[2] F*ck a Silver Lining - Tom Holland

Riptide

Jack Davies

"En dit? Is dit iets?" vraagt Tori terwijl ze de laptop naar mij toedraait. Ik bekijk de foto.
"Ik weet dat het Oshiro is, maar het kan iedereen zijn. Je ziet zijn gezicht niet," zeg ik en Tori zucht diep.
"Hoe lang zijn we nu al wel niet bezig met onze speurtocht en we hebben nog steeds niets gevonden," zucht Tori.
"Heb geduld. We vinden wel iets," zegt Chester vol moed.
"We zijn precies een week bezig, als je het zo graag wil weten, Tori," zeg ik en raak geïrriteerd. Ik dacht ook dat dit sneller zou gaan. We zoeken in alle mogelijke hoeken van de politiedatabase en andere sites die ons kunnen helpen. We hebben mensen subtiel proberen te ondervragen, maar daar kwamen we ook niet ver mee. We kunnen niet te opvallend zijn, aangezien we niet willen dat Bennett, Oshiro of O'Sullivan erachter komen dat we ze aan het onderzoeken zijn.
"Ik heb iets," roept Chester ineens blij. Hij draait zijn scherm zodat we het allemaal kunnen zien. "Dit is de beveiligingscamera van de school. Je ziet de Ieren en voornamelijk O'Sullivan door de gangen lopen met geweren. Je ziet ze niet schieten en het klaslokaal waar ze de leerlingen vast hielden heeft geen camera. Maar je ziet wel dat ze die leerlingen en Noëlla, Nina en Toby het lokaal in duwen." Ik kan er amper naar kijken en Tori heeft er ook moeite mee merk ik.
"Sla het op," zegt ze en een kleine brok in haar keel is te horen. Ik moet ook een paar keer slikken voordat ik weer verder kan met mijn zoektocht.

Na enige tijd wordt er geklopt op deur. Ik loop naar de voordeur en doe deze nieuwsgierig open. Ezra, Alice en Ariel staan voor de deur met eten. Ik kijk ze verward aan.
"Wij dachten, jullie hebben vast wel honger," zegt Ezra en laat zien dat hij donuts heeft meegenomen.
"Dat we bij de politie werken, betekent niet dat je donuts moet meenemen," lach ik.
"Donuts? Wie heeft er donuts bij?" hoor ik Chester vragen en voor ik het weet staat hij naast me en heeft de zak uit Ezra's hand geritst.
"En we willen jullie helpen met het verzamelen van bewijs," zegt Alice.
"Graag. Kom verder," zeg ik en laat de drie naar binnen. Ze schuiven aan bij ons aan de eettafel.
"Wat hebben jullie tot nu toe?" vraagt Ariel die naast mij is komen zitten.
"Uhm, een aantal documenten die gaan over handel in Azië waar de namen Bennett en Oshiro in voorkomen, maar niet hun voornamen. En een stukje beveiligingscamera video van de schietpartij," zegt Tori.
"Stuur die video eens door," zegt Ezra en Chester doet wat hij zegt. Ezra pakt er ondertussen zijn laptop bij. Alice en Ariel hebben ook hun laptops erbij gepakt. Ezra begint meteen met zijn vingers over het toetsenbord te razen en ik zit met open mond te kijken. Ik weet dat hij heel handig is met computers en ik hoop heel erg dat hij wat meer kan vinden.
"Hoe gaat het er nu mee?" vraagt Ariel.
"Het blijft moeilijk. Afgelopen week was ook de crematie van Noëlla en ik kan het nog steeds niet geloven. Ik denk elk moment dat ze me nog een berichtje kan sturen of dat ze voor de deur staat," geef ik eerlijk toe. Ezra en Alice zijn stil en knikken instemmend.
"Hoe was de crematie van Nina?" vraag ik aan Ariel.
"Verschrikkelijk. Haar jongere zusje was zo hard aan het huilen en Pippa en Zoe vonden het vreselijk dat ze niet konden komen. Dat was achteraf gezien ook maar voor het beste, want toen we de receptie verlieten zagen we in een auto Oshiro zitten met een aantal agenten."
"Ja, ik had Bennett bij ons ook opgemerkt," zeg ik.

Er is alweer een uur voorbij en ik ben helemaal gaar. Ik kan niet meer naar mijn scherm kijken. Alles lijkt op elkaar.
"Iemand wat drinken?" vraag ik terwijl ik mezelf uitrek. Er wordt vijf keer gehumd. Ik sta op en loop naar het keukenblok. Ik haal zes blikjes fris uit de koelkast en loop in twee keer naar de eettafel. Ik wil nog niet terug achter m'n laptop gaan zitten en pak mijn pakje sigaretten erbij. Ik loop naar het balkon en sluit de schuifpui achter me. Ik pak er eentje uit m'n pakje en steek hem gulzig aan. Ik hoor dat de pui open en dicht wordt gedaan. Ik kijk nieuwsgierig om en zie daar Ariel staan. Ze glimlacht naar me en komt dan naast me staan. We zeggen niets tegen elkaar, maar onze lichamen spreken voor zich. We staan dicht tegen elkaar aan terwijl we naar de straten van Londen kijken. Ik ga langzaam met mijn hand opzoek naar die van haar. Zodra mijn vingers langs haar hand afglijden, is er een harde knal te horen gevolgd door een grote rookpluim in de verte. We schrikken er allebei van en zetten meteen een stap van elkaar af.
"Wat was dat?" vraagt Ariel angstig. Ik kijk in de richting van de rookpluim.
"Dat was het Shell hoofdkantoor, vrees ik," zeg ik en kijk even naar binnen. Zij hebben het ook gemerkt. Chester komt meteen naar het balkon toegelopen. Ik druk mijn oprookte sigaret uit in de asbak.
"Ik zie op m'n telefoon dat dat het Shell hoofdkantoor was," zegt Chester.
"Dat zijn sowieso de Ieren geweest," zucht ik.