ARAF

Mesaj

Herkese selamlar. Sizlere birşeyleri katmak her yazar için önemlidir. Sizler burada birşeyler okuyarak öğrenirken ben de yazarak...

Karnına değen soğuk metalle titredi. Leyla yanı başında ellini sımsıkı tutmuştu.

"İşte orada. Küçük bir nokta"

Gri ekranda yer alan siyah noktaya iki kadın yönünü çevirdi. Orada minnacık bir nokta vardı. Eğer büyür yada patlarsa Elya için ölüme kadar götürebilecek sonuçlara sebebiyet olur.

"Korkulduğu kadar kist büyük değil. Fakat kendine dikkat etmezsen geri dönüşü olmayan durumlara yol açabilir."

Leyla, güvence verircesine konuştu.
" merak etmeyin. Bundan sonra başında ben varım."

Doktor, Elya'ya tebessüm ile baktı.

" böyle arkadaş zor bulunur. Değerini bil."
Diyerek yerinden kalktı.

Hemşire, Elya'ya peçete uzatarak toparlanmasına yardımcı oldu.

Doktor elindeki kağıdı Leylaya uzattı.

"Geçmiş olsun. Iki ay sonra kontrole gelmeyi unutma."

Insana güvence veren ve ikna edici konuşması kendine hayran bırakıyordu.

"Ben unutsam bile o unutmaz." Diyerek Leyla'yı gösterdi.

Leyla, aşk olsun, dercesine baktı.

Doktor, tek kaşını kaldırarak
"Sana güveniyorum leyla."
Dedi.

Odadan çıkan doktordan sonra hemşire de geçmiş olsun dileklerinde bulunup çıktı.

Kapı tekrar açıldığında içeriye iki genç adam girdi.

Ömer, Elya'nın yanına giderken Azad bir kaç adım uzakta onları dinledi.

Korkulan durumun olmaması umuduyla merakla sordu.

"Doktor ne dedi. Kötü bir şey yok degil mi?"

Ömer'in ciddiyeti, yüzündeki korku silesi ve sabırsızlığı Elya ve Leyla'nin yüzünde tebessüme neden oldu.

"Size kıyamadım. Allah bir şans verdi. Dünya zaman. Senden de sakin olmanı bekliyorum."

"Sen iyi ol da ben sakin kalırım"

Azad, iyi olduğunu duyunca yüzü aydınlandı.
Içinde büyüyen ağaç solan daları yeniden can buldu. Içindeki sevinçin farkına varamamıştı. Çünkü kalbi aklına gerçeği itiraf etmemişti.

Leyla
"ben eşyaları odadan alıp geliyorum."
Dedi.

O odadan çıkarken Ömer de ardından çıktı. Elya'nın, ben iyiyim diyerek geçiştirdiğinin farkındaydı.

Elya, yerinden kalktı. Ona doğru gelen adamın niyetinin fark etti.
Elini kaldırarak dur işareti yaptı.
"Sakatlanmadım. Sadece ufak bir hastalık geçirdim"
Azad arkasını döndü ve kapıya yaklaşarak açtı.

"Umarım kapıyı açmamda bir sakınca yoktur madam"
Her şeye rağmen sözcükler Elya'nın yüzünde tebessüm oluşturdu. Odadan çıkınca ikisi beraber asansöre bindiler.

Elya dışarıya adımını attığında keskin bir soğuk hava yüzünü okşadı. Içi ürperdi. Gök yüzü yıldızların bulutları arasında kaçamak ışıkları karanlık ortamı aydınlatmaya yetmiyordu. Hastane ışıkları ve sokak lambaları yıldızların görevini üstlenmişti.