[2] F*ck a Silver Lining - Tom Holland

Believe

Jack Davies

"Hoe was de reünie?" vraagt Tori meteen als ik plaats neem aan m'n bureau.
"En ben je nog iemand bijzonders tegengekomen?" vraagt Chester die naast ons zit. Onze bureaus staan tegen elkaar aan en ik heb vanaf mijn plek uitzicht op het kantoor van commissaris Clarke.
"De reünie was oké en ik ben te veel mensen tegengekomen die ik liever na de middelbare niet meer had gezien." Ik start m'n computer op en Tori en Chester blijven me aankijken.
"Ja, ik ben haar tegengekomen met d'r vriend." Ik rol met m'n ogen, want nu komen de vragen.
"Wat heb je gedaan?" vraagt Tori.
"Ben je wat meer te weten gekomen waardoor we ze achter de tralies kunnen zetten?" voegt Chester toe.
"Als ik ook maar één van hen tegen kom, ik maak ze kapot voor wat ze Mia hebben aangedaan," eindigt Tori.
"Dat onderwerp ligt ook nog steeds gevoelig bij mij," zeg ik en kijk naar het lege bureau rechts van me. "Maar ik heb eigenlijk weinig gedaan. Ik heb even met Pippa gepraat, maar meer niet."
"Wat heb je tegen haar gezegd?" vraagt Chester.
"Dat het me spijt voor de manier waarop ik onze relatie had verbroken." Ik kijk naar m'n handen.
"Oh ja, ik vergeet altijd dat jullie hebben gedatet." De afschuw is in Tori's stem te horen. Ik zie dat m'n computer is opgestart en ik log in.
"Wat ik wel raar vind, is dat de commissaris niets heeft gezegd over wat ik moest doen als ik ze tegen kwam." Tori en Chester kijken elkaar kort aan.
"Daar had ik nog niet eens over nagedacht. Ze wist dat je naar de reünie toe ging," zegt Tori. Ik knik en dan hoor ik dat de deur opengaat van het kantoor van de commissaris.
"Davies, kun je even komen?" vraagt ze en ik kijk meteen op. Ik kijk even naar Tori en Chester en dan loop ik naar het kantoor toe.

"Wat is er, commissaris?" vraag ik zodra ik de deur sluit.
"Ga zitten," zegt ze en ik neem plaats op de stoel tegenover haar. Het valt me op dat haar zoon, Freddie die politieagent is, ook in het kantoor is. "Ik heb vernomen dat jij contact wil gaan opnemen met Pippa Wilson." Ik kijk haar geschrokken aan.
"Sophie had het afgelopen vrijdag gehoord op de reünie," zegt Freddie die achter mij op de bank zit. Ik kijk even naar hem en richt mijn aandacht dan weer op commissaris Clarke.
"Ze is mijn ex en ik heb nooit mijn excuses aangeboden. Ik wil als twee vrienden gewoon gezellig ergens koffie gaan drinken." De commissaris kijkt me aan met twijfel in haar ogen.
"Je hebt geen intenties om voor hen te gaan werken." Mijn ogen worden groot. Dat is een soort van mijn intenties, maar meer omdat dat van Interpol moet.
"Nee, absoluut niet. Mijn loyaliteit ligt bij u en de politie. Ik wil gerechtigheid en zal nooit voor criminelen gaan werken."
"Ik geloof hem niet," hoor ik Freddie zeggen. Hij staat op van de bank en gaat naast zijn moeder staan.
"Hoe moet ik zo zeker weten dat jullie niet voor de Holland-Wilson clan werken. Skye heeft desnoods een relatie met Harry." Ik heb zo te zien een gevoelige snaar geraakt bij de commissaris.
"Op wie mijn dochter verliefd wordt, heb ik niet in de hand."
"Vind u het niet eng? Ik bedoel, ze heeft een spierziekte waardoor ze gedwongen in een rolstoel zit en dan date ze met iemand van de gevaarlijkste familie in Londen." De commissaris en Freddie kijken me nu allebei boos aan.
"We hebben genoeg gepraat. Ga maar weer terug naar je bureau en als ik door krijg dat je wel voor hen wil gaan werken, hebben we een heel ander gesprek." Ik sta op en verlaat het kantoor zonder ze nog aan te kijken.

Ik heb heel de dag lopen nadenken hoe ik met Pippa in contact kan komen. Ik weet haar nummer niet. Ik weet wel waar ze woont, maar om nou een brief te sturen. De kans is groot dat Holland hem dan leest. Ik maak de deur open van ons appartementje en ik loop binnen in een lekker ruikend huis.
"Hé, wat ben je aan het koken?" vraag ik als ik in de keuken terecht kom.
"Eén of ander recept met bonen en maïs," zegt m'n huisgenoot.
"Weer van één van je patiënten gekregen?" Hij knikt. "Die mensen die mentaal in de knoei zitten kunnen wel lekker koken," grap ik en ik krijg meteen een boze blik naar me toegeworpen.
"Je weet niet waar ze allemaal doorheen gaan."
"Ja, en ik weet niet eens wie het zijn, omdat je dat niet mag zeggen vanwege je beroepsgeheim. Wat soms heel irritant is, want dan praat je zo cryptisch." Ik verlaat het keukenblok weer en plof neer op de bank.
"Alsof jij zo makkelijk bent als je bezig bent met een zaak. Jij zegt dan ook niets."
"Ja, weet ik, maar ik heb nu wel echt je hulp nodig." Hij kijkt me verbaasd aan en kijkt even in de pan. Dan komt hij naar mij toegelopen en komt naast me zitten.
"Zo te merken gaat het om een meisje." Ik sla m'n ogen neer.
"Je kent me te goed." Maar hij onderbreekt me meteen: "Nee, ik ben een psycholoog. Ik merk dat soort dingen meteen." Ik rol met m'n ogen.
"Ik wil een keer iets gaan drinken met m'n ex, Pippa, maar ik weet niet hoe ik met haar in contact moet komen." Zijn ogen worden groot en hij kijkt weg van me. "Oh Colin, kom op. Ik help jou ook als je m'n hulp nodig hebt."
"Ja, maar ik ga niet op date met een vrouw die ten eerste bezet is, ten tweede een crimineel is en ten derde m'n ex is."
"Ik wil het goed maken. Ik heb haar te veel pijn gedaan." Colin zucht en zegt dan: "Je volgt haar toch op Instagram?" Ik knik. "Stuur haar dan een berichtje via daar." Ik kijk blij naar mijn huisgenoot en pak meteen mijn telefoon erbij. Maar dan leg ik al snel weer m'n telefoon weg.
"Maar wat moet ik sturen?" Ik kijk Colin vragend aan. Colin zucht diep.
"Dat moet je zelf weten. Jij wil contact met haar opnemen. Zij denk ik niet met jou."
"Hoe weet je dat zo zeker?" vraag ik en kijk Colin doordringend aan.
"Zoals ik al zei, ik ben psycholoog. Ik ken mensen zonder ze te kennen." Ik zucht en kijk naar het plafon. Op die grauwe witte vlakte staat ook het antwoord niet.
"Maar..." en ik weet niet meer wat ik wilde gaan zeggen. Colin staat weer op en loopt terug naar zijn pan die op het vuur staat. Ik zucht en pak m'n telefoon er weer bij.