Dünya Dışından

Final Bölümü -1

6 Yıl Sonra

"Efe!" diye bağırdım sinirle.

"Efendim." diyerek gelen Efe'ye "Hayat ortalıklarda yok! Yine!" diye bağırdım.

"Geçen sefer banyo tavanındaydı. Baktın mı?" diye sordu Efe.

"Baktım," dedim sıkıntıyla.

"Can nerede?" diye soran Efe'ye "Odasındaydı," dedim.

"Ben daha yeni odasındaydım. Yok." diyen Efe ile ofladım.

"Bu özelliği senden kaptılar!"

"Vampir genlerinin çocuklara da geçeceğini biliyordun. Onlar vampír zoís." diyen Efe'ye "Çocuklarımı bulmazsan senin o vampir genlerini yok ederim," dedim.

"Bebeğim yaşamı ben bitiririm. Sen hayat verirsin." diyen Efe'ye tam cevap verecektim ki mutfaktan gelen tıkırtılar ile hızlıca mutfağa geçtim.

Çikolata kavanozunu ele geçirmiş Hayat ve Can'ı görünce derin bir nefes verdim.

Can neredeyse beş yaşındaki oğlumuzdu. Hayat ise daha iki buçuk yaşındaki kızımızdı.

"Babanız size geçirdiği genler ile benim yüreğimi ağzıma mı getiriyor?" diye sordum gülerek.

"Çikolata yedik." diyerek kıkırdayan Can ile "Sizden çok tüm vücudunuz yemiş gibi," dedim.

"Yanayım da yemek istemişti. Acıkabiliyoy." diyen Hayat ile gülümseyerek "Bugünlük bu kadar çikolata yeter. Şimdi ikiniz de doğru duşa giriyorsunuz," dedim.

"Ama daha çikolata yiyoyduk." diyen Hayat'ı kucağıma aldım ve "Üzgünüm bebeğim ama tüm yüzün çikolata olmuş," dedim.

Hayat dudağını büzerken Efe "Bu hali sana benziyor," dedi.

"Hiç de bile. Ben böyle çikolata yemem." derken Efe kaşlarını çattı.

Sanırım aynı şeyi düşünüyorduk. Daha doğrusu aynı anıyı.

5 Sene Önce

"Bebeğim istediğin çilekleri aldım." diyerek içeri giren Efe ile "Çabuk bana ver," dedim.

Efe yıkadığı çilekleri bana verirken çilekleri çikolataya bulayıp yemeye başladım.

"Oğlum biraz fazla mı aşermene sebep oluyor?" diye soran Efe'ye "Bir kere daha bu konu hakkında şaka yaparsan kalbine kazığı saplarım," dedim ve geri çileklerime döndüm.

Efe bu dediğime gülümseyerek yanıma oturdu ve elini burnuma götürdü.

Ne yaptığını anlamaya çalışırken burnuma bulaşmış olan çikolatayı aldığını fark ettim.

Efe parmağı ile aldığı çikolatayı yerken gözlerim doldu.

"Hey, ne oldu?" diye soran Efe'ye "Burnum da yemek istemişti! Niye onun çikolata hakkını alıyorsun! Vicdansız! İleride de çocuklarımızın hakkını mı yiyeceksin! Ben kiminle evlendim? Çocuğumun babası vicdansız! Nerelere gideyim ben?" diye bağırdım.

"Siktir ben ne kötü babayım." diyen Efe'ye tekme atarak koltuktan düşürdüm.

"Çocuğun yanında küfretme lan!" diye bağırdım.

Efe benden yavaşça uzaklaşırken çikolatamı ve çileğimi yemeye devam ettim.

Şimdiki Zaman

"Belki biraz benziyor olabiliriz," dedim.

Efe "Tabii birazdır." diyerek Can'ı kucağına alınca "Ben Hayat'ı yıkayacağım. Sen de kıyafetlerini hazırla," dedim.

"Tabii." diyen Efe ile mutfaktan çıktım.

İlerlemeye devam edecekken karnında hissettiğim ağrı ile çığlık attım.

"Anne." diyen Hayat'a "Sorun yok, bebeğim," dedim.

Ağrılar devam ederken Efe kucağında Can ile yanımıza gelmişti.

"Güzelim iyi misin?" diye soran Efe'ye "Biz hani dün yatak odasında sohbet etmiştik ya, tam olarak o olaydan kaç saat geçti?" diye sordum.

Efe saatine baktıktan sonra "Yirmi dört saat olmuştur," dedi.

Durumu anlarken karnımdaki ağrılar canımı yaksa da bunu daha önce de iki kez yaşamanın verdiği rahatlıkla Efe'ye baktım.

"Hamilesin!" diye bağıran Efe ile "Az daha bağır istersen," dedim.

Efe, Hayat'ı da kucağına alırken derin nefesler verdim ve "Ben biraz otursam iyi olacak," dedim.

Efe "Ben bu iki yaramaz ile ilgilenip geliyorum. Doktoru çağırmamı ister misin?" diye sordu.

"Daha önce de yaşadım. Sorun yok," dedim ve yavaşça oturma odasına gittim.

Elimi karnımın hafif aşağısına koyarken diğer elimle yastığı tuttum ve sıkmaya başladım.

Çocukları korkutmak istemiyordum. Bu yüzden sakin kalmak istiyordum.