Chapter 37

16 1 0
                                    

Chapter 37


"W-Where are you?" I asked trembling.


"Hmm? Naglilibot pa ako sa paligid. Bakit?"



I bit my lip and swallowed hard before I answer Zoey's question. Huminga ako ng malalim.




"C-Can you please pick me up." I said and my voice cracked. Sandaling natahimik si Zoey sa kabilang linya.




Mariin kong kinagat ang pang-ibabang labi ko bago ako nag-angat ng tingin habang hinihintay sumagot si Zoey.




I swallowed harder when our eyes met. Shock was very evident in his eyes. Magkalayo na sila ng katrabaho nya pero kinakantsawan pa din sila. Kita ko kung paano unti unting nanlaki ang mga mata ni Sam ng makita akong nakatayo at puno ng luha hindi lamang kalayuan sa kanila.




And my heart hurts even more when he tried to reach me but then he can't.



Mapait akong ngumiti bago marahang umiling.



Now I know that our world is just so different. Hindi kagaya ng dati na swak lang kami. Hindi kagaya ng dati na abot kamay lang namin ang isat isa. Because now, I can't reach him anymore. And I don't bother doing that again.



"Wait for me. I'll be there in five." Zoey said before she hung up. I nod without tearing my eyes off Sam.




"Sab.." he mouthed.



I swallowed hard and slowly turn my back at him.



It is so wrong to even go here. Maling maling desisyon Sabrina.



Nakarinig ako ng ilang pagtawag pa sa pangalan ko pero hindi ko na pinansin. From just walking, I start running away until I reach the exit. My vision is a blur because of the tears blocking my eyes. My heart hurt because it is clenching out of my control.



Ang gusto ko lang lumayo. Ang gusto ko lang tumigil na yung sakit. Kasi, pagod na pagod na ako.



Zoey's car stop in front of me and I immediately went in. Sa likod ko, narinig ko ang pagtawag sa akin ni Sam.



Mabilis kong sinabihan si Zoey na mag drive kahit nalilito sya sa dapat gawin. She is shocked to see me crying.



"What happened? Bakit ka umiiyak?"



"Just drive please."



"Ha? Bakit?"



Before I could even answer, Sam showed in the window. Kinatok nya ang bintana at mariin akong pumikit.



"Jesus Zoey please! Just go!" I cried.



"But--"



"Please. Just go!" I said and Zoey obeyed.



Iniwan namin si Sam doon habang patuloy ako sa pag-iyak.



We aren't together yet but it felt like I've been cheated on. It feels like I am betrayed. It was like he left me hanging again just like before. And I hate it because I thought, I already learned my lesson but then, I didn't learn at all.



"Sab..." marahang tawag ni Zoey. Hindi ko alam kung saan nya tinigil ang sasakyan pero medyo kalmado na ako.



Nilingon ko sya.



Hey, My Coffee LoverWhere stories live. Discover now