Just me. -Hermelien Griffel- Dutch

Hoofdstuk 17.

POV. HERMELIEN GRIFFEL.

Ik stap samen met Draco de Grote Zaal binnen, alleen loopt hij 10 meter achter me. Ik wil het nog niet bekend maken. Alsof er zo veel mensen geïnteresseerd zijn. Antwoorden Draco daarop.

Vast genoeg om een nieuw schandaal te vormen.

Ah, daar is Ginny al.

'Hey Gin.' Zei ik terwijl ik naast haar ging zitten.

'Hey Hermelien.' Zei ze vriendelijk terug. 'Wat heb jij straks voor les?' Vroeg ze.

'Dreuzelkunde.' Antwoorden ik. 'Jij?'

'Dat je dat vak ook echt volgt, je ouders zijn dreuzels.' IK CITEER DIT LETERLIJK UIT HARRY POTTER VAN J.K ROWLING.

'Dat vroeg ik niet.' Beet ik haar toe.

'Zeg ben je soms met je verkeerde been uit Draco's bed gestapt?' Vroeg ze ineens.

'Ugh ik weet-.' WACHT, zei ze nu Draco? 'Hoe bedoel je Draco's bed?' Vroeg ik, blijkbaar een beetje hard want ik kreeg verschillende blikken naar me toe geworpen. Maar helaas voor mij, ook die van Ron.

'Pardon?' Zei hij.

'Ik zei of ze nog ruzie had gehad met Draco en dat ze daardoor met haar verkeerde been uit bed gestapt was.' Zei Ginny doodnormaal. Dankbaar wierp ik haar een blik.

En ik kreeg een Were Friends blik terug.

Ik kijk naar de andere kant van de zaal, naar Draco.

'Ik zie wel dat je naar hem staart.' Fluistert Ginny in mijn oor.

'Hou je mond wil je.' Sis ik terug.

'Ik zeg alleen de waarheid.' Sist ze terug.

Boos loop ik weg, ook al beginnen de lessen pas over tien minuten. Ik hou het niet meer uit, waarom moeten mensen altijd zo moeilijk doen.

'Hoi Hermelien.' Zegt ineens een meisje.

'Hai.' Wat was haar naam ook alweer? Ik had haar leren kennen op de toiletten. *Hoofdstuk 10*

'Imke.' Zei ze, toen ze mijn denkende blik zag.

'Ja, ik wist het wel. Ik kon er alleen niet helemaal opkomen.' Verontschuldigden ik me.

'Maakt niet uit.' Ze had weer vele lagen make-up op, net als toen ik haar leerde kennen.

'Welke les heb je nu?' Vroeg ik om de aandacht van mij af te leiden.

'Ik heb Dreuzelkunde.' Zei ze. 'En jij?'

'Ik ook.'

'Fijn, dan ken ik tenminste iemand.'

Ze is erg aardig, waarom zou ze geen vrienden hebben in Zwadderich.

'Hoe gaat het met je?' Vroeg ik dus maar.

'Goed, hoezo?'

'Gewoon, omdat eh. De vorige keer zei je toch dat je het niet zo naar je zin had in Zwadderich.' Of had ik dat soms verkeerd begrepen.

'Oh, ja. Het gaat op zich wel, niet dat ze met me praten maar ze vervloeken me tenminste niet meer. Want er is iemand voor me opgekomen, Vincent heet hij, hij is echt super aardig en knap. En.' Ze ging nog een tijdje door over hoe geweldig hij wel niet was.

Ik ben blij voor haar dat ze iemand heeft die ze leuk vindt, ook al ken ik haar niet goed. Het lijkt me een leuke meid.

'Maar zullen we naast elkaar gaan zitten met Dreuzelkunde?' Vroeg ze toen het tijd was.

'Ja, lijkt me gezellig.' Antwoorden ik. We liepen samen naar Dreuzelkunde toe.

De les was al tien minuten begonnen toen eindelijk professor Profelston binnen kwam lopen, hij maakte een gehaaste indruk en schreef snel de instructies op het bord.

'Hallo allemaal, ik ben professor Profelston. En ik wordt jullie nieuwe docent in Dreuzelkunde.' Ging hij verder.

'Wat een vreemde vent. Vind je niet?' Fluisterde Imke in mijn oor.

Ik oordeel niet graag over docenten maar ik moet toegeven dat ze gelijk heeft.

'Ja. Inderdaad.' Zei ik dus maar.

De les van de les is zo interessant dat ik de hele tijd aantekeningen aan het maken was. In tegenstelling tot Imke, die de hele les aan het giechelen was.

'Imke?' Fluisterde ik. Maar ze hoorde me niet.

'Imke.' Zei ik nog een meer maar iets harder.

'Juffrouw?' Vroeg professor Profelston.

'Griffel, meneer.'

'U mag vanavond een uurtje komen nablijven.' Zei hij en draaide zich om.

'Wat waarom?' Vroeg ik.

'Niet praten tijdens de les juffrouw Griffel.'

Ugh, na een luide zucht ga ik weer verder aan het werk.

Ik doe de rest van de les extra goed mee, ik heb nog nooit hoeven nablijven en dat wilde ik eigenlijk zo houden.

Aan het einde van de les liep ik naar zijn bureau toe. Hij was iets aan het lezen en praatte zonder op te kijken.

'Juffrouw Griffel?'

'Ja. Uhm.'

'Kan ik u helpen?'

'Hoelaat moet ik vanavond komen?' Vroeg ik.

'Je hoeft niet te komen, je hebt je de rest van de les uitstekend gedragen. Tot volgende week.' Zei hij.

Gelukkig, misschien was hij toch de slechtste nog niet.