Chapter 25

18 1 0
                                    

Chapter 25



Eventually, the day after, Papa got discharged. Nagpapasalamat na lang din talaga ako kina Tupe at sa Papa nya sa pagtulong sa amin na masiguradong gumugulong ang kaso laban kay Congressman.



Kahit hindi pa din ako napapanatag sa safety nina Papa, atleast alam ko na may tutulong sa kanila.



Our life got back to it's normal way. Si Papa, inabisuhan muna na magpahinga sa trabaho. Si Mama naman nagtayo ng maliit na business sa tapat ng bahay para kahit papaano, masuportahan pa din nila ang pamilya.



Ako naman, bumalik ako sa apartment ko.




I still feel empty though. Na-trauma ata ako dahil hindi ko naman akalain na yung mga napapanood at nababasa ko lang, mangyayari mismo sa pamilya namin, at kay Papa pa mismo.



That year was tough for me. Last sem na pero distracted ako. Napaparanoid nga ako kapag nakakarinig ng malakas na tunog kagaya ng tunog ng baril.



Mabuti na lang, andyan yung mga kaibigan ko, at si Sam para tulungan ako.




I remember the day I got back in my apartment, I have nothing else to do because Sam already did it for me. My apartment was clean, the bedsheets and the curtains are already new. Kahit nga yung pdf ng syllabus and modules ko naka download at naka sort na sa laptop ko.




And Zoey always offer overnight in my place. Kahit sinasabi nya na nagsasawa na daw kasi sya sa mukha ng parents nya, alam kong ginagawa nya yun para hindi ko maramdaman na mag-isa ako. Jasper is also extra hyper. Kahit ang corny na, pinapatawa nya pa din ako.



And I am truly grateful for having them in my life.




Summer that year, pinayagan kami nina Mama at Papa na magbakasyon ni Sam na kami lang dalawa. We planned to go in Coron. Pero ayaw nina Mama na bumyahe kaya kami na lang dalawa.




And I must say, that was the most memorable summer for me.



We went island hopping and try different water activities. We eat, laugh, and talk about life and the future ahead of us. It feels like it's just the two of us in our own world. There is no day, or time, or hour, minute, or even second that he made me feel like I'm unimportant.



Sa kanya palagi kong dama na mahalaga ako.



At ang sarap lang sa feeling kasi, yung alam mo sa sarili mo na natagpuan mo yung tao na para talaga sayo.


And I guess, what they said is true. Don't search for love. Let the love find you.



In my case, it happened unexpectedly.



Saan lang ba kami nagkakilala ni Sam? We just switched our coffee. We became friends in a very random place where random people go and talk random conversation.



But then, look at us now.



Lying in each other's arms, feeling the warmth and love of a person who made you feel like you are home. Being contented with the silence, listening to the rhythm of our hearts beating.



Who would have thought that the random guy I have switched my cup of coffee before would be the love of my life now.




"What are you thinking?"




I smiled absentmindedly and leaned more to him. Nilingon ko sya at nadatnan kong nakaabang na sya sa tingin ko. Hindi ko namalayan na kanina pa pala ako tahimik kakaisip.



Hey, My Coffee LoverWhere stories live. Discover now