Fixing A broken Heart

FABH 19

    

I was rush in the hospital. Yung' pagkakaalarma ng mga katulong sa bahay at ang pagkarga sakin sa isang sasakyan ay naramdaman ko pa. I could feel my stomach aching so bad.

 
 
  Hindi ko alam kung ilang oras ako nawalan ng malay dahil nang magising ako ay nasa hospital na ako. I expect it. Iyak ni mommy ang narinig ko at ang mahigpit na hawak sakin ni Anton sa kamay. Nakabaon ang kanyang mukha sa aking tiyan.

"Hindi ito deserved ni Lisa, honey. She's innocent! Look, muntikan na siyang makunan!"  himutok ni mommy kay daddy.

"M-Mommy.”

Agaran ang pag angat ni Anton ng tingin. Punong puno ng pag aalala ang kanyang emosyon kaya napalunok ako.

"How are you? Anong gusto mong kainin?" nag aalalang tanong niya at hinaplos ang aking pisngi.

"Anong nangyari sakin?"

"Hija... Wag' ka munang kikilos. Gutom ka ba? Any cravings?"

Bakit parang naover na sila sakin? Bakit parang may mali? Nakita ko si Anton tumawag sa kanyang sekretarya.

"All fruits, yes."

Huh?

"Hija, nauuhaw kaba? honey!" sabay tingin ni mommy kay daddy. "Magpabili ka ng tubig iyong hindi dito sa hospital, magpa order ka sa binibilhan natin."

"Yes," daddy nodded. "Dapat safe ang apo ko."

Huh?? Umupo ako at inalalayan ako bigla ni Anton.

"What's happening? And..." hinawakan ko ang aking tiyan na medyo masakit.

"Hey.." he said softly.  " You cannot move too much. You are pregnant."

Nanlaki ang aking mga mata at sinapo ang aking tiyan. Nakaawang ang labi ko habang hindi makapaniwala na mag buhay sa loob ng aking tiyan.

Anton licked his lips, he's looking at me with so much adore in his eyes.

Hindi ako makapagsalita. Naghalo ang gulat at saya sa aking damdamin.

"W-What?" halos pabulong kong tanong. Anton nodded and mommy caressed my hair.

"You are two months pregnant. Baby, that's why ayokong madamay ka sa mga problema ko. I can solve it myself. Hindi kita pinakasalan para bigyan ng problema. Pinakasalan kita para mahalin lamang ako. Leave all the problems to me." paos niyang aniya at hinalik halikan ang aking kamay.

"I am so sorry hija. Alam kong kasalanan ko dahil sinabi ko pa sayo! I panicked kaya ko nasabi!"

Daddy hushed mommy and caressed her shoulder. Tinitigan ako ni daddy.

"Hija, you have to be conscious about your drinks and foods. I've heard you went to a resto last time at uminom ka doon-"

"Hon, hindi alam ni Lisa na buntis siya kung alam niya edi' sana hindi siya uminom. Alam nating healthy life style ang anak mo umiinom man pero hindi yung sobra."

Pumikit ako ng mariin upang iwasan ang titig ni Anton sa akin. Alam ko, kasalanan ko iyon. May mga dinaramdam na akong sakit ng ulo noon pero hindi ko kailanman naisip na baka ako ay buntis sa dinami dami ng problemang dumating.

Hindi nagtagal ay dumating na agad ang tubig na pinautos nila. Maging ang mga pagkain at prutas na pinabili ni Anton. I felt like a baby that time. Pilit ko mang' sinasabi na kaya ko naman ay halata parin sa kanila ang pag aalala.

May mga resetang ibinigay at kung ano pang prutas na rekomendasyon ng doktor. Mabusisi sa pakikinig si Anton sa doktor habang nag aayos ako. Dinugo ako ng konti kaya ako nakakaramdam ng pananakit ng puson pero sabi ng doktor ay maayos na ang kalagayan namin ng baby.

Ang pagbubuntis pala ay hindi lang basta bastang masasabing buntis ka nga, at iyon na. Parang obligasyon rin pala iyon sa sarili mo at para na rin sa anak mo.

"Hija, what ever happens wag' kang magpapaka stress." mommy said, over the phone.

I sigh at kinuha ang vitamin sa para inumin. "Yes mommy."

A week passed like that 'always. Mommy and daddy always calls me. Sometimes, mommy visits our house to teach me how to cook and what to do when pregnant.

I'm happy, because of my pregnancy, my mommy's have knowledge and time for me. She didn't become careless and she didn't criticize me for getting pregnant at a young age, instead, she helped me not to have problems.

---

"A-Anton..." saway ko sa kanya at inilayo ang aking sarili para makawala sa kanyang mga halik.

He's being clingy. Ngayong araw ay ang check up ko sa OB-gyne at hindi pa kami nakakaalis ay tinadtad na naman niya ako ng halik sa labi pababa sa leeg.

He licked his lips sensually.
"I'm sorry." Sabay haplos niya sa aking pisngi. "I love you so much."

Unti unti akong napangisi at niyakap siya. I clung my arms around his neck and hugged him tight.

He was a man with a word. He didn’t judge me even though he wasn’t my first.

"I love you too.. Anton. So much.."
Pumikit ako at dinamdam ang paghaplos niya sa aking buhok.

Nakasuot siya ng puting T-shirt at pantalon, his sungglasses completed his outfit. I pouted when realized how lucky I am.

He opened the car door for me at nakita kong’ nasa harapan kami ng isang private clinic.

Pumasok kami doon at nakitang walang tao bukod sa seretary ng doctor na bumungad sa amin.

"Good morning Ma'am, Sir. Doc. Mendoza is waiting." sabay ngiti niya sa amin.

Anton just nodded at kinuha ang cellphone niyang nag-ring.

"Marco..."

Nangunot ang noo ko ng marinig ang pangalan ng kanyang matalik na kaibigan. 

Ginabayan ako ni Anton habang kausap ang kanyang kaibigan para pumasok sa isang kuwarto. Nang buksan namin ay nakatayo na doon ang may edad nang' Doctor.

Anton put aside his phone. "Good morning Doc. Mendoza. Here's my wife Clarissa."

"Nice meeting you beautiful. Long time no see Anton! Kamusta na ang asawa ng kaibigan mo?" tanong nito kay Anton habang ngumiti sakin at minuwestra ang mga dapat kong' gagawin.

"She's fine now."

Doc Mendoza chuckled. "Isabella Mondragon.. Nakakapang hinayang nga talaga na nakunan siya. Kung sabagay, nakakastress talaga ang trabaho ng asawa niya."

Ngumuso ako at ng titigan ko si Anton ay nakatitig lang siya sakin. Si smiled at him at nilapitan agad ako ng doctora.

"Now..beautiful put down you panties."

"Huh?" napamulagat ako. Lalo na ng makita ang gloves na suot niya.

Niyakap agad ako ni Anton. "That's okay baby. Titignan lang ang baby natin."

Napalunok ako at tumango.

"Clarissa, inhale , exhale. Ganyan talaga pag unang pagbubuntis. Oh wait.. I forgot something. Balikan kita..Just lay down."

I nodded and lay down on bed. Hinalikan ako ni Anton sa noo at nagring na naman ang kanyang cellphone. Kunot noo niya iyong tinitigan.

"Marco...What? Ofcourse. Baka naglilihi ang asawa mo tapos ako pabibilhin mo ng kambal na manok? What the heck?"

Napailing nalang ako sa pag aaway ng dalawa ,over the phone. Damn these boys.