Z.
"ေယးးး!!! ဒါမွ Tracer 85ကြ! ရဟူးး! "
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ထခုန္လိုက္တာေၾကာင့္ အာလူးေၾကာ္ထုတ္က ၾကမ္းေပၚျပဳတ္က်သြားၿပီး ဟိုဟိုသည္သည္ ျပန္႔က်ဲသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ တီဗီကေန မ်က္လံုးတစ္ခ်က္မခြာတဲ့ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ အဲ့ဒီ့ဘက္ကို အာရံုမေရာက္အားဘူး။
ဆိုင္ကယ္ၿပိဳင္ပြဲမွာ အႏိုင္ရ႐ွိသြားတဲ့ Tracer 85ဆိုသူကို ျပဴးျပဲၾကည့္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္လံုးထဲမွာ ဘလင္းလင္းနဲ႔ အသည္းပံုေလးေတြ ျဖာေန႐ွာတယ္။ အျမင့္ဆံုးဆုျဖစ္တဲ့ ေရႊေရာင္ဒိုင္းဆုကို ပင့္ေျမႇာက္ေအာင္ပြဲခံေနတဲ့ 85က စင္ျမင့္ေပၚမွာ ငြားငြားစြင့္စြင့္နဲ့။
"85က တကယ့္ကို ဆိုင္ကယ္နတ္ဘုရားပဲ"
ေ႐ွ႕စားပြဲေပၚက ေရခြက္ကို လွမ္းယူေသာက္ရင္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္။
အမည္ - ေ႐ွာင္းက်န္႔
အသက္ - 28
အလုပ္အကိုင္ - Wကုမၸဏီရဲ႕ အျမဲတမ္းဝန္ထမ္း
ႏွစ္သက္ေသာအရာ - အစားအေသာက္၊ ပိုက္ဆံနဲ႔ Tracer 85
မႏွစ္သက္ေသာအရာ - ေဆးရံု၊ ေဆးခန္း
-------------
ပိတ္ရက္ႏွစ္ရက္ကုန္လြန္ၿပီး ရံုးဖြင့္ရက္ျပန္ေရာက္ၿပီမို႔ ေ႐ွာင္းက်န္႔တစ္ေယာက္ ေလးတိေလးကန္ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ဘတ္စ္ကားဂိတ္ဘက္ လမ္းေလ်ွာက္လာတယ္။
ဆိုင္ကယ္ေတြကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ေတြထုတ္လုပ္တဲ့ Wကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သံုးေလးႏွစ္ေလာက္ ၾကာသြားေတာ့ တျဖည္းျဖည္းပ်င္းလာတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္က 'အလုပ္ဟူသမ်ွ ပ်င္းေလစြ' ျဖစ္ေနတာ။
အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေတာ့ေအာင္ ေန႔တိုင္းထီထိုးေပမယ့္ အခုထိေတာ့ အေသးဆံုးထီဆုေလးေတာင္ မေပါက္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ စိတ္မပ်က္ပါဘူး။
ဆုေသးတစ္ဆုေတာင္ မေပါက္ေသးဘူးဆိုတာက ဆုႀကီးေပါက္ဖို႔အတြက္ ေစာင့္ႀကိဳေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ကေတာ့ မေပါက္မခ်င္း ေန႔ရက္တိုင္းမွာ ထီထိုးသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္။
