Z.
အခ်ိန္ကား ညဆယ္နာရီေက်ာ္။ လမ္းမထက္ဝယ္ လူစည္ကားေနေသးကာ ကားေတြကလည္း ႐ႈပ္ေနလ်က္ ေရာင္စံုမီးေရာင္ေတြၾကားမွာ ညရဲ႕ ျမင္ကြင္းက လွပသက္ဝင္လို႔ေနတယ္။
လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚကို ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ အတြဲအခ်ိဳ႕ကို ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းစြာနဲ႔ ေတြ႔ျမင္ရႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္မိတဲ့သူေတြက singleေတြသာ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းကို အျမင္ကပ္ေကာင္း ကပ္ႏိုင္တာေပါ့။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ နည္းနည္း ေအးသလို ခံစားရတာေၾကာင့္ ရိေပၚ ခါးတစ္ဝိုက္က သူ႔လက္ေတြကို ပိုအားထည့္ကာ တိုးဖက္လိုက္တယ္။
မီးပြိဳင့္မွာ ခဏရပ္ရတာနဲ႔ ရိေပၚက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ ေအးစက္ေနတဲ့ လက္ကေလးေတြကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္လာတယ္။
"ေအးေနၿပီလား"
"နည္းနည္း"
ရိေပၚ ေလကာမွန္ကို ပင့္တင္လိုက္ၿပီး ေ႐ွာင္းက်န္႔လက္ကေလးေတြကို အာေငြ႔ေပးလိုက္တယ္။
သူတို႔ေဘးမွာ ရပ္ေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ေပၚက လူက စပ္စုတဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကည့္လာေတာ့ ရိေပၚ တန္ျပန္ စိုက္ၾကည့္ေပးလိုက္တယ္။ ထိုလူကေတာ့ မလံုမလဲနဲ႔ မ်က္ႏွာလႊဲသြားေလရဲ႕။
ေ႐ွာင္းက်န္႔မွာ ႐ွက္သလိုလို ႐ွိတာေၾကာင့္ လက္ကို ျပန္ဆြဲယူဖို႔ ႀကိဳးစားေပမဲ့ ရိေပၚက လႊတ္မေပးဘဲ လက္ကို ေႏြးသြားေအာင္ ဆက္ႀကိဳးစားေပးေနတယ္။ ထိုပံုစံအတိုင္း ရိေပၚက မီးစိမ္းတဲ့အထိ အာေငြ႔ေပးေနခဲ့တယ္။
လမ္းၾကားထဲမွာ ဆိုင္ကယ္ေလးက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရပ္တန္႔သြားတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဆိုင္ကယ္ေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ရိေပၚက သူ႔ဦးထုပ္ေရာ ေ႐ွာင္းက်န္႔ ဦးထုပ္ေရာကို ခြၽတ္တယ္။
"ဦးထုပ္ဘာလို႔ခြၽတ္တာလဲ မျပန္ဘူးလား"
ေ႐ွာင္းက်န္႔ရဲ႕ အေမးကို ရိေပၚက ဆိုင္ကယ္ေသာ့ ျဖဳတ္ၿပီး ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္တဲ့ အျပဳအမူနဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္လံုးေလးျပဴးသြားတယ္။
