[2] F*ck a Silver Lining - Tom Holland

Ashamed

Jack Davies

Er zijn al een aantal oud scholieren aanwezig als ik samen met Charlie, Ezra, Noëlla en Isla binnen kom gelopen. Ik zat samen met Charlie, Ezra en Noëlla in de vierde klas. Isla heeft een relatie met Charlie. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens hun opleiding biologie. Nu doen ze vooral veel onderzoeken samen naar dieren en planten in grote steden. Ezra daarentegen is de ICT kant op gegaan en werkt nu voor een groot bedrijf en Noëlla is docent Frans geworden op een andere middelbare school midden in Londen.
"Er zijn er nog niet veel," merkt Charlie op en ik knik instemmend.
"Wie is wie?" vraagt Isla nieuwsgierig als we wat te drinken hebben gepakt. We zijn gaan hangen aan een statafel. Charlie wil net iedereen gaan aanwijzen, als Ezra eerder is: "Daar hebben we Caleb." Het komt er niet blij uit. Ze werken bij hetzelfde bedrijf op dezelfde afdeling, maar Ezra is niet zo'n grote fan van hem.
"Hé Ezra, we hadden ook na het werk samen kunnen reizen hier naar toe," zegt Caleb en legt vriendelijk zijn hand op de schouder van Ezra. Het is goed te merken dat dit Ezra nog ongemakkelijker maakt.
"Ik had al belooft aan Jack, Charlie, Noëlla en Isla dat ik met hen mee zou gaan." Caleb kijkt naar ons en merkt dan dat hij Isla niet kent.
"Jij bent dan vast de vriendin van één van deze mannen."
"Ja, ik heb een relatie met Charlie." Caleb knikt alleen maar, dan richt hij zijn aandacht op mij: "Heb jij nog contact met Pippa?" Mijn adem blijft in mijn keel hangen en m'n ogen worden lichtelijk groot.
"Nee," is het enige wat ik zeg.
"Dat is ook maar goed ook. Ik weet niet wat zij allemaal aan het doen is. Ik bedoel jullie houden het nieuws ook bij, toch. Ze is helemaal doorgedraaid en dan moet je nagaan dat ik nog een relatie met Maddison heb gehad. Ik moet er niet eens aan terug denken, aangezien ze nu met de rechterhand van een crimineel heeft," gooit Caleb eruit. Ik knik instemmend.
"Ik ben een detective in Londen, dus ik krijg genoeg mee," meld ik hem.
"Nou, dan doe jij ook niet goed je werk." Oh, nu word ik boos. Ezra heeft dit ook door.
"Caleb, ik zie je maandag weer," zegt Ezra en Caleb snapt het en loopt weg.

"Dus wie is wie?" vraagt Isla in de herkansing. Charlie gaat er helemaal goed voor staan en gaat dan bijna iedereen af waar hij enigszins iets van af weet.
"Penelope en Ellie, die twee bruin harige die samen aan een statafel staan, waren altijd onafscheidelijk en beste vriendinnen met Pippa, Maddison en Sophie."
"Zijn ze nog steeds bevriend?" onderbreekt Isla. Charlie kijkt even naar mij en ik schut m'n hoofd.
"Sophie werkt ook bij de politie van Londen, maar dan op de forensische afdeling. En zij heeft mij vertelt dat ze na de middelbare geen contact meer hebben gehad," zeg ik. Charlie gaat weer verder en ik luister niet meer.
"Ben je zenuwachtig?" vraagt Noëlla aan mij. Ik kijk haar geschrokken aan en probeer mijn zenuwen weg te duwen, maar dat gaat moeilijk. Ik heb alleen nog maar aan haar vertelt wat Interpol wil dat ik ga doen.
"Het gaat tegen m'n principes in en ik weet niet hoe ik ga reageren als ik haar weer zie." Noëlla krijgt een kleine glimlach op haar gezicht.
"Je kunt haar naam niet eens uitspreken. Je bent net een puber zoals je hier staat."
"Nou, een aantal jaren terug was ik hier ook nog een puber. En het brengt allerlei herinneringen boven."
"Had je nog advies gevraagd aan je huisgenoot?" Ik knik. Ons gesprek wordt gestoord door het blije geluid van Ella die met grote passen op Noëlla komt afgelopen.
"Ik heb je echt al te lang niet gezien!" roept ze blij uit en Noëlla kijkt me verontschuldigend aan. Ook Tessie en Kate komen naar ons toegelopen. Ik heb geen zin in al die meiden en loop naar de bar om weer wat te drinken te halen.

Bij de bar aangekomen zie ik Becky staan. Zij was een van de beste vriendinnen van Pippa voordat ze met mij kreeg. Toen wij een relatie kregen heeft Becky bijna nooit meer een woord tegen haar gezegd. Ik weet hoe erg Pippa er mee zat. Becky ziet me staan en kijkt meteen de andere kant op. Ik raap al m'n moed bij elkaar en begin een gesprek: "Hé, ik zag dat je samen met je zus een eigen fysiotherapie bedrijf bent begonnen." Ze kijkt me aan.
"Ja klopt. Maar hoe weet jij dat? Je bent toch naar Londen verhuisd." De afkeur is nog erg in haar stem te horen.
"Ja, maar m'n ouders wonen hier nog steeds en ik vind het wel knap van je. Want ik heb gehoord dat het al best groot is gegroeid." Er komt een kleine glimlach op haar gezicht te staan.
"Ik kan het nog steeds niet geloven." Het valt weer even stil tussen ons en ik krijg ondertussen een drankje van de barman. "Maar bevalt Londen?" Ik knik.
"Ben je je ex al tegengekomen?" vraagt ze en ik merk aan haar dat ze haar oude beste vriendin mist.
"Nee, nog niet. Enigszins ben ik daar wel blij om."
"Je had het echt op een vreselijke manier met haar uitgemaakt." M'n ogen dwalen af en ik knik langzaam. "En ik was ook niet even aardig tegen haar in die periode."
"Ze miste je heel erg." Ik kijk weer naar Becky en ik zie dat ze het er moeilijk mee heeft.
"Wat ga je doen als je haar tegenkomt, aangezien je voor de politie werkt. En als ze hier naar toekomt, met haar nieuwe vriend." Daar had ik nog niet over nagedacht. Dat ze Holland kan meenemen en als dat zo is dan neemt Maddison zeker haar vriend mee. Commissaris Clarke wist dat ik hier naar toeging en heeft eigenlijk niet gezegd wat ik moet doen als ik ze tegen kom.
"Ik weet het niet," geef ik eerlijk toe.
"Misschien moet je er snel een antwoord op vinden." Becky kijkt door het grote raam naar de parkeerplaatsen. Daar zijn twee grote dure auto's aan het parkeren. Ik merk dat mijn handen zweterig worden en dat mijn hart sneller begint te kloppen. Ik pak het glas alcohol wat voor m'n neus staat en drink het in een keer leeg. Becky kijkt me met grote ogen aan en dan loop ik weer terug naar Ezra, Charlie en Isla.
"Je ziet zo bleek," merkt Ezra meteen op.
"Ze komen eraan," meld ik. Ze kijken me even verward aan, maar al snel valt het kwartje als ze ook door het raam naar buiten kijken. Langzaam vallen alle gesprekken stil als iedereen doorkrijgt wie er op het moment staan om binnen te komen. Het is compleet stil als Rafael, Elena, Maddison, Harrison, Tom en Pippa in de deuropening van de aula verschijnen. Ik zie aan het gezicht van Pippa dat ze deze ongemakkelijkheid niet aan kan. Zodra ze mijn blik vangt, kijk ik snel weg. Oh god.