Hoofdstuk 11.

2.5K 122 26
                                    

De volgende ochtend werd ik verward wakker.

Wat een sukkel is het toch, nee Hermelien je moet niet zo over hem denken.

Waarom niet, ik kuste hem. En hij duwde me lachend weg.

Wat een nachtmerrie. Waarom overkomt mij dit.

Ben ik het? Nee, of wel.

Ik ben verliefd op Draco.

O nee. En nu? Ik kan het hem niet vertellen, hij lachte me al uit toen ik hem kuste.

'VERDORIE.' Riep ik hard.

'Hermelien?' Vroeg ik lieve zachte stem vanuit het kleine halletje.

'Ginny?'

'Ja. Ik vroeg me af of je samen huiswerk wilde maken, ik snap niet zo goed wat ik moet doen.' Vroeg ze zacht.

'Ja, natuurlijk wil ik je helpen.' Ik liep haastig naar haar toe, ik had niks te doen en als ik niet met haar mee ging. Zat ik hier alleen, met Draco. De jongen die me afwees.

'Gaat alles wel goed Hermelien? Je ziet er erg moe uit.' Zei Ginny toen we bij de bibliotheek aankwamen.

'Ja, alles gaat goed.'Antwoorden ik. 'Ik heb alleen niet zo lekker geslapen vannacht.

'Ik ook niet, ik wilde huiswerk maken maar Harry wilde samen vliegen. Daarom ben ik erg blij dat we nu een extra uurtje vrij hebben.' Zei Ginny.

'Ik ben erg blij voor je Ginny, dat het zo goed gaat met Harry.' Voegde ik eraan toe toen Ginny me onbegrijpelijk aan keek toen we ondertussen gingen zitten.

'Ik heb je hulp nodig.' Zei ik na een tijdje, ik piekerde hier al de hele ochtend en nacht over. Het moest eruit.

'Er is een jongen-' Verder kwam ik niet doordat Ginny zo hysterisch aan het gillen was.

'EEN JONGEN!' Riep ze opgewonden. 'Eindelijk, ga je Ron dumpen?'

'Wow rustig aan Ginny.

Ik ken hem van het studeren.' Ik wilde eerlijk zijn, maar ik kon toch niet zeggen dat het Draco was?

'Gistermiddag stonden we samen bij de boekenkast en ik kuste hem.' Ik zag de glimlach om Ginny's mond steeds groter worden.

'Na een paar tellen duwde hij me van zich af en moest lachen.' Ik voelde dat mijn ogen waterig werden, nee Hermelien. Niet huilen.

'Hij liep weg, gisteravond vroeg ik wat er allemaal tussen ons was. Het enige wat hij zei was dat ik hem kuste en dat hij mij van zich afduwde.' Ik kon me niet meer bedwingen, tranen stroomden over mijn wangen. Ik voelde ogen van kinderen die voorbij kwamen lopen in mijn rug branden. Ginny gaf me haar make-up tasje en ik werken snel wat bij.

Ik hield nooit echt van make-up, een beetje mascara vind ik wel genoeg.

Ginny daarin tegen, het leek wel alsof ze een schilderij probeerden te maken. Maar het stond haar altijd even prachtig.

Na een halftuurtje druk werk hoorde ik uit de verte voetstappen, ze werden steeds harder en bekender.

Het waren Harry en Ron.

'Hey Ginny!' Riep Harry. Hij rende naar haar toe en kuste haar.

Ron kwam ook aangelopen en gaf me een kus op m'n wang, wat deed hij toch romantisch.

(Hear the sarcme)

'Wat zijn jullie aan het doen?' Vroeg Harry.

'Huiswerk maken, dan kun jij ook wel een keertje gaan doen.' Zei ik.

Te betweterig, natuurlijk. Was het mijn schuld dat ik wilde slagen in het leven.

'Hermelien?' Vroeg Ron na een tijdje.

'Hmm.'

'Vrijdag kunnen we weer naar Zweinsveld, heb je misschien zin om samen te gaan?' Vroeg hij zenuwachtig. Dit kon nog wel eens leuk worden.

'We gaan toch altijd samen, met z'n vieren.' Voegde ik eraan toe.

Natuurlijk wist ik waar hij naartoe ging, maar hoelang ging het duren tot hij het woordje Date ging gebruiken.

'Uhm, ja. Maar ik bedoel meer als, uhm. Ginny en Harry wilde al samen gaan, dus.'

So cute, hij stotterde. Hij wilde echt samen gaan, en natuurlijk wil ik met hem mee.

'Je wilt gaan als een date.' Hielp ik hem, ik moet het hem ook weer niet te moeilijk maken.

'Volgens mij heeft hij het woordje date niet gezegd Griffel.' Hoorde ik een ijzige stem achter me.

Malfidus, natuurlijk was hij het.

'Malfidus, wat moet je.' Bromde Ron.

'Ik moet Griffel lenen van je, ook al merk ik dat jullie in een heel erg diep gesprek zitten.' Zei hij met de volle sarcasme.

'Waarom dan?' Kwam ik tussen de twee.

'Om de opdracht af te maken, natuurlijk.'

'Welke opdracht?' Ik zag de rest naar ons kijken, maar ik heb werkelijk geen idee waar hij het over heeft.

'De hoofdmonitor opdracht waar we gisteren aan zijn begonnen.' Zei hij.

Die leugen die ik gisteren verzonnen had, toch ging ik met hem mee.

Ik was te nieuwsgierig wat hij te zeggen had.

Just me. -Hermelien Griffel- DutchWhere stories live. Discover now