Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
13 • Seni herkesten daha iyi tanıyan kişi olabilecek miyim, önceden hiçkimsenin tanımadığı kadar.
ghostly kisses, never let me go
∆
Herkes farklı bir şey öne sürerken masanın diğer ucunda oturan Seokjin ile göz göze geldik, elini sert olmayacak fakat ses çıkaracak şekilde masaya vurmanın ardından sessizliği sağladı, "Bunu kabul edemeyiz." dedi Bay Jung, iç geçirerek arkama yaslandım, Hoseok babasına katıldığını belli eder şekilde başını sallarken Jimin etrafa tedirginlikle bakıyordu.
İyi bir sabah başlamıştı aslında, Yeonha ve aileme yeni katılan Yoonha ile kahvaltı etmenin ardından konseye gelmek için yola çıkmıştım. Kasaba meydanını geçerek dar uzun sokağa girdiğimde çalan telefonum tedirgin etmekten oldukça uzaktı, Hankyung ile şakalaşmanın ardından şu anki tartışmaya sebep olacak cümleyi kurmuştu.
Kasaba son günlerde yeterince karışık değilmiş gibi gelen bu haber herkesin kafasının daha fazla karışmasına sebep oldu. Lider Alfa'nın hala neden ölmediğini merak edenler ile Han Jisung'un ikinci saldırısının sebebini merak edenler sürekli etrafta konuşuyor, işlerin nereye varacağını bilmek istiyorlardı.
Jimin sıkıntı ile masada ritim tutarken bu sabah üzerinde daha farklı bir havanın olduğunu fark ettim, oldukça durgundu ve sürekli aklı bir yere dalıp gidiyordu. "Bu konu ile ilgili resmi bir yazı bekleyene kadar konuşmaya gerek yok, Seokjin bugün zaten Jeon Jeongguk ile bir görüşme yapacak. Onun da fikrini alırız." dedim, dediklerim onaylanırken ayaklandım ve Seokjin de benimle birlikte kalktı.
Büyükler odayı terk ederken Jimin'in babasının boş bıraktığı sandalyeye oturdum, Seokjin kalçasını masaya yaslarken Hoseok da Jimin'in sandalyesinin hemen yanında dizlerinin üzerine çöktü. "Sorun ne?" diye sordu Seokjin onun saçlarını karıştırırken, Jimin ilk defa gözüme olduğundan daha küçük ve savunmasız göründü.
"Annem ve babam, Minseok'u alarak kasabadan ayrılmak istiyorlar."
Zorlanarak kurduğu cümle gözlerinden yaşların süzülmesine sebep olduğunda sandalyemi ona daha çok yaklaştırdım. "Jeongguk iyileşiyor, Minseok babası ile yaşamalı." dedi Seokjin, Jimin omuzlarını düşürerek arkasına yaslandı, "Sorun tam olarak da bu, Jeongguk'un ölmemesi. Bunu Jihoon'a saygısızlık görüyorlar, onun orada tek başına acı çektiğini ve Jeongguk'un ona ihanet ederek tek başına bıraktığını. Gitmek istemelerini anlıyorum ama Minseok'u götürürlerse Jeongguk yıkılır." Herkesin bakışları bir şey söylemem için bana dönerken ne demem gerektiğini hiç bilmiyordum, olayların bu duruma gelmesini istememiştim asla.
