Under The Stars

Chapter 3

Altaira

"So you mean to say na your family thinks na bagay ka dun sa lalaki'ng nakita niyo sa daan kagabi?" Chantelle asked me after I tell them what happened last night.

"Yeah, and it's kinda annoying. Parang pinapamigay na nila ako eh." Ngumuso ako.

"Well parang sa lahat naman ata ng lalaki na nakikilala nila sinasabi nila na bagay kayo diba?" Carmela said.

"Oo nga naman, Altaira. Di ka pa ba sanay sa kanila?" Pag sang-ayon ni Chantelle. Hindi na lang ako sumagot at simimsim na lang sa frappuccino ko.

After several hours of walking and buying some stuff with them, we decided to go home.

Binagsak ko agad ang sarili ko sa kama pag karating ko sa kwarto ko. It is already 4:45 PM so I decided to take a nap first. I didn't bother to change my clothes 'cause I am too sleepy to do it.

Past 6PM na ng magising ako. I change my clothes first at bumaba na para tignan kung ano ang hapunan namin ngayon. Sa sala nakita ko si Dark na hawak ang kanya

ng phone. Nilapitan ko siya at tinignan kung ano ang pinag kakaabalahan niya. I saw him together with a girl sa picture na bino- browse niya. I think it's his girlfriend.

"Girlfriend mo?" Halos maibato niya ang cellphone niya sa pag kagulat sa biglaan ko'ng pag tatanong. "Sorry nagulat kita."

"No, ok lang. I'm too preoccupied sa pag tingin ng pictures sa cellphone ko kaya hindi ko napansin yung presence mo."

"Hmm... Girlfriend mo ba yung kasama mo sa picture?"

He smiled bitterly. "Ex-girlfriend."

"Oh? Siya yun? She looks so beautiful." Pag puri ko sa Ex niya.

"Yeah. Pero wala eh, gold digger." He said.

"Hmm, want to talk about it? Pwede kitang pakinggan. May alam akong lugar." He looked at me nung sinabi ko yun. "Game?"

"Sure, why not?" Tumawa siya ng bahagya.

"Come on. Papaalam lang ako kay manang." At pumunta ako sa kusina para mag paalam.

We use my car papunta sa lugar na kung saan itinuturing kong paraiso. The place kung saan ako pumupunta kapag nalulungkot ako.

Itinigil ko ang sasakyan ng makarating kami sa hindi gaanong mapunong lugar na hindi kalayuan sa subdivision namin. Lumabas ako at inakyat ang hagdan na patungo sa treehouse na ako mismo ang nag patayo. Hindi gaanong kalakihan ang treehouse na ito. Meron lang isang maliit na kwarto. Ang hagdan sa loob na hindi naman gaano kataas. Parang anim na steps lang tapos deretso na sa kwarto. Sa baba ay isang maliit na kitchen at bathroom lang.

I look back to check if Dark is following me. I smiled when I saw him looking at the night sky full of stars. Binuksan ko ang pintuan at pinindot ang switch ng ilaw ng tree house ko.

"Wow. Paano mo nalaman ito'ng lugar na 'to?" He asked me.

"18 years old ako nung nakipaghiwalay sa akin yung first boyfriend ko. Sobrang lungkot ko non at para kumalma ako, nag hanap ako ng lugar kung saan ako lang ang maaaring makaalam, and then, I saw this place." Sagot ko habang kumukuha ng beer sa mini fridge. I give him one beer at sabay kaming lumabas sa may balcony.

"Itong treehouse? Dati pa ba 'tong nakatayo bago mo pa makita ang lugar na ito?"

"Nope, I am the one who builds this treehouse. I hired some engineer kaya mas madali ko itong natapos." I smiled at him.

"Seriously, Altaira?" He looks so amazed that made me laugh a little bit.

"So, what happened to you and your ex-girlfriend?" I asked him.

Sumimsim siya sa beer na hawak niya at biglang nag seryoso ang mukha niya. "He left me for my brother." He started. "She knew me as the heir of our company, that is why she did everything to make me fell in love with her, and guess what? She succeeded. I gave her everything that she wanted, not knowing na pineperahan niya na pala ako. Kaya nung nalaman niya na si kuya Eljun na ang tagapagmana ng lahat lahat, dahil yun daw ang naka lagay sa last will ng father ko, she left me at si kuya naman ang nilandi niya."

His jaws are clenching habang nag kukuwento siya sa akin. Nag babaga din ang mga mata niya sa galit habang nakatingin sa kawalan.

There is a long silence na namagitan sa amin dalawa, and to break it ako naman ang nag kuwento.

Itinuro ko ang kalangitan kung saan makikita ang libo- libong bituin na nag kikislapan. "Kita mo yun? That is the constellation of Aquila." Tinignan niya ang itinuro ko. Month of august ngayon kaya hindi mahirap hanapin ang constellation na iyon.

"Constellation of Aquila symbolizes an Eagle." At pinag dugsong ko ang mga bituin gamit ang daliri ko hanggan sa nakabuo ako sa isipan ko ng guhit at hugis agila ito.

"Kalayaan. Yun naman ang simbolo ng agila. Did you know that the brightest star in that constellation is Altair? Dun hango ang pangalan ko. Altaira." Tinignan ko siya at nginitian.

"Itong tahimik na lugar na ito, kasama ang mga bituin na iyan ang nag papakalma sa akin tuwing nalulungkot ako. Sila ang saksi sa bawat luha ko. Kaya itinuturing ko ito'ng paraiso."

"Thank you, Altaira. Thank you sa pag share sa akin ng lugar na ito para pakalmahin ako kahit papaano." For the first time since the day that I met him, nakita ko siyang ngumiti.

"Yeah. Welcome to my paradise. Our paradise." Natatawa ko'ng sabi sa kanya.

"Our paradise?" nagtatakang tanong niya.

I nodded. "Just like what I said, ikaw lang ang natatanging tao na dinala ko dito. kaya itong lugar na ito ay sayo na din." 

Hindi din nag tagal ay nag disesyon na kaming umuwi dahil malapit na ang oras ng hapunan.

Pag karating sa bahay, dumeresto muna ako sa kwarto para kunin ang phone ko at i- charge ito. Pagkatapos nun bumaba ako para kumain na.

Kumain lang kami hanggang sa in- open ni dad ang topic tungkol sa pagiging partner namin ni Dark sa pag tatayo ng restaurant. Napatingin sa akin si Dark na parang nag tatanong sa kung ano ang sasabihin. We both forgot about that kanina, because we are both busy enjoying the view sa pinuntahan namin.

Pinunasan ko ang bibig ko. "Uhmm, baka mag hanap na lang muna siguro kami ng lugar where we can build the restaurant then, after that we'll be going to talk about the other plans. Isa isa muna."

"Oh, that's great." Dad smiled at us. "Well, good luck to the both of you. I'm hoping na maging successful ang plano niyo as a partner."

'Here we go again.' napairap na lang ako. I knew it. Hindi matatapos ang araw na hindi nila nilalagyan ng malisya ang pagiging partner namin sa negosyo.

'Gosh! Sarili kong pamilya binubugaw na  ko huhuhu'