Special Chapter

95 5 1
                                    

Dark's POV

"I'm sorry, Mr. Villalino, but you only have less than a year to live." Dr. Santos said.

Napatulala ako sa sinabi ng doctor. I don't want to believe him. I'm healthy as a horse bago mangyari ang party. How come I am now dying?

"How could that possibly happen? Isn't pericardial mesothelioma treatable?" I asked.

I don't want to die. I'm just starting to enjoy my existence with Altaira. Hindi pa ako handa.

"Your case is severe or what we call the end-stage. Sometimes the tumor can be removed through surgery so it can elongate your life."

"Then do it." Desidido kong Sabi. "Put me under those knives and remove this damn cancer."

Images of me and Altaira getting married and having our own family flashed in my mind. This is my dream. I want to be his husband. Gustong kong mag kaanak sa kanya at maalagaan sila. I want to grow old with her and I can't let this fucking cancer destroy it.

"Dark, your cancer already spread to your lungs, and soon enough pati ang esophagus mo madadamay na din." Dr. Santos sighed. "I'm sorry, but there's no such thing that we can do."

In just a seconds, gumuho ang mundo ko. Lahat ng pangarap at pag asa nawala. Damn it!

"D-doc, less than a year? Walang specific na bilang ng buwan? How can I prepare myself to die?" Nanginging ko'ng tanong.

"Wala. Ang haba ng buhay mo ay naka depende sa kung gaano kabilis ang pag kalat ng cancer sa puso at sa baga mo." Sagot niya. "Just like what I've said, kumalat na sa baga mo. Every month kailangan mo pumunta sa akin so that I can do thoracentesis. It has nothing to do sa pag haba ng buhay mo but it can make your breathing comfortable."

"Thoracentesis? What is that?"

"It's the process of draining fluids from your lungs na nabuild up ng cancer mo." Hindi na ako sumagot. Kahit naman mag tanong pa ako wala ng magagawa ang doctor. I'm dying.

"Maiwan ko na kayo." Lumabas ang doctor kasama si Hercules ng kwarto ko.

I'm all alone. Walang kasama and it makes me so freakin' sad. Ipinagutos ko kay Hercules at sa iba pang guard na wala mag papapasok sa kwarto ko ngayon kahit si Altaira pa. I don't want her to see me miserable.

Nasa kalagitnaan kami ng pag uusap ni Hercules ng maka recieve siya ng signal na nasa labas si Altaira at ang dalawa niyang kaibigan.

"Master, are you sure you don't want to see her?" Nag aalala niyang tanong.

Tumango ako at tumingin sa bintana. "It's better if I keep my distance to her from now on. Mas madali niyang matatanggap ang pag kawala ko kubg ganito."

"She deserves to know, she's your girl-" I cut him off.

"She deserve to be happy. Sa tingin mo sasaya siya kapag nalaman niyang mamamatay na ako?" Umiling siya. "Then go outside and tell her I am not accepting any visitors now."

Nag bow siya at mabilis na binuksan ang pintuan. Nasilip ko ng onti ang labas and I saw how happy her eyes. Ayokong mawala yun.

"Ms. Buenavides. Sorry pero ayaw po munang tumanggap ni Master Dark ng kahit na sinong bisita ngayon." Rinig kong sabi ni Hercules. Hindi nasara ng mabuti ang pintuan kaya nirin ko ang pinag uusapan sa labas.

"Wait, what? I am not just a visitor. Girlfriend niya ako. Can I just see if he's now fine? Kahit isang minuto lang."

"I'm sorry. Don't worry. He's fine."

"Tanginang sorry yan umay na ko. Just let me in."

"Hey! Wag mo siyang itulak! Babayagan kita isa pa!" Galit na sabi ni Ally

Under The StarsTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon