Just me. -Hermelien Griffel- Dutch

Hoofdstuk 14.

POV. RON WEMEL. (Voor het eerst. Omdat het kan)

'Ron?' Vraagt Hermelien na een tijdje.

'Hmm?'

'Zullen we wat gaan drinken?'

O, ja daar heb ik wel zin in. 'Ja, een lekker boterbiertje zal er wel in gaan.'

'Nee, ik bedoel niet bij Madame Rosmerta. Bij Madame Kruimelaars.'

Gatver, daar had Harry het pas ook over dat die daar met Cho is geweest.

'Dat is toch waar je alleen maar thee kunt drinken?'

'Ja, dat is toch lekker?' Vraagt ze, ook al weet ik het antwoord al. We doen haar zin natuurlijk. Zoals altijd.

'Nou, ik weet niet Hermelien. Ik ga liever gewoon bij de Drie Bezemstelen wat drinken.'

'Vooruit, maar ik wil wel thee.' Voeg ze er snel aan toe.

Ze? Ze geeft toe?

'Ron!' Roept ze. 'Kom je nog?'

'Ja!' Ik moet echt leren denken en lopen tegelijkertijd.

'Wat bedoelde Malfidus vanmiddag eigenlijk?' Vroeg ik nadat we al eventjes in de Drie Bezemstelen zaten.

'Hoe bedoel je?' Vroeg ze. Ze werd helemaal rood.

'Gewoon zoals ik het zei.' Herhaal ik.

'Ik, ik-. Ik snap echt niet wat je bedoeld.' Stamelt ze.

'Ik bedoel. Waarom had Malfidus het over een tweede keus?'

'O, uh. Weet ik niet.'

'WAAROM WORDT JE DAN HELEMAAL ROOD!' Schreeuw ik door het hele café heen.

'Ron rustig nu. Hij vroeg ik met hem mee wilde, maar ik zei nee en ging met jou mee.'

'Weet je het zeker, en niet dat je tegen hem nee zei en toen maar ja tegen mij!'

'Ron.'

'Niks Ron, je bekijkt het maar.' En ik loop weg.

Weg van Hermelien, waarom is het leven zo moeilijk.

Ik probeer het perfecte fucking vriendje voor haar te zijn, maar dat is dus echt fucking moeilijk.

'Hoi Ron.' Zegt ineens iemand.

Huh, ik draai me met een ruk om.

'Hey Belinda. Alles goed?' Het is niet dat Belinda en ik goede vrienden zijn, maar ik weet dat ze het nogal zwaar heeft na de Slag om Zweinstein.

'Het gaat steeds beter, maar ik krijg soms nog wel eens van die nare terugblikken snap je?'

'Ja, ik weet wat je bedoelt. Ik heb er zelf ook nog wel eens last van.'

'Hoor mij eens klagen erover. Terwijl jij, jij hebt zoveel gevochten.' Zegt ze lief.

'En natuurlijk verloren.' Fluistert ze.

Ze heeft het over Fred.

Zachtjes begin ik te snikken.

'O, het spijt me. Ik wilde je niet van streek maken.' Zegt ze meteen.

'Het geeft niet, het is niet jouw schuld. Het is gewoon, alles gaat maar door. Het is nog zo kort geleden. De slag, de begrafenis. Maar alles gaat gewoon door, en soms. Soms dan.'

'Je moet het niet zo opkroppen Ron, je moet alles er af en toe gewoon even uitgooien. Anders komt er zo'n moment dat je alles eruit floept, dingen die je helemaal niet wilt vertellen.'

'Het wordt al laat.' Zeg ik ineens. 'Ik denk dat we weer terug naar Zweinsveld moeten gaan.'

'O, ja. Time's fly when you having fun.' Grapt ze.

'Het was heel gezellig.' 'Zullen we samen terug lopen?' Vraag ik na een korte aarzeling.

'Ja, lijkt me leuk.' Gelukkig ze stemt in, wacht? Waarom gelukkig. Belinda is gewoon een vriendin.

We lopen samen het café uit.

'Ron?' Vraagt ze na een tijdje.

'Ja.'

'We moeten vaker iets samen afspreken.'

'Ja, lijkt me leuk. Gezellig.'

'Ik bedoel. Uhm. Ik-.'

'Als een date?' Help ik haar.

'Jij zegt het hé, ik niet.'

'Lijkt me erg leuk Bel.' Gebruikte ik nu haar oude koosnaampje? Van toen we nog samen waren?

'Mooi, Ronnieponnie.' Fluistert ze in mijn oor.

Samen lopen we verder, hand in hand.

Hel, what have i done to you?

*Hey, ik hoop dat jullie het verhaal nog steeds leuk vinden.

En wat gebeurt er tussen Ron en Belinda? Niet veel in dit verhaal, ooooooh in DIT verhaal. Misschien wel in een andere. Who know's*