Just me. -Hermelien Griffel- Dutch

Hoofdstuk 24

POV. HERMELIEN GRIFFEL.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHH.

Mijn hoofd leek wel te ontploffen, hoelang was ik al in mijn eigen droomland? Twee dagen ofzo? Het leek langer, veel langer maar ik werd het zat.

Zal het gouden licht gelijk hebben gehad, kan ik zelf bepalen of ik terug kan of niet?

Ik concentreerde er met heel mijn hart op. Eerder had ik al met mijn hoofd geprobeerd (Het blijft Hermelien) maar dat mocht niet lukken.

Ik moest denken aan de verschillende lichten. De koude en de warme. De koude voelde fijn, lief maar vooral heel erg stoer. De warme was lief, schattig, aardig, vertrouwd en alles waardoor ik mezelf fijn ging voelen. Ik hoefde er alleen maar aan te denken en ik voelde mezelf al warm worden als ik alleen maar aan hem dacht.

Het duurde lang voordat ik dichterbij de stemmen om mij heen kon komen. Maar uiteindelijk had ik succes.

Ik had het warme licht nodig, ik kan niet zonder. Ik kan niet zonder Ron.

POV. IEDEREEN IN DE ZIEKENZAAL.

'Hoelang gaat het nog duren voordat ze wakker wordt?' Vroeg Ron ongerust. Hermelien was nu al een maand lang in coma, iedereen mist haar.

'Ze is al een maand lang weg, maar misschien wordt ze wel helemaal niet meer wakker.' Jammerde Ginny.

'Het komt vast wel goed.' Troostte Harry haar hoewel hij ook geen idee had hoe dit verder moest.

Madame Plijster kwam aangelopen.

'Jongens ik ben bang dat het bezoekuur bijna voorbij is.' Kondigde ze aan.

'Mogen we alstublieft nog even blijven?' Vroeg Ron.

'Het spijt me, nog vijf minuutjes en dan moeten jullie toch echt gaan. Ik laat jullie eventjes afscheid nemen.' En ze liep weg naar haar kantoortje.

Harry liep naar Hermelien toe en pakte haar hand vast, mompelde iets wat leek op 'Stay strong.' En liep naar de deur wachtend op Ginny. Ze deed ongeveer hetzelfde en liep samen met Harry weg.

Ron bleef nog iets langer. Hij pakte haar hand en friemelde wat aan haar haar.

'Hermelien, alsjeblieft ik heb je nodig. Ga alsjeblieft niet weg.' Zei hij zachtjes.

'Ik heb je nodig, ik mis je. Alsjeblieft.' Tranen vloeide over zijn wangen, hij deed geen moeite om ze weg te vegen. Tot hij ineens zag dat er een traan over haar wang heen liep, was dit zijn traan?

Ze waren van Hermelien zelf, werd ze dan eindelijk wakker.

'Hermelien, kun je me horen? Alsjeblieft.'

'MADAME PLIJSTER!' Schreeuwde hij. 'Kom snel!'

Snel kwam ze aangehold. 'Wat is er?' Vroeg ze ongerust.

'Volgens mij wordt ze wakker.' Antwoorden Ron.

Zachtjes deed Hermelien haar ogen open.

'Stil geef haar wat ruimte.' Zegt madame Plijster en ze duwt hem naar achteren.

Ze pakt haar hand vast en helpt haar wakker te worden met een of ander drankje.

Een uur later was Hermelien eindelijk helemaal bij bewustzijn in de tussen tijd waren Harry en Ginny teruggehaald door Ron. Hermelien zat op haar bed testjes te doen met Madame Plijster om te checken of alles nog klopte en goed ging.

'Mevrouw.' Vroeg Hermelien schor.

'Wat is er liefje?'

'Hoelang ben ik buiten mijn bewustzijn geweest? Vroeg ze.

'Bijna een maand. O hemeltje, helemaal niet aan gedacht. Je moet vast uitgehongerd zijn, ik zal snel wat eten halen bij de huiselven.' En ze was weg.

'Ron?' Vroeg Hermelien weer.

'Wat is er.' Snel liep hij naar haar toe en ging bij haar op bed zitten.

'Wat is er allemaal gebeurd? Waarom lig ik hier?'

'Jij en Malfidus waren op een date.-'

Snel onderbrak ze hem.

'Ik, ik en Malfidus. Doe niet zo belachelijk.' Onderbrak ze Ron.

Wacht, was Hermelien alles vergeten? Wist ze niet meer dat je met Draco gedate had?

'Het is waar Hermelien.' Snel ging Ron verder. 'Belinda en ik liepen vlak achter je, je gleed uit ofzo. Je werd niet meer wakker.' Voegde Ron er zachtjes aan toe.

'Ik snap het niet.' Zei Hermelien. Hoe kon ik met Draco gedate hebben, we hebben niets met elkaar gemeen. Ik haat hem.

'Ron.' Ging ze verder. Hij keek op. 'Ik heb je gemist, je was bij me, je was er ook toen ik over je droomde.'

Hij ging iets dichter bij haar zitten.

'Ik heb jou ook gemist.' Hij keek even achterom, Harry en Ginny waren al weer verdwenen.

Hij draaide zich weer om naar Hermelien en kuste haar op haar mond.

~Haaaaaaai, sorry dit was al weer het laatste hoofdstuk. Ik ben eigenlijk best wel gemeen he, ik laat Draco en Hermelien niet eens bij elkaar. Maar, ik ga wel een vervolg schrijven, dat om een één of andere manier ze toch bij elkaar komen maar niet op de manier die jullie verwachten. Er komt nog een epiloog en dan is het toch echt afgelopen.~