ch.43

2.6K 104 2
                                    

(A/N HELLO SAINYO PLEAS DON'T COPY MY STORY AND DON'T UPLOAD TO OTHER SITE AT KUNG MAY NAKITA KAYO NA NAG COPY NUNG STORY NA TO PLEAS CHAT ME AND INFORM ME.. THANK YOU)


Akiro pov

"Stay with me.."

Pagkatapos niyang sabihin yun may isang bagay lang akong na realize...

Na hindi kami pwede.. na hindi ko kayang suklian lahat ng binibigay niya sakin.. at higit sa lahat hindi ko kayang tumayo at manatili sa tabi niya..

Paano pag may ibang naka alam sa relasyon namin? Anong sasabihin nila? At anong sasabihin ko?..

Kung pati ako nalilito sa sitwasyon namin ngayon..

Ni hindi ko nga kilala ang totoo kong pamilya at di ko din kabisado ang totoong pangalan ko..

Hindi ko alam kung saan ako nagmula.. kaya paano ako mananatili sa tabi niya kung wala akong alam?

In the end.. wala akong karapatan..

Ilang saglit pa, pilit akong ngumiti at tinulak ko siya ng mahina at sapat na yun para bumitaw siya at sa pagkakataon na to naka tingin siya sakin habang namamaga ang mata niya.

Kailangan kong.. kailangan kong magpakatatag.. kailangan kong pigilan ang nararamdaman ko..

Dahil hindi to tama..

"Nakapag desisyon na ko.." saad ko at yumuko ako, hindi ko siya kayang titigan.. hindi ko siya kayang makita.

"Tigilan na natin to.. t-tama yung sinabi mo.. wala akong alam.. siguro kasalanan ko na wala akong natatandaan.. kaya nga siguro nararamdaman ko to.. k-kasi tama lahat ng sinabi mo.."

Pagkatapos kong sabihin yun tumahimik ang paligid.. wala akong kahit na anong naririnig bukod sa puso kong sobrang lakas ng pag tibok.

Kailangan kong umalis dito at kailangan kong makausap si amira.. lalo na sila mama at papa..

Gusto kong marinig ang mga dahilan nila.. gusto kong marinig mismo sa kanila yung dahilan kung bakit nila ginagawa to..

"So this is the end?" Kaagad akong napa angat ng tingin ng marinig ko ang boses niya at nakita ko ang mukha niya na seryosong naka tingin sakin kahit na nangingilid parin ang luha niya.

"First you forget me and now you gonna end everything with me.. is this really you want? Is this can make you feel happy?hah?" Tanong niya pero hindi ako sumagot.

"Okay.. i will let you go.. in one condition.." pagkatabi niya biglang nag iba ang aura niya nawala ang baka ng luha sa mata niya nanlamig din bigla ang ekspresyon ng mukha niya.

"Ano yun?"

Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan nang ganito..

"Give birth to my child and then i will let you go.. like you want.." dugtong niya at isang kakaibang ngisi ang gumuhit sa mukha niya.

"Now.. you supposed to take care yourself because if there's something bad happen to my child.." tumigil siya at tinignan ako ng may seryosong mukha at hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng kaba ng tignan niya ko.

"I will make sure that i will never let you go.." halos manigas ang katawan ko dahil sa sinabi niya pero kalaunan ay nakita ko na lang siyang tumalikod at umalis ng silid na to.

"Tama lang ang ginawa ko.. dapat lang na iwan ko siya.. t-tama l-lang.. " hindi ko alam kung bakit bigla na lang nanginig ang boses ko at nag umpisang mag unahan sa pag tulo ang mga luha ko..

Bakit ang sakit? Bakit sobrnag sakit? Diba dapat natutuwa ako? Kasi mawawala na siya sakin..

Pero bakit?

________________
Xiever pov

"They're okay and stable so you don't have to worry he is just stress so he pass out" doctor said so i nod.

"But.. you look pale, mr. Xiever maybe you should go and rest.."

I look at him and i glared at him.

"I cant take care myself.." i said and i saw him bow his.

"I'm sorry mr. Xiever.." he said but i ignore that and i leave his place and then i saw amira and others.

So they want to take this chance to talk akiro..? And take him away..

I smirk and i walk to the hallway and i avoid some eye contact.

When i already came to the parking lot of this hospital i immediately go to my car..

But i suddenly stop when i already got inside..

I feel so empty.. this fucking feeling again..

Now that we're done..

Can i really live without him? Can i really let him go?

I close my eye and i lean to my sit..

I still remember his smile.. his eyes, his face and his promises...

If i can really Turn back the time when we're first meet i should avoid him and not talk to him.

Now.. i realize that i regretting all this fucking shit..

I regret that i meet you..

my little Timothy or whatever your name is..

"PPPEEEEEPPPP PPPPPPEEEEPPP!!"

I suddenly open my eyes and i look my front and i saw a familiar car and then i saw a woman come out to that car and she come to my door and knock that.

"Xiever fuck! Open this goddamn door..! I said open this now!!" She shout from the outside..

So i slowly open my door and i see honey standing front of me.

"Fuck.. what happened to you?! You look so pale.. did you already eat? Shit why are you always skipping your dinner?"

I suddenly remember the little timothy that crying because i eat his chocolate.. that i give to him.

"Are you okay?! Answer me!"

And also.. the time when he is crying like there's no more tomorrow just because he slipped.

"Xiever!! Xiever!! Do you hear me? Fuck!! Your such a mess now!"

I remembered it all.. i remember all about him so why he didn't remember me? Why did he choose to forget me?

Thinking that he purposely forget me it meke me sick.. it makes me sofocate..

It makes me want to see his face suffering like i do.. i want to see his face begging infront of me..

I want to see that.. i want to see..

"XIEVER!! LISTEN TO ME! FUCK PLEASE BACK TO YOUR SENSE NOW!!---"

I just want him to stay close to me..

_____________
***


Obsession (BxB) (Mpreg)(COMPLETE)जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें