Just me. -Hermelien Griffel- Dutch

Hoofdstuk 19.

POV. HERMELIEN GRIFFEL.

Voorzichtig frunnikte hij aan zijn mouw, het gaat zo veel te langzaam. Er is iets met zijn arm. De linkerarm.

Snel rukte ik de mouw omhoog.

En toen zag en begreep ik het. Het Duistere Teken, het teken dat ik zo verafschuw.

De zwarte slang, het leek wel of die klopte.

'Draco?' Vroeg ik voorzichtig.

'Ja?' Vroeg hij bang.

'Waarom klopt het?'

'Waarom denk je!' Schreeuwde hij. Hij begon weer te lopen.

'JE KAN NIET WEGLOPEN DRACO!' Schreeuwde ik nu ook.

Snel draaide die zich om.

'Je kunt niet meer vluchten Draco, het is te laat. Het is al begonnen.' Zei ik boos.

'Je begrijpt het niet hé. Ik kan het niet aan, ik ben geen echte-.' Snel keek hij om zich heen.

'Dooddoener.' Ging hij verder. 'Maar ik kan ook niet zonder, als ik het niet doe vindt iedereen me een watje. Maar als ik het wel doe, ben ik slecht.' Zei hij verdrietig.

Ik liep naar hem toe en knuffelde hem.

'Je bent niet alleen Draco.' Fluisterde ik met mijn hoofd in zijn nek.

'Alsof jij me kan helpen.' Zei hij. 'Jij bent een modderbloedje, niet dat iemand jou serieus neemt.'

Wat zei hij daar?

Hij zag mijn blik. 'Zo bedoel ik het niet.' Zei hij snel. 'Maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Toch?' Voegde hij er nog snel aan toe.

Zachtjes knik ik. 'Maar hoe moet dit nu verder.' Zei ik zacht. 'Je kunt niet eeuwig blijven vluchten, maar hoe willen de Dooddoeners verder. Als Voldemord dood is?'

Hier was ik oprecht nieuwsgierig naar, hoe kunnen ze verder. Zonder leider?

'Weet ik niet, ik heb geen idee. Ik weet alleen wat ze willen.'

'Wat willen ze?' Vroeg ik.

'Potter.' Zei hij alleen.

O, nee. Arme Harry. Je denkt dat je er vanaf bent en dan krijg je dit.

'Maar, je gaat niet meedoen toch?'

'Je bent voor altijd een Dooddoener Hermelien, stoppen daar doen ze niet aan. Je stopt pas wanneer-.' Hij hoefde de zin niet af te maken, we weten het allebei.

Het enige wat je leven scheidt van een Dooddoener is de dood zelf.

'Hermelien?' Vroeg Draco na een tijdje stilte.

'Ja.'

'Zullen we vanavond iets leuks doen?' Vroeg hij voorzichtig.

Ik geef hem een grote glimlach en hij weet al snel dat ik daar ja mee bedoel. Ik hou van die schattige Draco.

Samen liepen we naar onze eigen kamer toe. 'Draco? '

'Ja.'

'Wat gaan we eigenlijk doen?' Vroeg ik.

'Dat ga ik niet verklappen, maar doe iets moois aan.' Zei hij alleen.

Ik liet hem los, ik moet iets lenen van Ginny.

'Ik ben even naar Ginny.' Zei ik.

Ik rende weg, op naar de leerlingen kamer van Griffoendor.

'GINNY.!' Gilde ik al voordat ik het portret door was.

'Wat is er?' Vroeg ze ongerust.

'Je moet me helpen, ik heb een date.'

'Oehhhh, met wie!' Gilde ze.

'Dat hoeft niet iedereen van Griffoendor te weten.' Lachte ik. Terwijl ik.samen met Ginny naar boven loop zie ik de jaloerse Ron zitten. Oja, Ron.

'Hermelien?' Vroeg Ginny toen we boven waren.

'Hmm.' Mompelde ik terwijl ik tussen haar jurkjes keek.

'Met wie heb je een date vanavond?' Vroeg ze net op het zelfde moment als ik zei ' Deze is mooi.'

'Nee.' Antwoorden ze. 'Dat is de jurk waarin Harry en ik voor het eerst kuste.

'Ow, sorry.' Zei ik. 'Draco.' Voegde ik er stilletjes aan toe.

'PARDON!' Gilde ze.

'Ik, uhm.' Hoe moest ik dit zeggen.

'Draco vroeg of ik vanavond wat leuks wilde doen. En ik zei ja.' Ik verwachtte dat ze weer ging gillen maar ze zei dat ze blij voor me was.

Ik had een jurkje, donkerblauw en zwart kant aan de achterkant, lief maar toch uitdagend noemde Ginny het. Hoe ik in vredens naam ja heb gezegd weet ik niet meer.

Ginny had mijn haar gedaan, ze had het. Gewassen, wax in gedaan en nu krulde het mooi. Niet zo wild als anders.

Ik kwam de gezamenlijke kamer van Draco en mij in en riep hem.

Hij reageerde niet dus riep ik hem nog een keer.

'DRACO! ' Schreeuwde ik.

'Wwat?'