Fixing A broken Heart

FABH 18

“ Totoo Lisa. I am so sorry. Akala ko talaga na titigil na si Ruchelle kasi nga nakita namin na gustong gusto ka ni Anton. And you know...Anton namana p-playboy dati pero sayo lang talaga siya nagkagusto ng husto. ”

I nodded. Nasasaktan ako at kinakabahan. Akala ko hindi ako darating sa punto na sa mga libro at pelikula ko lang nababasa at nakikita.

“She's a traitor huh?"  Sabay simsim ko sa juice.

Huminga ng malalim si Indigo. Nasa mga mata niya ang pag aalala.

"Alam kong magbabago ang lahat dahil sa sinabi ko but.. I'd rather tell you the truth than lie to you. Tsaka, hindi rin talaga kaya ng konsensya ko."

Sumasakit na naman ang ulo ko. Kahit sa pag uwi ay binabagabag parin ako nito. I cooked us dinner even if I am mentally exhausted. Tumawag rin si mommy kung ayos lang daw ba ako. Alam ko naman na normal lang iyon na kamustahin ako ni mommy but it sounds different for me.

I will know anyway.

I cooked chicken curry and fried fish for our dinner. Nilagay ko na iyon isa isa sa mesa.

"Ma'am! Naku! Ang laki ng paso mo!"

Hindi ako napamulagat sa inanunsyo ng katulong kundi nagulat ako sa lakas ng boses niya.  Napatingin ako sa aking kamay at malaki nga ang paso ko. Ang naalala ko lang kanina ay napaso ako ng kawali dahil wala akong hawak na basahan. Ngayon ko lang natitigan ng mabuti na namumula na ang kamay ko ng husto.

Sobrang manhid ko na ba na kahit ang sariling sugat ko hindi ko maramdaman?

"Kukuha lang akong med kit ma'am!"

I just nodded to our maid at umupo. Tinulungan ako ng katulong na ayusin at gamutin ang aking sugat. Ilang beses niya na ring sinabing ipa doktor ko pero ayoko. Mababaw lang naman ito.

Alas otso, alas nuebe hanggang sa naging alas dyis ay wala parin si Anton. My heart was clenching so bad that time. Ang daming ideya na pumapasok sa isipan ko. Kahit pag reply ay hindi niya magawa? Damn him!

Iniwan ko ang pagkain sa mesa at pumanhik na sa kwarta. Halos kukonti lang ang nakain ko.

Ganito ba talaga kapag kasal na?

Lumapit ako sa bintana at nakita ang makapal na pagbuhos ng ulan. Unti unting nilamig ang kwarto. Pinuno ko ng tawag ang cellphone ni Anton pero cannot be reach na.  Nasa punto na ako na gustong tawagan ang kanyang parents ng bumukas ang pintuan ng kwarto.

My heart beat fast. Si Anton , sa mukha palang ay tila pagod na. Ang titig niya sa akin ay maingat at punong puno ng emosyon. I swallowed and closed my eyes.

"Sorry. I was bombarded with work."

I nodded coldly. "Yeah, that's why hindi ka nagrereply sakin."

Agad niyang hinubad ang kanyang polo. He put his tux first on the rack and look at me darkly.

"I'm sorry baby-"

"I cooked for you pero hindi natin nakain iyon ng sabay. I texted and called you but there's no reply from you," mahinahon kong sabi. Iniwasan ko siya dahil ayokong hawakan niya ako.

Umigting ang panga niya. He's topless and wasted on my front. I don't mind.

"Anton, magdadalawang buwan palang tayong kasal but I am already tired." unti unti nang uminit ang gilid ng aking mga mata. Kinain niya ang aming distansiya at hinawakan ako sa baywang.

Alam kong pagod siya. Pero hindi ko na kayang ipag sawalang bahala ang lahat ng nasa isip ko.  I want to shout my unsaid words!

"Lisa, I'm sorry. Sorry if you don't like what I've done. There's just a lot of problems at work. I promise I will make it up-"