[2] F*ck a Silver Lining - Tom Holland

Debacle

Jack Davies

Ik gooi gefrustreerd de deur open en ik zie dat Colin meteen op kijkt.
"Was het zo erg?" vraagt hij en ik laat mezelf vallen op de bank.
"Het ging redelijk. Totdat ze ineens weg moest." Colin kijkt me medelevend aan.
"Vond je het lastig om haar weer te zien?"
"Wat ik vooral lastig vond was dat ik weet wat voor persoon ze nu is geworden en ik weet hoe ze was." Ik ga wat rechter op de bank zitten en pak er ondertussen een sigaret bij.
"Ik denk dat het beter is voor jullie allebei als je geen contact meer met haar opneemt." Ik zucht diep. Ik heb geen keus. Ik moet wel. Ik steek m'n sigaret aan en blaas de rook uit.
"Het is dat jij meer betaalt aan dit appartement, anders mocht je op het balkon gaan staan." Ik glimlach naar hem.
"Zou jij willen verhuizen?" vraag ik dan uit het niets.
"Waarom en hoezo?"
"Pippa zei dat we voor minder geld in een betere flat kunnen wonen." Colin zit meteen recht en kijkt me doordringend aan.
"Wat is de prijs?" Ik kijk hem aan.
"Dat is precies wat ik vroeg. Ik weet niet wat het me gaat kosten en dan bedoel ik dus niet een geldbedrag."
"Ik weet precies wat je bedoelt. Maar van mij hoeven we niet te verhuizen."
"Van mij ook niet." Ik neem nog een teug van m'n sigaret.

Na een half uur zitten we aan de eettafel. Colin had noedels gemaakt. M'n telefoon gaat af en ik kijk wie er belt. Het is de commissaris.
"Oh, deze moet ik nemen." Ik veeg m'n handen schoon aan m'n broek en pak dan m'n telefoon vast.
"Met detective Davies," neem ik op. Colin kijkt me meteen aan. Hij weet dat als ik zo opneem dat het iemand van de politie is.
"Davies, ik weet dat je net pas klaar bent met werken, maar er zijn vier lijken gevonden. Denken we."
"Hoezo denken jullie dat het vier lijken zijn?" Nu weet Colin al meteen hoe laat het is. Ik kijk hem verontschuldigend aan.
"Ze zijn in stukken gehakt. Het is echt een bloedbad. Freeman en Warren zijn al onderweg. Ik heb echt al m'n top detectives nodig voor deze klus." Ik hoor dat ze aan het smeken is.
"Ik kom er aan, stuur de locatie maar door."
"Top, dank je, Jack." Ik hang op en Colin kijkt me afwachtend aan.
"Ik moet gaan." Hij knikt alleen maar.
"Heb je genoeg op?" vraagt hij en ik kijk naar m'n bord die pas voor de helft leeg is. Dan kijk ik weer naar Colin en schut m'n hoofd.
"Ik smeer wel even een boterham, dan kun jij schone kleren aan gaan doen. Ik vrees dat het een lange nacht wordt." Ik kijk hem dankbaar aan en loop naar m'n slaapkamer toe om een schoon setje kleren aan te doen.

Ik kom aan en zie daar Tori en Chester al staan. De stank is bijna niet te harden.
"Oh, die lucht. Nou heb ik spijt dat ik zoveel gegeten heb," zeg ik meteen als ik bij ze ben.
"We hebben geluk, want als we hier later waren geweest dan waren de lichamen al helemaal verschroeid," meldt Chester. Ik kijk naar beneden en zie een aantal lichaamsdelen. Ik zie vier hoofden, dus de kans is groot dat het vier mensen zijn geweest.
"Van wie is dit gebied?" vraag ik.
"Uhm, die meneer die daar staat. Zijn huis staat een eindje verderop," geeft Chester als antwoord. Ik kijk hem geïrriteerd aan.
"Dat is niet wat ik bedoelde."
"Hollands, zoals alles eigenlijk. Maar als we kijken naar wat van Holland, Wilson, De Luca en Visser is, dan is dit in het gebied van Holland," zegt Tori.
"Dat is precies wat ik wilde horen." En nu dringt het tot me door. M'n ogen worden groot en ik kan nog net een shit onderdrukken. Pippa zei dat als ze niet op tijd bij Tom was, ik weer werk zou hebben. Ik vrees dat ze niet op tijd was. Ik loop zonder iets te zeggen tegen Tori en Chester naar het forensisch team.
"Hé Jack," begroet Sophie me al meteen.
"Hé Sophie, al enig idee hoeveel lijken het zijn en wat de doodsoorzaak is?" vraag ik aan haar en ze kijkt even om naar de lichaamsdelen.
"Het zijn er vier. Twee zijn doodgeschoten door hun hoofd en de andere twee zijn gedood dankzij een aantal hevige klappen, denken we. We weten namelijk nog niet zeker welk torso bij welk hoofd hoort en zo. Maar hoe dan ook, ze zijn goed toegetakeld." Ik knik en zie dan Tori en Chester alweer bij me staan.
"Hoe lang zijn ze al overleden?" vraagt Chester.
"Ik gok dat ze tussen zes en zeven overleden zijn, dus nog zeker geen uur geleden."
"Wie heeft de lijken eigenlijk ontdekt?" vraag ik en kijk naar Tori.
"De broer van de man die hier woont. Hij ging z'n hond uitlaten en toen kwam hij dit tegen," zegt Tori. Ik kijk naar de man die ondervraagd wordt en ik besluit om op de bewoner van het huis af te lopen.