Fixing A broken Heart

Chapter 24

Naging abala ako sa aking pag aaral. College life is no joke. I ignored families hate about my father. Na nagbunga 'raw ang kanyang pambabae  noon kahit na kasal na sila ni mommy.

Nagliligpit ako ng mga libro ko ng tumawag si mommy sakin. I answer it immediately.

"Yes mom?"

"Lisa, ang taas ng lagnat ni Lani! Iyak ng iyak si Leilah!"

What?

"Dalhin niyo sa hospital mom! Susunod ako."

"Please, c-call your dad! I'm nervous!"

"A-Alright mom!"

Halos takbuhin ko ang parking area ng eskwelahan! I don't know pero sobra sobra ang kaba ko!

"Lisa! Where are you going?" sigaw ng ka klase ko. Halos masapo ko ang aking noo! We have a group project pala mamaya!

"Ang group project natin ngayon na gagawin!" sabi ng isa. Kinagat ko ang labi. Lunch time ngayon at iyon sana ang gagawin namin.

Huminga ako ng malalim. "S-Sorry. Kayo na muna. Emergency kasi."

Nagkatinginan ang dalawang babaeng kaklase ko. Nanlumo sila.

"Strict si sir Santillan sis. Baka ma zero ka."

"Hayaan na. Sorry."

Nagmamadali akong pumasok sa sasakyan at pinaandar iyon. Ang lakas ng tibok ng puso ko.

Natrauma na ako sa pagkawala ng anak ko at hinding hindi na yata ako makakarecover pa doon.

Nagtext si Leilah kung saang hospital dinala ang anak niya. Habang binabasa ko iyon ay nanginginig ang aking kamay!

Damn it!

Relax Lisa. Don't be like this. Magiging okay si Lani.

Bumuga ako ng hangin at pagtingin ko sa daan ay siyang pagsalpok ng aking sasakyan sa isang poste!

I screamed! Huli na ang lahat at hindi ko na naisip na tapakan ang preno dahil sa kaba ko! Bumangga na ang unahan ng sasakyan sa poste!

***

I do not know how many seconds or minutes akong nawalan ng malay pero paggising ko ay nasa sasakyan parin ako.

Nilalapatan ako ng first  aid.

"Miss don't move. Don't be nervous. Wala po kayong bali sa katawan. Pero dumudugo po iyong ulo niyo."

Umiling ako. Nakita kong' may iilang police at tao. Nagsihawian ang mga iyon ng may dumaan.

"A-Anton."

"Shhhh. We'll go home." seryoso ang boses niya. Alam kong' gusto niyang magalit ngunit nanatili siyang kalmante.

Kinausap niya ang mga police. Tingin ko kung hindi dahil kay Anton ay magkakaproblema ako sa mga police.

Nilingon ako ni Anton at binuhat. I burried my face on his chest. I feel nothing but my heart racing so fast.

"Anton.. lets go to the hospital. Nahospital si Lani."

"Yes.." nilagay niya ako sa kanyang sasakyan at inayos ang aking seat belt.
"But not now. You need to rest."

"Anton..mom need us!"

"Lisa.." he look at me unbelievably. "You almost kill yourself!"

Napalunok ako. Yes. Because I was so afraid and nervous. Alam ni Anton na may trauma ako pag bata ang usapan.