Chapter 12

27 2 0
                                    

Chapter 12

I breathed in, then breathed out.


Breathe in, breathe out. Repeat.

I was doing that for almost five minutes now and I can't still calm my heart racing.


I am in front of my laptop now. Today is the announcement of winners from AWC. And I am beyond nervous! I mean, out of 75 participants, we we're down to 8. And now, the judges will pick five winners.


I am not expecting anything but I am afraid of what the results will be.


Kanina pa ako nakaupo lang at hindi binubuksan ang e-mail sa akin. Kinakabahan kasi talaga ako e. What if ako yung panghuli? What if kulelat naman pala ako?



But above all, I am afraid that I might dissapoint Sam.


He believes in me more than I believe in myself. And now that I am doubting my capabilities, I am more afraid to fail him than failing myself.


Napahugot ako ng isang malalim na buntong hininga ng biglang tumunog ang telephono ko. I mutter a curse in my head before answering the call.



"Ugh Tupe! Ayokong mag-jogging! Mainit!" I said.


I heard him chuckle. Natigilan ako at mabilis na tiningnan kung tamang tao ang sinigawan ko.


I froze when I found out that it wasn't Tupe.


"U-Uy, Sam... Ikaw pala." nahihiyang sabi ko bago kinagat ang pang-ibabang labi ko.


I heard him stifle a laugh.  I press my head on the table because of the embarrassment.


"Sorry. Did I disturb you?"


Mabilis akong umiling kahit hindi nya naman kita. Umayos ako ng upo bago sya sinagot.


"No." I said.


Tumingin ako sa orasan at nakita ko na shift nya pa ngayon sa coffee shop. Kaya din hindi ako nag-eexpect ng tawag sa kanya dahil nga alam ko na may duty sya.


"Uh, bakit. Wala ka bang duty?" I asked.


"It's my break."


Napatango naman ako. I bit my lip and prevent myself from thinking whatever that has no point. Tumawag lang sya kasi baka may kailangan.


Wag kang kiligin Sab. Hindi tayo marupok.


"So. How was it? Nasend na ba nila ang result?"


Biglang bumalik ang kaba ko sa tanong ng. My mouth hang open when I realized the reason why he called. Lumunok ako at tumayo sa kinauupuan ko, malayo sa laptop.



"Yeah.." maliit na boses na sabi ko.


"Really? How was it?" excited na aniya. Hindi ako kaagad nakasagot.


Sumilip pa ako sa bintana para makalma ang sarili ko.


"I haven't opened it yet. Kinakabahan ako." I chuckled. Narinig ko din ang pagtawa nya.


Palagi na lang kaming ganito. Every week, I will always hesitate to open the email that AWC is sending. Palagi nya akong ine-encourage na buksan. I always make sure that I accepted deafeat before opening the message only to find out that I passed.


I'm nervous. Maybe it's exxagerating but it is my dream that we're talking about. Kahit naman i-down ko ang sarili ko, umaaasa pa din ako na may laban ang mga istoryang sinusulat ko. Kahit na sabihin ko na okay lang, ang mahalaga naisulat ko, may parte sa puso kong umaasa na sana, manalo ko.


Hey, My Coffee LoverTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang