Ucubeydim

5.4K 388 691
                                    

Bana doğrulan silah ile yavaşça yutkundum ve "Sıçtım." diye mırıldandım. 

Şimdi ne oluyor lan diye sorabilirsiniz. Haklısınız da. Ben olsam ben de sorarım. Bu yüzden on dakika öncesine gidelim. 

10 Dakika Önce

Çıkış zilinin çalması ile derin bir nefes verdim ve sıramdan kalktım. 

"Eyşan!" diye bağıran Mert ile ona dönmüştüm ki bana doğru gelen teneke içecek kutusunu fark edip garip bir iç güdüyle teneke kutuya havadayken tekme attım. 

Teneke kutu çöpe girerken sınıftakiler hakkımda konuşmaya başladılar. Onları takmadan sınıftan çıktım. 

Sınıfa daha doğrusu okula göre bir ucubeydim. Kimseyle konuşmaz, arada gelen uğultular ile garip hareketler yapardım. 

Bu benim elimde olan bir şey değildi. Bazı zamanlar öyle sesler duyardım ki rahatsız olmamak elde değildi.

Hislerim de çok kuvvetliydi. Kulaklığım takılı, gözlerim kapalı olsa bile birçok şeyi rahatça fark edebiliyordum. 

Herkes bana ucube dese de kendimi sanki kendi hayatımdan başkalarına hayat veriyormuş gibi hissediyorum. 

Bir bitkiye ya da hayvana zarar geldiğinde sanki benim de canım yanıyordu. Sanırım bu doğa sevgimden kaynaklanıyor. 

Bulduğum tüm hayvanlara bakardım. Bu da hayatta mutlu olduğum nadir anlardan biriydi.

Bu arada... Ben Eyşan Serttaş. On sekiz yaşında, lise son öğrencisiyim.

Okul binasından çıktığımda bahçede dolaşan bir adam dikkatimi çekti. Kendi kendine bir şeyler mırıldanıyordu. 

Eli beline gidince görmesem de "O adamın silahı var!" diye bağırdım.

Yanılmamıştım da, o adamın gerçekten bir silahı vardı ve şu an elindeydi.

Herkes etrafta kaçışırken adam bana yaklaşmaya başladı. 

"Sanırım silahını çıkarmana izin vermeliydim," dedim.

Adam bana daha da yaklaşınca "Kesinlikle o silahı çıkarmana izin vermeliydim," dedim.

Adam bir şey demeden bana baktı. Sanki beni tanıyormuş ve nefret ediyormuş gibiydi. Bu adamı hayatım boyunca görmediğime eminim.

Bana doğrulan silah ile yavaşça yutkundum ve "Sıçtım." diye mırıldandım. 

Dünya DışındanWhere stories live. Discover now