakaalis dito?"

"After 2 days," sagot ko sa kanya. After I answered, natahimik kami pareho. Awkward na masyado kaya nagsalita ako ulit. "Why are you here?" gabi na kasi.

Hindi pa sya nakasagot kaya nilingon ko sya. Nagulat ako nang pagkalingon ko sa kanya ay napangiti sya. "Now, you're looking at me."

I scoffed and look away. "So, why are you here?"

"I'm worried about you," sagot nya sa akin. "I was actually gonna visit you when I heard that you got attacked but I was so busy with some important things."

His answers melted my heart. Napangiti ako sa kanya nang tinignan ko sya kaya nagulat sya sa akin. "Thank you...for worrying about me."

His lips parted because of my response. He sighed before smiling at me. Naguluhan ako nang tumayo sya bigla at lumapit nang husto sa akin bago hinawakan ang pisngi ko. Nanlaki ang mga mata ko nang malapit na sa mukha ko ang mukha nya.

"You smiled at me..." he chuckles cutely. "...like how you smiled at me before."

Natigilan ako sa sinabi nya. Did I really? Hindi ko na masyadong naisip kung nagawa ko ba iyon o hindi kasi nagulat nalang ako nang hinalikan nya ang noo ko.

"It's already night. I'm going home," sabi nya pagkatapos iyon gawin.

Nakaawang pa rin ang labi ko kahit na naglalakad na sya patungo sa pinto para umalis na. I gritted my teeth and was about to shout at him when he suddenly stopped from leaving. He looks at me while still holding the door.

He smiles softly. "I'm now ready to commit with the stars again."