FABH 7

15.6K 610 66
                                    

Chapter 7
Regret

"I'm so sorry."

Zeke's last text to me. Dumaloy ang luha ko habang pinagmamasdan ang kanyang message.

I'm a mess. After that night...I'm such a mess.

Ngayon lang ako nagmahal ng ganito..tinodo ko e. Mahal na mahal ko. I gave what I have but it's not enough.

Inabot ko ang saradula nang veranda at lumabas doon. Niyakap ko ang sarili nng sumamyo ang malamig na hangin sa aking balat.

Tiningala ko ang buwan at bituin sa langit. Nakakagaan iyon ng loob pagmasdan.

"Kahit ikaw ay magalit,
Sayo lang lalapit,
Sayo kang aawit.

Kahit na, Ikaw ay nagbago na,
Iibigin parin kita, kahit ayaw mo na,"


Kung noon hindi ko na appreciate ang halaga ng mundo. Pero ng dumating si Ezekiel sa buhay ko nagkakulay ito. Natuto akong tignan ang oras araw araw. Natuto akong alagaan ang sarili. Natuto akong magmahal...ngayon natuto rin akong masaktan.

"Tatakbo ,tatalon, sisigaw ang pangalan mo,
Iisipin nalang panaginip lahat ng ito,
O bakit ba kailangan pang umalis,
Pakiusap lang na wag kalang lumihis,

Tayoy mag-usap teka, lang
Ika'y huminto.
Wag mokong iiwan aayusin natin to,

My lips quivered.

Nanginginig ang labi at tumakas sa akin ang hikbi.

Binuksan ko ang labi para pagpatuloy ang naudlot na kanta pero nauwi iyon sa iyak.

Nanatili akong tahimik matapos ang nangyari sa dressing room ng gabing iyon. My friends is quiet but I know they care for me. Pinanatili nilang masaya ng ere kapag nandiyan ako. Hindi man ako makasabay sa kanila but I appreciate their effort.

Kinabukasan mugto ang mata ko ng lumabas ng kuwarto. Hindi ako pumasok dahil mukhang lalagnatin ako.

Wala akong ka suklay suklay kahit hilamos man lang. Kung ano ang itinulog ko kagabi ito parin ang suot ko ngayon.

White spaghetti strap at cotton shorts. Wala man akong bra pero wala akong pakealam.


Ang hirap naman kasi mag bra lalo na't walang kakapitan.

Nasa ibabang baitang na ng hagdan nang masilayan ang taong ayaw kong makita.

Wearing his suit and he looks so stress. Nakahilig ang ulo nito sa backrest ng sofa at naka halukipkip. Bumaba ang tingin ko sa kanyang braso.

They looked so strong and they are veined.

Napaiwas ako at napalunok. Bigla namab kasi itong dumilat at nakita ako nitong nakatingin sa kanya.

"What are you doing here?" Malamig kong tugon at walang lingon na pumunta sa kusina.

"Sinusundo ka.." He simply said at tumayo sabay lagay ng kamay sa bulsa.

Kusang umangat ang dalawang kilay ko sa iritasyon. Nanunuri ang tingin nito sa akin.

He had a guts to looked at my breast! Dumagdag iyon sa iritasyon ko lalo na wala akong bra.

Hindi ako nag isip na takpan man lang iyon. Alam ko na bakat iyon dahil nipis ng aking suot. Humalukipkip pa nga ako.

"At sino nagsabi na sunduin mo ako? Sila mommy? Daddy? Di ko alam na aso ka pala. Sunod sunuran!"

Fixing A broken Heart Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum