Just me. -Hermelien Griffel- Dutch

Hoofdstuk 15.

POV. HERMELIEN GRIFFEL.

'Dus, heeft je vriendje je nu al weer gedumpt?' Vraagt Draco meteen als ik de woonkamer inkom.

'Wat?' Vraag ik verbaast. 'Waar heb jij het in vredes naam over.'

'Je weet best wat ik bedoel.'

'Ja inderdaad.' Zeg ik. 'Je bent jaloers, professor Snow heeft me alles verteld.' Bluffen Hermelien, als je ergens slecht in bent is het wel bluffen.

'Wwaar heb je het over?' Stottert hij.

Fuck, had ik gelijk? (Schelden past niet bij Hermelien vind ik. Wat vinden jullie)

'Wat heeft ze gezegd?' Vraagt hij meteen. 'Het is niet waar, ik vind je niet leuk het is alleen-.' Hij stopt meteen zodra hij mijn grijns ziet.

'Professor Snow heeft mij niks verteld, ik kwam haar tegen op de gang. Ze zei alleen dat je nogal overstuur was en dat ze zich zorgen maakte. En daarna mompelde ze iets over de jeugd ofzo.

'O, sorry. Ik bedoelde niet.' Begon hij onzeker.

'Ik vind je niet leuk ofzo.' Zei hij ineens.

'Maar ik jou wel.' Floepte ik eruit.

'Echt?' Vraagt hij meteen.

'Verbaasd?' Sinds wanneer ben ik zo brutaal?

'Lichtelijk, we zijn zo anders.' Excuse me? Why is your face so hot?

En toen gebeurde het, hij zette zijn lippen op de mijne. Doen we dit echt, is dit echt. Iemand knijp me, nee wacht. Dan gil ik, en dan stoppen we met zoenen.

Zachtjes trekt hij me mee naar de muur toe.

'Draco?' Fluister ik zachtjes.

'Ja?'

'Weet je zeker dat je dit wilt?' Vraag ik onzeker. 'Met mij?'

'Natuurlijk, je bent hartstikke leuk. Het is gewoon nooit gebeurd omdat jij een Grif bent en ik een Zwad.

*LIFE IS HARD ON HOGWARTS*

'Mooi, want ik wil niet dat het van een kant komt.'

'Geloof me, dit komt overduidelijk niet van een kant.' Kreunt hij.

Kreunde hij nu? Wwat moet ik nu terug doen.

'Draco.' Fluisterde ik. 'Draco stop.' Zei ik nog een keer, maar nu iets harder.

'Wat?' Vraagt hij verbaasd. 'Doe ik iets niet goed? Ga ik te snel?'

'Nee het is gewoon, ik ben nog nooit zo ver geweest. Ik weet niet wat ik moet doen.' Zeg ik zachtjes.

'Waarom praat je zo zachtjes Griffel?' Zegt hij.

'O, zijn we weer terug naar de achternamen Málfidus.' Zeg ik met extra klemtoon op zijn naam.

'Nee, ik. Sorry het gaat uit gewoonten.' Zegt hij lief.

'Maakt niet uit, ik schaam me oké. Als je het zo graag wilt weten, ik ben nog nooit zo ver geweest en ik ben bang dat je niet genoeg aan me hebt.' Gooi ik eruit.

'Maar Hermelien, dat maakt toch niks uit. Gewoon uit nieuwsgierigheid, wat deden jij en Wezel dan?'

'Gewoon, kussen. Maar niet zoenen, niet zo intens.'

Eigenlijk als ik het zo bekijk is het best wel raar, bij Ron heb ik nog nooit dit gevoel gehad. Nog nooit, Ron laat me nooit zo speciaal voelen.

'Wat?' Zegt hij verbaasd. 'Nooit? Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat niemand ooit de moeite heeft genomen. Je bent zo leuk, zo lief en zo speciaal.'

Wat is hij toch lief.

'Draco, ik vind je leuk. Jij vind mij leuk. Alleen ik wil niet te snel gaan, snap je?'

'Ja, natuurlijk.'

Gelukkig.

'Voor jou kan ik wachten, Hermelien. Voor jou wel.' Fluistert hij in mijn oor.

*Oef, ik heb inspiratie. Twee hoofdstukken in dertig minuten. NEW RECORD. Draco is zo lief voor Hermelien, maar het blijft een Zwadderaar. Blijft hij voor altijd lief?*