[2] F*ck a Silver Lining - Tom Holland

Wallow

Jack Davies

Ik heb absoluut geen zin in vandaag. Chester is al aangekomen bij mij thuis. Hij heeft aangeboden om vandaag te rijden.
"We moeten wel gaan," zegt Chester als hij naast me op het balkon komt staan. Ik kijk hem even kort aan en druk dan mijn sigaret uit in de asbak. Ik volg hem naar binnen en Colin kijkt me vol medeleven aan.
"Als je thuis komt, ben ik er voor je en wees niet bang om je emoties te laten zien," zegt Colin. Ik knik en geef hem nog snel een knuffel. Dan volg ik Chester naar zijn auto. Het is niet heel ver rijden naar het crematorium.
"Ik ga jouw zijde niet verlaten dadelijk, oké," meldt Chester en ik kijk hem even kort aan, maar verplaats dan mijn gedachte weer naar de auto's die voorbij komen geraasd.
"Dit is allemaal mijn schuld," komt er mompelend uit. Chester heeft het toch verstaan.
"Dat is niet en dat weet je heel goed. Het is de schuld van Bennett en Oshiro," zegt Chester meteen.
"Maar ik heb de opdracht aangenomen. Als ik dat nooit had gedaan, dan was Tori hier nog geweest en Noëlla ook." Ik knipper een paar keer met mijn ogen om de tranen tegen te houden.
"Als je echt iemand de schuld wil geven, dan moet je Holland de schuld geven. Als hij nooit het gebied van meneer Palmer had overgenomen, dan was dit allemaal nooit gebeurt," zegt Chester.
"Nee, het is allemaal mijn schuld. Bennett en Oshiro hadden mij uitgekozen, omdat ik een relatie heb gehad met Pippa. Als ik daar nooit aan begonnen was op de middelbare school, dan zat ik nu niet in de auto op weg naar de zoveelste crematie," concludeer ik. Chester merkt dat hij mij niet kan overtuigen en houdt de rest van de rit zijn mond dicht.

We nemen redelijk vooraan plaats naast commissaris Clarke. Ze kijkt ons medelevend aan. Ik gun haar een kleine glimlach en verplaats dan mijn aandacht naar de voorste paar rijen. Daar zit de familie van Tori. Haar ouders, haar broers, haar grootouders en een paar van haar vrienden. Muziek wordt gestart en het is het nummer If I Die Young van The Band Perry. Zodra het nummer is afgelopen staat de crematorium ondernemer bij de microfoon.
"Welkom familie, vrienden, kennissen en collega's. Wij herdenken vandaag de prachtige Tori Freeman. Tori grapte ooit na het zien van de serie Glee dat als zij ooit, net zoals acteur Cory, te vroeg komt te overleiden dat ze dan het nummer If I Die Young als opening nummer van haar crematie wilde hebben. Nooit had haar familie gedacht dat die grap ooit werkelijkheid zou worden."

Er worden veel mooie dingen vertelt over Tori. Haar broers zorgen er ook voor dat iedereen Tori herinnert zoals ze was. Namelijk soms een beetje te eigenwijs en brutaal. Commissaris Clarke is nu aan de beurt om een stukje te vertellen over Tori.
"Detective Tori Freeman was zeer goed in haar vak ondanks dat ze nog vrij jong was. Samen met detectives Chester Warren, Jack Davies en de ook al overleden Mia Smiths was ze een geweldig team. Maar ze wist vanaf het begin toen ze ging werken in Londen dat deze stad anders werkt dan de meeste steden. En ja, het klopt dat ze overleden is dankzij corrupte Interpolagenten, maar dat is niet waarvoor we haar moeten herinneren. Ze offerte zichzelf op. Ze duwde detective Davies aan de kant en hierdoor werd ze zelf geraakt. Een uiterst dappere en nobele daad." Nadat de commissaris dit heeft uitgesproken rolt er een traan over mijn wang. Ik veeg hem meteen weg. Chester pakt mijn hand vast en ik kijk hem dankbaar aan.
"Ik zal Freeman herinneren als de meest heldhaftige jonge detective die ik in mijn carrière heb gezien. De meest sociale en behulpzame detective. Een echt prachtplaatje hoe een detective moet zijn. Ook al heb ik ook verhalen gehoord van Davies en Warren dat Freeman af en toe grapte dat ze graag wilde dat er iemand vermoord werd, aangezien ze het oplossen van een moord leuker vond dan al het papierwerk wat er bij kwam kijken. Ik zal detective Tori Freeman nooit vergeten." Ook de commissaris krijgt het er moeilijk mee en ze richt zich tot de kist waar Tori in ligt. "Als je detective Smiths tegen komt, doe haar de groetjes en weet dat jullie allebei gemist worden."

Na de ceremonie is er nog een koffietafel. Chester, commissaris Clarke en ik zitten aan een tafeltje.
"U had mooi gesproken," complimenteert Chester de commissaris. Ik knik instemmend.
"Ik kreeg het er wel moeilijk mee," geeft Clarke eerlijk toe.
"Dat merkte we, maar geloof me, ik had er geen woord uit kunnen krijgen," zeg ik.
"Dat hoeft ook niet. Ik snap dat het zeer moeilijk is voor jou, Davies. Ze heeft desnoods een kogel voor jou opgevangen."
"Als ik haar nou maar kon vragen, waarom ze dat heeft gedaan. Dan had ik al wat meer rust gehad dan dat ik nu heb."
"Ik gok dat ze het deed, omdat ze om je gaf. Ze zou het voor bijna al haar collega's hebben gedaan. Dat kan ik je garanderen," stelt Clarke me gerust en Chester knikt instemmend.
"Toch blijf ik het vinden dat het mijn schuld is," zeg ik en zie dan op dat moment de familie van Tori binnen lopen. Allemaal hebben ze natte wangen en rode ogen. Ik moet mijn best doen om de brok in mijn keel weg te werken.
"We kunnen ook al gaan, als je wil," stelt Chester voor. Ik knik en we staan met z'n drieën op. We lopen naar de familie toe.
"Och, wat had u toch mooi gesproken," begint Tori's moeder meteen tegen de commissaris.
"Dat was geen moeite. Uw dochter was echt een mooi mens," zegt Clarke en hierdoor zie ik dat mevrouw Freeman tranen in haar ogen krijgt. Dan zie ik dat Tori's vader zich tot mij richt.
"Detective Davies, ik snap dat u zich nu heel schuldig voelt, maar dat hoeft u echt niet. Tori hield van haar vak en wij hadden allemaal al lang door dat ze voor haar collega's zou sterven. Dit bleek de waarheid te zijn. Ik hoop alleen dat ze niet voor niets gestorven is," zegt Tori's vader.
"Dat is ze zeker niet, dat verzeker ik u," zeg ik.
"Dan is het goed."
"Ik hoop jullie nog een keer tegen te komen. Tori sprak altijd vol lof of jullie alle drie," eindigt Tori's moeder het gesprek. Zodra we buiten staan pak ik er meteen een sigaret bij en steek hem aan.
"Ik heb het nog niet gezegd, maar jullie mogen zolang verlof nemen als jullie willen," zegt Clarke nog tegen ons. We kijken haar dankbaar aan en dan loopt ze naar haar auto toe. Wij lopen ook langzaam naar de auto van Chester.