Under The Stars

Chapter 31

Kinaumagahan nagising ako sa ingay ni Dark at ng pamilya ko. They are talking about Eljun dahil ilang ulit na nabanggit ang pangalan nito.

"Eljun is in the other room?" I asked them. Gulat silang lumingon sa akin.

"You're awake. Kamusta ka anak?" Nilapitan ako ni Mom.

"May masakit ba sayo? Do we have to call a doctor?" Sunod na nag tanong si Dad.

"May gusto ka ba kainin? Mag papabili ako." Inilabas ni Dark ang phone niya. Parang waiter na kukuha lang ng order.

Napangiwi ako. Ang oa nila. "Jeez people. I'm fine." Seryoso ko silang tinignan. "Totoo ba ang narinig ko? Nasa kabilang kwarto si Eljun?"

Nagkatinginan sila. "Yes." Sagot ni Dark.

"How is he?"

Yuan scoffs. "Really ate? You almost die because of him and you're still asking how is he? Dapat nga natuluyan na yung gagong yun at sumama na lang sa baliw niyang nanay eh."

"No, I am asking how is he. Kung hindi pa ba patay." Napakurap sila sa sinabi ko. "What?"

"Is that a serious question? Should we answer it seriously?" Tanong ni Dark.

"Do I look like I am joking?" Tanong ko.

He cleared his throat. "Buhay pa but-"

I cut him off. "Oh? Bakit? Paki sabi sa doctor euthanize him na."

Hilaw na tumawa ang mga kasama ko. "He's in critical condition. He got shot two times and he tried running away that is why he lost a lot of blood."

"Sinalinan ba ng dugo?" I asked mom.

"Hindi kasi-"

"Buti naman." Sabat ko.

"Altaira, let me finish first." Huminga ng malalin si mom. "Hindi siya nasalinan ng dugo because Eljun's blood type is rare mahirap makahanap ng AB-. Ang nanay niya lang ang ka blood type niya. "

"Sila lang naman may dugo ni satanas mom. Natural na rare sila."

"Altaira, drop being attitude." Matigas na sabi ni dad.

Sumimangot ako. "Dad, he burned my restaurant. I almost die because of him so he deserve to recieve this kind of attitude from me."

"He is in a critical condition." Laban ni dad.

"He put himself in that kind of situation not me." I scoffed.

"Yeah, I know. But can you at least be nicer to him?" He made a small smile.

"Why would I?" Taas kilay ko na tanong.

"Because his mother died and siya mismo ay muntik na."

"I don't care. I will stop talking but he still deserve that." Nahiga ako at tinalikuran sila. Gusto ko na lang ulit matulog.

"Carlos, hayaan mo na lang." I heard mom whisper.

Naramdaman ko ang pag lubog ng hospital bed na hinihigaan ko. Dark caress my arms. "Ano gusto mo kainin? Mag papabili ako."

"I want carbonara." Sagot ko.

"Ok, carbonara for my queen." Tumayo niya at lumabas para siguro bumili ng pagkain.

Hapon na at muling bumisita ang mga kaibigan ko. However, Carmela came ng maga ang mata at may bahid pa ng luha. Tulala siyang naka upo sa malapit sa pintuan.

Kunot noo kaming nakatingin sa kanya. Walang nag salita at hinihintay lang siya na mag paliwanag.

Nang mapansin ang titig namin sa kanya, tinaasan niya kami ng kilay. "What?"