Obsession (BxB) (Mpreg)(COMPLETE)

Ch.32

Akiro pov

"Sir we can't leave without sir xiever permission.."

"Pero.. kailangan ko nang umuwi.." sagot ko naman, nandito ako ngayon sa yate na sinakyan namin at ayaw ng captain na magmaneho pauwi dahil hindi daw kami nagpaalam sa amo niya.

Pero ayoko na dito..

"May iba pa banh paraan oara mapapayag ko k------"

"What are you talking about??" Kaagad akong napalingon sa likuran ko nang marinig ko yun.

"Sir.. he want to leave but i said we can't cause we don't have any of your permission sir.." paliwanag nang driver kay xiever.

"I'm here now so you can drive now.." saad niya at tumango lang ang driver at pumunta na ito sa loob kung saan nandun ang manebela.

"Let's talk.." biglang saad niya kaya himarap ko siya ng maayos.

"Bat ka nandito?" Tanong ko sa kaniya pero nanatiling walang bakas na emosyon ang mukha niya.

Putangina naiinis ako sa pagmumumkha niya..

"Let's talk to other place"

"Ano bang kaibahan nun sa dito at duon tayo mag uus----"

Bago ko pa man matapos ang sasabihin ko ay hinila niya na ko kung saan at pumasok kami sa isa sa mga kwarto ng yate niya, malaki tong yate na to at di ko alam kung ilang kwarto ang meron dito.

"Oh anong gagawin natin sa kwarto na to?? Kunwari mag uusap tayo pero pag nagalit ka aalis ka tas iiwan moko dito..? Gago kaba?" Tanong ko sa kaniya pero tinignan niya lang ako ng seryoso.

"Let me explain.. about you see earlier th-----"

"Ayoko makinig sa sasabihin m-mo.." saad ko at iniwas ko ang tingin ko,

"I'm sorry okay... listen there's nothing happened between me and amira.." maamo niya turan na ikina ngisi ko.

Nice so ngayon gusto niya pakingan ko siya.. bakit ako yung makikinig?? Bakit ako ayung kailangan umintindi?

"Talaga? Walang nangyari sa inyo?? Tingin mo ba ganun ako katanga para maniwala sayo..!!" Saad ko at hindi ko na napigilan ang boses ko.

Alam ko naman na dadating kami sa gantong punto di ko lang naisip na ganto kaaga.

"Calm dow----"

"Tangina mo pala eh..!! Alam mo ang gulo mo kausap.. tangina sagad.. ang gulo mo.. paiba iba ka ng emosyon.. puta pano mo nagagawa yun!!" Sigaw ko sa kaniya pero akmang hahawakan niya ko nang iiwas ko yung kamay ko.

"Putangina saglit... Ayoko ng makinig sayo.. tangina naman xiever.. inintindi kita.. inintindi ko lahat ng ginagawa mong pag iwas at pag taboy sakin netong mga naka raan na araw!!"

"Puta.. pero bakit parang ako yung nag hahabol.. bakit ako yung tanginang nagpapansin sayo!!? Ikaw yung unang lumapit diba?!! Ikaw ang nag pumilit sakin na pumasok sa gantong sitwasyon..!!" Sunod sunod kong sigaw sa kaniya pero hindi siya umimik.

Itutuloy ko paba?? Pero parang wala naman atang mababago kahit sabihin ko sa kaniya lahat nang sama ng loob ko.. walang mababago.

"Mali talaga siguro tong pinasok natin  na sitwasyon.. kaya itigil na natin to.." saad ko at nakilag titigan ako sa mata niya.

"No.., you can't say that.." seryoso niyang turan.

"Bakit? Iniisip mo pa din ba yung utang ng pamilya ko sa in----"

"That's not like that!" Sigaw niya na ikinabigla ko pero kaagad din naman ako nakabawi at nginisian ko lang sya.

"Kung hindi ayun ang rason... anong dahilan mo para ipagpatuloy padin ang kalokohan na to?" Tanong ko sa kaniya pero ilang minuto ang nakalipas bago niya iyon sagutin.

"B-because i like y-you.."

"Gusto moko??.... Paano? Paano mo nasabing gusto moko kung palagi mo kong tinataboy!!" Malakas kong sigaw at lumapit siya sakin at akmang hahawakan niya sana ako ng mapigilan niya ko.

"O baka naman gusto moko NUON.. gusto mo yung dating ako nuon..!!"  Malakas kong sigaw pero hindi siya kumibo, hindi ko alam kung bakit muling nangilid ang mga luha ko pero kaagad ko yun pinunasan bago pa man tumulo pero di ko inaasahan na madami pa palang kasunod.

"Tangina..!! Nuon yun! Dahil kahit na katiting o kahit kaunting detalye wala akong natatandaan!! Wala akong kahit----"

"Because you choose to forget anything, everything!! You choose that on your own!!" Kaagad ako napatigil ng sumigaw siya at nakita ko siyang naka yuko na ngayon at napansin ko din ang pag kuyom niya sa kamao niya.

Bakit parang ako yung mali.. bakit parang.. m-may kulang?? Hindi ko maintindihan pero bakit may parte ako na naguguilty? May ginawa ba kong mali?

"You are the first abandoned me.. you are the first avoid me.. and you are the first who promise me that you will never leave me alone..." Madiin niyang sabi na ikinapag taka ko, pero nanatili pa din siyang naka yuko.

"A-anong sinasabi mo??" Taka kong tanong pero mas nabigla ako ng mag angat siya ng tingin.

"Bu-thump!"

"Bu-thump!"

"Bu-thump!"

"Even now.. you're still chossing to forget it.."

Napangisi na lang ako at napa hawak ako sa batok ko dahil hindi ko siya maintindihan.

"S-sabihin mo nga sakin.. a-anong nangyari nuon?? B-bakit wala akong matandaan na kahit na ano?" Tanong ko dahil hindi ko na talaga maintindihan.

Kahit anong gawin ko para makalimutan yung picture na pinakita ni amira sakin kanina ay di ko magawa dahil para talagang totoo...

Pero hindi ako maniwala lang ng ganun kadali kailangan kong makasigurado.

"You don't have to know that.." biglang sagot niya at sa pagkakataon na to ay nag angat na siya ng tingin, at hindi ko malaman kung ano ang emsyon na nasa mukha niya dahil para siyang nagagalit na nalulungkot na natatakot.

Ano bang nangyari dati para maging ganto siya?? Anong nangyari dati??

"Just stay by my side and i will fine.." dugtong niya pa at lumapit siya sakin at hindi na din ako nag pumiglas ng yakapin niya ko ng mahigpit.

Kailangan kong pagdugtong dugtungin lahat ng sinabi ni amira at xiever.. dahil naguguluhan na ako..

Naguguluhan ako sa pamilya ko, sa mga tao sa paligid ko, at sa sarili...

***